Гiсторыя Беларусi
Вопросы - История
Другие вопросы по предмету История
астойнаiь. У 1838 г. "Дэмакратычнае таварыства" было разгромлена.
Дзейнаiь тайных суполак прымусiлi расiйскi СЮрад дзейнiчаць больш рашуча. ГалоСЮныя меры былi накiраваны супраць дробнай шляхты. Сэнс iх заключаСЮся СЮ змяншэннi колькаii прывiлеяванага саслоСЮя шляхам пераводу СЮ падатныя саслоСЮi асоб, якiя не мелi дакументаСЮ аб шляхецтве.
У адпаведнаii з указамi ад 1831, 1847, 1857 гг. асобы, якiя не даказалi дакументамi свайго шляхецтва, не былi зацверджаны СЮ дваранскiм званнi. Гэта катэгорыя былых шляхцiцаСЮ павялiчвала падатнае саслоСЮе - аднадворцаСЮ у сельскай мяiоваii i "грамадзян заходнiх губерняСЮ" у гарадах. РЖ першыя i другiя абкладалiся асобным "падымным" падаткам i выконвалi паслабленую вайсковую павiннаiь.
У 1832 г. быСЮ закрыты Вiленскi унiверсiтэт. Указамi ад 11 мая i 11 чэрвеня 1832 г. польская мова СЮ судовай справе заменена на рускую. У 1840 г. поСЮнаiю адменена дзеянне ЛiтоСЮскага Статут.
На пачатку 40-х гадоСЮ царскi СЮрад пазбавiСЮ духавенства, як каталiцкае, так i праваслаСЮнае, права валодаць зямлёй з сялянамi. У 1839 г. было праведзена абяднанне унiяцкай царквы з праваслаСЮнай, каб аслабiць польска-каталiцкi СЮплыСЮ на беларускае насельнiцтва.
Царскi СЮрад пачаСЮ пошук шыроадукацыйная праграма, якая дазваляла СЮ школах нiжэйшай ступенi СЮжываць беларускую мову.
Пытанне 30
40-х гадоСЮ XIX ст. працэс разлажэння феадальна-прыгоннай сiстэмы на Беларусi i СЮ Расii перарос у крызiс. У сельскай гаспадарцы крызiс выявi сiстэмы на Беларусi i СЮ Расii перарос у крызiс. У сельскай гаспадарцы крызiс выявiСЮся СЮ рэзкiм знiжэннi прыбытковаii памешчыцкiх маёнткаСЮ i гаспадарак дзяржаСЮных сялян, абеззямельваннi i збядненнi сялянства, у роiе сацыяльна-класавых канфлiктаСЮ.
У гэтых умовах урад пайшоСЮ на шэраг палавiнчатых рэформ, мэтай якiх зяСЮлялася захаванне дваранскай манаполii на зямлю i сiстэмы феадальнай эксплуатацыi сялян.
Правядзенне рэформы было звязана з iмем графа П.Д. Кiсялёва, яе аСЮтара i распрацоСЮшчыка, якi СЮзначальваСЮ V Аддзяленне "СЮласнай яго iмператарскай вялiкаii канцылярыi", а пасля - Мiнiстэрства дзяржаСЮнай маёмаii.
У Беларусi гэта рэформа праводзiлася больш шырока, чым у Цэнтральнай Расii. Гэта тлумачылася вастрынёй сялянскага пытання СЮ беларускiх губернях. Царскi СЮрад баяСЮся злiцця сялянскiх хваляванняСЮ са шляхецкiм рухам.
У Беларусi прававое становiшча дзяржаСЮных сялян не адрознiвалася ад становiшча памешчыцкiх. Часовы СЮладальнiк быСЮ надзелены эканамiчнай, адмiнiстрацыйнай i судовай уладай над сялянамi. У Расii дзяржаСЮныя маёнткi знаходзiлiся на падушным аброку, на Беларусi - на "гаспадарчым становiшчы", г.зн. на паншчыне.
