Грамадскі i дзяржаўны лад Рыма ў перыяд рэспублікі і змены яго ў перыяд манархіі
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
?навала і свецкая форма шлюбу, якая складалася ў ўяўным продажу нявесты жаніху (coemptio). Ажыццяўляўся абрад манципации, і нявеста пераходзіла ва ўладу мужа. Шлюб мог быць завершаны і без усялякіх абрадаў: жонка, якая пражыла год у доме мужа, паступала пад яго ўладу. Гэтая ўлада як бы набытага даўнім валоданнем. З цягам часу сталі заключацца і такія шлюбы, калі жонка не ўступала пад уладу мужа (matrimonium sine manu mariti). Ужо законах Дванаццаці табліц было вызначана, што жанчына, якая не жадала ўстанаўлення над ім улады мужа, павінна была адлучвацца з хаты штогод на 3 ночы і, такім чынам, перарываць старажытнае валоданьне. Шлюбы без улады мужа характэрныя асабліва для наступных перыядаў рымскай гісторыі.
Развіццё адносін уласнасці знаходзіць сваё адлюстраванне ў спадчынным праве. Уладальнік мог у адмысловым завяшчанні (testamentum) паказаць, да каго павінна перайсці маёмасць пасля смерці. Ён "мог адмовіць тым ці іншым асобам часткі сваёй маёмасці або асобныя правы (такія адмовы называліся legata) [III. 3; 27] ". Калі ж ўладальнік паміраў без завяшчання, набірала сілу правіла законаў Дванаццаці табліц: перш прызнаваліся правы за бліжэйшымі спадчыннікамі, затым па агнатами і, нарэшце, за сваякамі.
Судаводства гэтай эпохі адрозніваецца такім жа фармалізмам і абраднасцю, як і ўсе дзелавыя адносіны. Кожны пазоў павінен быў быць заснаваны на законе і выказаны па законе. Пантыфік склалі іскавыя формулы на розныя выпадкі, і толькі гэтымі формуламі можна карыстацца пры вядзенні справы. Гэтыя іскавыя формулы насілі назву legis actiones. Вымаўленне формул суправаджалася пэўнымі жэстамі, ізноў жа нязменнымі і абавязковымі.
Правядзенне спраў падзялялася на дзве стадыі. Спачатку справа разглядалася магістратаў, а затым суддзямі. У першай палове суда перад магістратаў прамаўлялася іскавую формула. Формы і спосабы працэсу перад магістратаў былі строга вызначаны і называліся таксама legis actiones. Адной з гэтых формаў быў судовы працэс шляхам закладу (legis actio sacramento). Гэта працэс-пары. Тыя боку тяжуться звярталіся да магістрату, прызначалі заклад, і кожны заяўляў аб сваёй правасці словах устаноўленай звычаем формулы, пэўнымі дзеяннямі, суправаджаліся. Магістрат не разбіраў справы і не выносіў рашэнне. Ён прамаўляў устаноўленыя слова і разам з бакамі прызначаў суддзю ці суддзяў з прыватных асоб, якія выносілі рашэнне аб тым, хто прайграў заклад. Як бы адначасна пацвярджалася істасьць той ці іншага боку. Такі ж фармалізм характэрны і для іншых legis actiones.
Дзейнасць Гнея Флавія, які апублікаваў legis actiones, палегчыла працэс, але старажытны фармалізм яшчэ працягваў існаваць.
У эпоху ранняй Рэспублікі, такім чынам, былі сфармуляваны асноўныя паняцці рымскага капритського права. Яны мелі на ўвазе толькі рымлян і абаранялі толькі рымскую квиритскую ўласнасць. У рымскім праве IV і III стст. заставалася яшчэ шмат перажыткаў радавога ладу, але і ў ім закладзены тыя прынцыпы, якія дазволяць пасля распрацаваць права прыватнай уласнасці, абстрактнае права, прыватнае права, права абстрактнай асобы.
Разумеючы ўсю значнасць рымскага права ў юрыспрудэнцыі нельга не спыніцца на ім больш падрабязна, і прасачыць за этапамі яго развіцця.
Парушыўшы гэтую тэму нельга не даць вызначэнне перыяду і этапы.
Будучы цэласным гістарычнай зявай, рымскае права мае выразна акрэсленыя узроўні, этапы развіцця. Вылучаюцца ранняе права, спелае (класічнае) і пазней (постклассическая).
Яны адрозніваюцца як гістарычнае і лагічнае. Юрыдычная спецыфіка гэтага премету, яе Цивилистический аспект прадугледжваюць пашырэнне сферы лагічнага ў выкладзе [III. 4; 69].
Між паняццямі перыяду і этапу ёсць шмат агульнага. Калі перыяд - гэта адрэзак часу, у які адбываюцца тыя ці іншыя якасныя змены, то этап гэта пэўны якасць, якое складаецца ў дадзены адрэзак часу. Такое якасць фармуе, вылучае перыяд, яно - яго арганізуе стрыжань.
У рамках перыяду рэальнае прайграваецца выпадковасцю, зігзагамі, тут знаходзяць адлюстраванне і пераходныя, прамежкавыя стану правы, тым нехарактэрныя, нетыповыя для дадзенага перыяду факты, а заканамернасці завэлюмаваныя стракатасцю, разнастайнасцю рэчаіснасці. Этапы ж адлюстроўваюць вырашальныя факты, вядучыя тэндэнцыі. У іх складанасць гісторыі спрашчаецца, але заканамернасці становяцца відавочнымі. Так, калі ў рамках пачатковага перыяду гісторыі рымскага права канкрэтны фактычны матэрыял размяшчаецца ў строгай храналагічнай паслядоўнасці, то пры характарыстыцы першага этапу тыя ж факты выкладаюцца з пункту гледжання выказанае ў іх пачатковай, спрошчанага стану права, логікі развіцця.
Больш таго факту аднаго і таго ж перыяду могуць быць аднесены да розных этапах. Так, дуалізм квиритскую і преторского правы перыяду Рэспублікі як характэрная рыса неразвітасці правы ставіцца да ранняга этапу, але той жа дуалізм у аспекце яго пераадолення і зацвярджэння пераважнай ролі преторского права - факт, які ўключаецца ў другой, класічны этап.
Предкласичне права не вылучаецца як адмысловы этап, паколькі яно пазбаўлена цэласнасці пэўнага якасці. Гэта хутчэй нейкі пераходны перыяд, у якім межы мінулага пераплятаюцца з тым, што мяркуе, а часткова складае змест класічнага права. Яшчэ адзін прыклад. Перыядызацыя рымскага права абрываецца VI стст. - Стварэннем Збору законаў імператара Юстыніяна. Аднак шэраг бакоў далейшага развіцця рымскага права ў такіх прававых помніках, як Прохирон, Эклога, Василики, тыповыя, заканамерныя зявы заняпаду і раскладання рымскага класічнага правы могуць быць разгледж?/p>