Гiсторыя Беларусi
Вопросы - История
Другие вопросы по предмету История
?.) i пасля Люблiнскай унii (1569 г.), гэта павiнна было аслабiць уздзеянне МаскоСЮскай патрыярхii. У 1596 г. адбыСЮся Брэiкi царкоСЮны сабор, якi прыняСЮ царкоСЮную унiю, якая прызнала першую выснову каталiцкай прагматыкi i рэлiгiйнае главенства Папы Рымскага, але пры захаваннi традыцыйнай абраднаii праваслаСЮнай царквы i выкарыстаннi мяiовай мовы для богаслужэння. Спачатку яна вызвала шырокi сацыяльны пратэст. Антыунiяцкi напрамак насiСЮ Вiцебскi бунт 1623 г., калi быСЮ забiты унiяцкi архiепiскап I. Кунцевiч. Барацьбу таксама вялi праваслаСЮныя брацтвы СЮ гарадах. У 20-30-х гг. XVII ст. кiруючыя колы Рэчы Паспалiтай вымушаны былi прызнаць правы праваслаСЮнай царквы i яе легальную дзейнаiь. Аднак, рэфармацыйная дзейнаiь унiяцкiх мiтрапалiтаСЮ Я. Руцкога, А. Сялявы, Р. Корсака, Базылiянскага ордэну садзейнiчала павелiчэнню СЮплыву унiяцтва на беларускi народ. У XVII ст. беларусы мiрна станавiлiся грэка-каталiкамi. Умацаванню унii садзейнiчала стварэнне СЮ 1617 г. манаскага ордэнабазылiян. I. Кунцевiч, Я. Руцкi, С. Полацкi, М. Сматрыцкi былi базылiянамi, яны шанавалi унiяцкую царкву. Сёння можна прызнаць, што праз захаванне беларускай мовы СЮ богаслужэннi унiяцтва дапамагло беларусам захаваць сваю беларускаiь, сваю нацыянальную культуру.
Пытанне 18
Капiталiзм, тып грамадства, заснаваны на прыватнай уласнаii, рыначнай эканомiцы i дэмакратычных iнстытутах улады. У розных плынях грамадскай думкi вызначаецца як сiстэма свабоднага прадпрыймальнiцтва, этап у развiццi iндустрыяльнага грамадства, а сучасная ступень капiталiзму - як змешаная эканомiка, постiндустрыяльнае грамадства, iнфармацыйнае грамадства i iнш. У марксiзме капiталiзм вызначаецца як грамадска-эканамiчная фармацыя, заснаваная на прыватнай уласнаii на сродкi вытворчаii i эксплуатацыi капiталам наёмнай працы.
Узнiк капiталiзм у гарадах РЖталii (гандаль) i Галандыi (мануфактура) у 14-15 ст. у працэсе т.зв. першапачатковага назапашвання капiталу. У вынiку прамысловага перавароту была створана буйная машынная вытворчаiь. Ва СЮмовах капiталiзму механiзм рыначнай канкурэнцыi прымушае прадпрымальнiка для атрымання прыбытку пастаянна павялiчваць капiтал i СЮдасканальваць вытворчаiь. Гэта садзейнiчае дынамiчнаму развiццю вытворчых сiл, навукi i тэхнiкi. У канцы 19 - пач. 20 ст. СЮ развiтых краiнах Захаду СЮзнiклi буйныя прамысловыя i банкаСЮскiя карпарацыi, важную ролю набываСЮ фiнансавы капiтал, рыначная канкурэнцыя дапаСЮнялася механiзмамi дзяржаСЮнага рэгулявання эканомiкi. Склалася СЮстойлiвая сацыяльная структура, у якой побач з буйнымi СЮласнiкамi i наёмнымi работнiкамi значнае меiа заняСЮ сярэднi клас уласнiкаСЮ.
