Гумар і сатыра ў творах Н.В. Гогаля
Дипломная работа - Литература
Другие дипломы по предмету Литература
а ў лёсы людзей, малочніца Явдоха - то "знак", то "ведзьма на гары"), фразы з нечаканым і няўзгодненымі семантычна супастаўлення, якія дзівяць лагічнай несумяшчальнасцю: "інжынер і баязлівец, буржуй і несімпатычны "," каб там ні было, а немцы - штука сурёзная. Падобныя на Гнаявой жукоў ".
В.В. Вінаградаў адзначыў, што Гогаль развіў прыёмы "рэчавых сімвалаў", якія выступаюць як вызначэнне асоб ("Шынель"). Дэталь касцюма гуляе важную ролю і ў стылістыцы Булгакава. Яна здольная цалкам змяніць аблічча чалавека: "Міколка скінуў сваю папаху і гэтую шапку надзеў. Яна апынулася яму малая і надала яму брыдкае, заліхвацкі і грамадзянскі выгляд. Нейкі басяк, выгнаны з гімназіі". [12,167]
Развіццё гэтага прыёму ў паэтыцы Гогаля было "метонимическое замяшчэнне асобы назвай адзення: герой зусім хаваўся за характарызавалай яго знешняй часткай касцюма. Булгакаў выкарыстоўвае і гэты прыём:" ... казіны мех хістаючыся, пешшу адправіўся да сябе на Падол ". [12,97 ]
Але гэта - толькі дэталі пераклічак з паэтыкай і асобай Гогаля. Галоўнае - тое, што Белая гвардыя для Булгакава - гэта вопыт напісання гістарычнага рамана, які можна супаставіць з гогалеўскіх Тарас Бульба. Характэрна, што і Белая гвардыя і Тарас Бульба былі адзінымі гістарычнымі раманамі ў творчасці Гогаля і Булгакава, і абодва прысвечаны Украіне.
Тарас Бульба для Гогаля - значная падзея ў яго творчасці: пераход ад рамантызму Вечароў ... да рэалізму Пецярбургскіх аповесцяў". Раман стаў пераходным звяном ад паэтызацыяй гістарычных паданняў ўкраінскай даўніны праз мастацкае ўвасабленне гісторыі Украіны XV-XVII ст.ст. да адлюстравання надзённых сацыяльных праблем Расеі 1 паловы XIXв.
Доказам пераходнасць рамана зяўляецца прысутнасць у ім рамантычных чорт: проціпастаўленне свабоды, волі чалавека тым фатальным кайданах, у якіх ён знаходзіўся ў рэчаіснасці, і чыста рамантычнае узвялічванне музыкі і паэзіі, у якіх чалавек як бы знаходзіць сябе, увасабляючы сваю свабодалюбныя сутнасць. Рамантызм праяўляецца і ў пейзажных, і ў партрэтных характарыстыках, і асабліва ў малюнку любоўнай страсці. Глыбокае ж разуменне Гогалем гісторыі і задач яе рэалістычнага адлюстравання выявілася ў разработанности ладу Тараса Бульбы як выразніка нацыянальных народных чорт, у арганічным спалучэнні бытавых дэталяў з выявай гераічнай барацьбы запарожцаў.
Тарас Бульба Гогаля і Белая гвардыя Булгакава належаць да ліку тых нешматлікіх у сусветнай літаратуры апавядальных твораў гістарычнага жанру, у якіх знайшлі сваё адлюстраванне не столькі пэўнае гістарычная падзея, колькі змест цэлай эпохі ў жыцці народа, сутыкненне грамадскіх укладаў, якія стаяць на розных прыступках сацыяльна-палітычнага, культурнага і маральнага развіцця.
Гогалю, як гэта адзначыў яшчэ Бялінскі, дастаткова было на адным-двух эпізодах асвятліць тыпічная боку нацыянальна-вызваленчай барацьбы ўкраінскага народа, каб даць цэласнае ўяўленне пра яе багатым па ўнутранай сіле і драматызм, але ў пэўнай ступені паўтараюцца па сваіх жыццёвых формаў гістарычным змесце. Гогаль здолеў узвысіцца да сусветна-гістарычнага пункту гледжання, каб убачыць лёс цэлай нацыі ў крытычную эпоху яе гісторыі.
Нацыянальную трагедыю пачатку новага стагоддзя здолеў перадаць і М.А.Булгаков праз лёс аднаго Горада. Некалькі жывых замалёвак хаосу, разрухі, анархіі, якія адбываюцца ў разгублена Горадзе і іх адлюстраванне ў вачах, асобах, душах з апошніх сіл трымаецца адзін за аднаго Турбіных набылі пад пяром пісьменніка маштабы ўсеагульнага злавеснага бедства, якое не пад сілу спыніць нікому.
У адрозненне ад старажытных эпапеі, напрыклад Иллиады Гамера, у якой цэнтр малюнка - само гістарычная падзея, Гогаль у сваёй аповесці прасочвае і лёс прыватнага чалавека ў гістарычных падзеях, раскрывае гісторыю ў яе хатнім, па выразе Пушкіна, абліччы. Элементы гісторыка-бытавога рамана назіраюцца і ў Белай гвардыі Булгакаў, дзе ў цэнтры сусветнай гісторыі раскрываецца доля ўсяго аднаго Дома, адной сямі Турбіных.
Адметная рыса Тараса Бульбы у тым, што Гогаль не ідэалізуюць Запарожскую Сеч, не дапускае ніякіх паляпшэнняў або акультурвання грубых зяў гісторыі ў дыдактычных мэтах, як гэта рабілі ў сваіх раманах Булгарын і Загоскин. Своеасаблівы грамадскі і культурна-бытавой ўклад Запарожскай Сечы утрымліваў у сабе супярэчлівыя - станоўчыя і адмоўныя бакі, асветленыя ў аповесці досыць рэалістычна.
Булгакаў у Белай гвардыі таксама не ідэалізуюць мінулае жыццё, якія падвергліся разбурэння. Галоўнае ў рамане - разгубленасць чалавека перад няздольнасцю супрацьстаяць грубай ломцы ўсяго жыцця, былых ідэалаў, знішчэнню дашчэнту, да падставы.
Супастаўныя ў гэтым плане разгул у Запарожскай Сечы, апісаны Н.В.Гогаля, з разгулам у рэвалюцыйным Кіеве М.А.Булгакова. Гогалеўская секчы ўяўляла сабой незвычайнае зява: Гэта было нейкае бесперапыннае баляванне, баль, які пачаўся шумна і страціў канец свой ... Кожны прыходзіць сюды забывала і кідаў усё, што датуль яго займала. Ён, можна сказаць, пляваў на сваё мінулае і бесклапотна аддаваўся волі і таварыству такіх жа, як сам, гулякаў, не якія мелі ні родных, ні кута, ні сямейства ... Яны самі сабою кінулі бацькоў і маці і беглі з бацькоўскіх дамоў; ... тут былі тыя, у якіх ужо выкручвалася каля шыі вяроўка і якія замест бледнай смерці ўбачылі жыццё - і жыццё ва ўсім разгуле ... [29,192]
Праз 400 гадоў, ?/p>