Рэформа П.Д.Кiсялёва прадугледжвала тры напрамкi: рэформу сiстэмы кiравання дзяржаСЮнымi сялянамi; палiтыку "апякунства" СЮ адносiнах да сялян; шэраг аграрных пераСЮтварэнняСЮ, вядомых пад назвай "люстрацыi дзяржаСЮных маёмаiей". Калi СЮ Расii апошняя звялася галоСЮным чынам да замены падушнага вылiчэння аброку пазямельным, то на Беларусi яна суправаджалася пераменамi СЮ галiне сялянскага землекарыстання i адносiн рэнты.
Абшчына, якая СЮводзiлася СЮ беларускiх дзяржаСЮных маёнтках усiх губерняСЮ пасля далучэння да Расii, у вынiку рэформы П.Д.Кiсялёва была максiмальна наблiжана да агульнарасiйскага СЮзору. Новая адмiнiстрацыя СЮпарадкавала кiраванне дзяржаСЮнымi маёнткамi, увяла жорсткi кантроль за часовымi СЮладальнiкамi, узвысiла статус сельскiх абшчын. Уводзiлася таксама арэнда сялянамi дзяржаСЮных маёнткаСЮ. НегатыСЮным вынiкам увядзення новай сiстэмы кiравання быСЮ моцны рост бюракратычнага апарату.
Наступнай часткай праграмы П.Д.Кiсялёва стала палiтыка "апякунства" над дзяржаСЮнымi сялянамi. Была арганiзавана харчовая дапамога сялянам, якую асаСЮ у iх ажыццяСЮлялася як за кошт часткi сялянскага збожжа, так i за кошт атрыманага хлеба са спецыяльна адведзенай плошчы грамадскага ворыва. Харчовая палiтыка прадугледжвала меры на выпадак неСЮраджаяСЮ i масавых эпiдэмiй, паморку жывёлы i высокай смяротнаii сялян.
Ставiлася пытанне аб арганiзацыi пачатковага навучання сялян. Шматлiкаму апарату кiравання дзяржаСЮнай вёскай патрабавалiся пiсьменныя працаСЮнiкi. Гэтыя патрэбы павiнны былi задавальняць прыходскiя школы СЮ сельскiх грамадах.
Значнае меiа СЮ апякунскай палiтыцы адводзiлася арганiзацыi першаснай медыцынскай дапамогi СЮ дзяржаСЮных маёнтках. Яны забяспечвалiся фельчарамi, акушэрамi.
Апякунская палiтыка прадугледжвала таксама СЮкараненне розных агранамiчных мерапрыемстваСЮ, развiццё сiстэмы страхавання, барацьбу з пянствам, актывiзацыю гандлю. Аднак недахоп сродкаСЮ, жаданне палепшыць сялянскi побыт за кошт самiх жа сялян перашкаджалi ажыццяСЮленню планаСЮ рэфарматараСЮ.
Трэцяй часткай рэформы П.Д.Кiсялёва зявiлася люстрацыя дзяржаСЮных маёмаiяСЮ. Гэта было палiтычнае мерапрыемства, якое ставiла мэтай павышэнне плацежаздольнаii дзяржаСЮнага сялянства. Паскоранымi тэмпамi дзяржаСЮныя сяляне пераводзiлiся на пазямельны аброк. 3 фальваркавых зямель iм былi зроблены прырэзкi да надзелаСЮ. Да канца 1857 г. на аброк пераведзены СЮсе маёнткi Мiнскай, Гродзенскай, МагiлёСЮскай i Вiцебскай губерняСЮ. Была знiшчана СЮ iх сiстэма часовага СЮладання.
Адмова ад фальваркава-паншчыннай сiстэмы i перавод на аброк зявiлiся галоСЮнымi вынiкамi рэформы, якiя вызначылi яе буржуазна-прагрэсiСЮны сэнс. За кошт знiшчэння паншчыны СЮ сярэднiм на 20% знiз?/p>