Сучасныя формы капiталiзму СЮключаюць кароткатэрмiновае (антыцыклiчнае, антыiнфляцыйнае) i доСЮгатэрмiновае (макраэканамiчнае) дзяржаСЮнае рэгуляванне. Яно ажыццяСЮляецца пры дапамозе заканадаСЮчых i адмiнiстрацыйных актаСЮ, а таксама СЮ формах падаткаСЮ, расходаСЮ дзяржаСЮнага бюджэту, амартызацыйных адлiчэнняСЮ i iнш. Акрамя гэтага iснуюць галiновыя i рэгiянальныя праграмы (планы) развiцця вытворчаii, якiя носяць рэкамендацыйны характар. Паступова СЮсталяваныя СЮ многiх краiнах развiтая рыначная эканомiка i парламенцкая дэмакратыя забяспечылi СЮ 2-й палове 20 ст. павышэнне СЮзроСЮню жыцця i культуры насельнiцтва, змякчэнне сацыяльных супярэчнаiей i выпрацоСЮку прававога механiзму iх рэгулявання. З ростам iнтэрнацыяналiзацыi гаспадарчага жыцця, узмацненнем транснацыянальных карпарацый пачынаюць развiвацца рэгiянальная i сусветная эканамiчная iнтэграцыя, мiждзяржаСЮнае рэгуляванне эканомiкi. Гэта знайшло адлюстраванне ва СЮзнiкненнi такiх спецыяльных устаноСЮ, як Арганiзацыя эканамiчнага супрацоСЮнiцтва i развiцця, Мiжнародны валютны фонд, Мiжнародны банк рэканструкцыi i развiцця, ЭСЮрапейскi Звяз i iнш.
ЕСЮрапейскiя краiны i Амерыка захоСЮвалi СЮ цэлым аграрны твар сваёй эканомiкi. Развiццё сельскай гаспадаркi было звязана з пераходам ад феадальнай да прадпрымальнiцкай гаспадаркi. У сярэдзiне XIX ст. характэрнымi зявамi паступова становяцца пераход ад аграрна-рамеснага да iндустрыяльнага грамадства, прамысловая рэвалюцыя i урбанiзацыя.
У другой палове XIX - пачатку XX ст. паступова фармiруюцца такiя адносiны памiж грамадствам i дзяржавай, якiя вызначаюцца як грамадская супольнаiь. Гэтыя адносiны прадугледжвалi вылучэнне агульнадэмакратычных агульначалавечых каштоСЮнаiей у якаii галоСЮных арыенцiраСЮ развiцця. Сярэднi клас уласнiкаСЮ, якi ствараСЮся дзякуючы буржуазным рэформам, патрабаваСЮ ад дзяржавы прызнання сваiх грамадзянскiх правоСЮ, удзелу СЮ кiраваннi краiнай, ператварэння дзяржаСЮнай улады СЮ надзейны iнструмент рэгулявання грамадскiх адносiн.
Пытанне 19
Тэрыторыя Беларусi на працягу другой паловы XVI - XVIII ст. часта зяСЮлялася тэатрам ваенных дзеянняСЮ.
Пасля падпiсання Люблiнскую унiю (1569) Рэч Паспалiтая СЮцягваецца СЮ вайну СЮ Лiвонii. Абраны СЮ 1576 г. польскi кароль Стэфан Баторый фармiруе наёмнае войска (часткова аперацыю фiнансуе Ватыкан) i пачынае контрнаступленне супраць расiйскай армii СЮ Лiвонii i на Беларусi. Пасля 20-дзённай асады цаной вялiкiх страт адваёСЮваецца Полацк, вызваляецца Лiвонiя, ваенныя дзеяннi пераносяцца на СЮласна рускую тэрыторыю. ЗаваяваСЮшы Вялiкiя Лукi i шэраг дробных крэпаiей, Стэфан Баторый распачынае аблогу Пскова i марыць аб паходзе на НоСЮгарад i Маскву. Але гераiчная абарона Пскова СЮ 1581 - 1582 гг. канчаткова вызначыла вынiк вайны i прымусiла знясiленыя 25-гадовай барацьбой дзяржавы пачаць мiрны