Гiсторыя Беларусi
Вопросы - История
Другие вопросы по предмету История
?тэму. Такiм чынам, лiберальныя партыi апы-нулiся СЮ цэнтры палiтычнага спектра, прыцягваючы да сябе прыхiльнiкаСЮ буржуазнага рэфармiзму. На правым флангу палiтычнага жыцця заставалiся кансерватыСЮныя партыi, якiя СЮ гэты час становяцца абаронцамi не феадальных пера-нсыткаСЮ, а сучаснага iм status quо. Новай сiлай у палiтыч-ным жыццi становяцца нацыяналiстычныя партыi, якiя набываюць асаблiвую моц у краiнах, што не мелi суверэнiтэту цi iмкнулiся да пераадолення раздробленаii.
Такiм чынам, менавiта СЮ другой палове XIX ст. адбываецца фармiраванне дзяржаСЮна-прававых iнстытутаСЮ буржуазнага грамадства i станаСЮленне прававой дзяржавы.
Усё болыл актуальным у другой палове XIX - пачатку XX ст. ртановiцца нацыянальнае пытанне. Патрабаваннi правоСЮ на гвцыянальнае самавызначэнне, на фоне распаСЮсюджання адукацыi i як вынiку цiкаваii да гiстарычнай спадчыны, вылi-ваюцца СЮ афармленне нацыяналiстычных рухаСЮ i станаСЮлеа-не новых нацыянальных дзяржаСЮ, Найбольш яскрава гэтын працэсы выявiлiся на Балканах, але вызначальнымi для бу-дучай еСЮрапейскай гiсторыi былi змены на палiтычнай карце СЮ цэнтры ЕСЮропы.
Пытанне 33
У канцы 50-х гадоСЮ ХРЖХ ст. для СЮраду Расiйскай iмперыi зрабiлася вiдавочным, што далейшае развiццё краiны немагчыма без правядзення шэрагаСЮ рэформ. ГалоСЮнай была аграрная цi сялянская рэформа 1861 г.
лютага 1861 г. Аляксандр РЖРЖ падпiсаСЮ Манiфест i Агульнае палажэнне аб сялянах, выйшаСЮшых ад прыгоннай залежнаii. Гэтымi актамi абвяшчалася, што прыгоннае права на сялян ... адменена назаСЮсёды. Кожны селянiн атрымаСЮ свабоду. Свабоднаму чалавеку была патрэбна СЮласнаiь, таму сялян трэба было надзялiць зямлёй.
Урад найперш клапацiСЮся аб памешчыках, таму закон прадугледжваСЮ толькi абмежаванае надзяленне сялянства зямлёй. У Беларусi на адну душу мужчынскага полу адводзiлася каля 5 дзесяцiн ворнай зямлi (1 дзесяцiна складала каля 0,91 га). На адну сялянскую гаспадарку прыпадала каля 9-10 га зямлi. Зямлю сяляне павiнны былi набываць за грошы i СЮ абавязковым парадку. Якаiь зямлi i яе кошт вызначалi памешчыкi. З гэтай мэтай быСЮ уведзены iнстытут выкупной здзелкi. Яго сутнаiь заключалася СЮ тым, колькi грошай i СЮ якi тэрмiн сяляне павiнны былi заплацiць за зямлю памешчыку.
Сяляне плацiлi за 1 дзесяцiну каля 30 - 32 рублёСЮ, у той час як на рынку 1 дзесяцiна каштавала 10 - 12 рублёСЮ. Грошай у сялян не было. Таму яны павiнны былi заплацiць памешчыку толькi 20% ад агульнага кошту зямлi, а 80% складала запазычанаiь, якую пакрывала дзяржава каштоСЮнымi паперамi; пасля гэтага сяляне павiнны былi разлiчвацца з дзяржавай на працягу 49 гадоСЮ.
Другая асаблiваiь рэформы была СЮ тым, што сяляне маглi набыць зямлю ва СЮласнаiь толькi праз 9 гадоСЮ. Гэты перыяд атрымаСЮ назву часоваабавязанага, калi сяляне яшчэ працавалi на памешчыка ад 30 да 40 дзён на год.
У Беларусi дзейнiчалi свае мяiовыя палажэннi - адно для РОсходняй Беларусi, другое - для Заходняй. Ва РОсходняй Беларусi сяляне атрымалi па 4,0 - 5,5 дзесяцiн на адну гаспадарку, а на Захадзе - па 15 - 20 дзесяцiн на гаспадарку. Вынiкi i СЮмовы выкупной здзелкi замацоСЮвалiся ва СЮстаСЮных граматах, якiя выдавалiся сялянам на рукi.
Вынiкi рэформы 1861 г. былi наступнымi: сяляне атрымалi 33,4% воранай зямлi, а памешчыкi - 50,3%, астатняя зямля засталася за дзяржавай.
У 60-70 гг. у Расii, акрамя аграрнай, былi праведзены i iншыя рэ-формы. Найбольш значнымi з iх былi земская, гарадская, судовая, адукацыйная i iншыя рэформы. Земская рэформа пачала праводзiцца СЮ 1864 г. На меiах стваралiся органы мяiовага самакiравання - земскiя сходы. На гэтыя сходы насельнiцтва выбiрала сваiх прадстаСЮнiкоСЮ - галосных. Сход дэпутатаСЮ зем-ства на СЮзроСЮнi павета i губернi ствараСЮ выканаСЮчы орган - земскую СЮправу. Управы займалiся будаСЮнiцтвам школ, бальнiц, дарог, камунальнымi службамi, культурнай дзейнаiю. У Беларусi земствы пачалi дзейнiчаць толькi з 1903 г., iх склад вызначаСЮся губернатарам. У 1911 г. дэпутатаСЮ земстваСЮ пачало выбiраць насельнiцтва i СЮ Беларусi.
Гарадская рэформа пачала праводзiцца СЮ 1870 г. Насельнiцтва гарадоСЮ, з лiку домаСЮладальнiкаСЮ i падаткаплацельшчыкаСЮ, выбiрала органы гарадскога самакiравання - гарадскiя думы i СЮправы.
У 1864 г. была праведзена судовая рэформа. У Расii былi створаны суды двух узроСЮняСЮ. Да мяiовых належалi мiравыя i валасныя суды. Яны разглядалi СЮсе справы, акрамя крымiнальных. Крымiнальнымi справамi займалiся акруго-выя суды. Дзейнiчалi i судовыя палаты, якiя займалiся касацыяй. Суддзi набылi статус незалежных i нязменных. Працэс праходзiСЮ публiчна з удзелам адвакатаСЮ i прысяжных засядацеляСЮ. Але СЮ Беларусi суддзi прызначалiся губернатарам, не было тут i выбару прысяжных.
Адукацыйная рэформа была праведзена СЮ 1864 г. Было створана тры ты-па школ - пачатковая, сярэдняя i вышэйшая. Да пачатковай школы адносiлiся народныя вучылiшча i прыходскiя школы, у якiх вучылiся дзецi сялян. Да ся-рэдняй школы адносiлiся гiмназii i прагiмназii. УстаноСЮ вышэйшай адукацыi СЮ Беларусi не было.
У 1862-1872 гг. была праведзена ваенная рэформа. Рэкрутчына была лiквiдавана, яе змянiла СЮсеагульная ваенная павiннаiь. Служба СЮ войску цягну-лася 6-7 гадоСЮ, але яе тэрмiн залежаСЮ ад адукацыi. Асобы з вышэйшай адукацы-яй служылi 6 месяцаСЮ, з сярэдняй - 1 год, з пачатковай - 4 гады.
Цэнзурная рэформа спрыяла развiццю сродкаСЮ масавай iнфармацыi. Ад-нак СЮ Беларусi гэтыя рэформа не адчувалася. Толькi СЮ 1886 г. у Мiнску пачаСЮ выдавацца Мiнскi лiсток, газета праiснавала да 1902 г.
Рэформы 60-70 гг. садзейнiчалi дэмакра