Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
?iртуозна-рамантычных памкненняСЮ. ВыканаСЮчы стымул тут дамiнуе, вызначаючы i характар, i форму канцэрту, яго выразныя сродкi.
Перад Венявским стала задача не столькi засяродзiць i па-майстэрску выкарыстаць надзвычай складаныя i эфектыСЮныя прыёмы скрыпiчнай тэхнiкi, колькi, у першую чаргу, стварыць выдатны канцэртны маштабнае твор, з яркай выразнай музычным мовай. Ён яго пiсаСЮ не толькi "Для сябе", iмкнуСЮся выступiць не толькi як салiст, але i як кампазiтар, якi валодаСЮ асабiстым творчым почыркам.
Венвський спрабаваСЮ пры напiсаннi гэтага канцэрту мабiлiзаваць усё новае, што было iм знойдзена СЮ iншых творах - i тэхнiчныя прыёмы, i асобныя выразныя меладычныя абароты.
Канцэрт Венявского fis-moll адкрываецца аркестравай экспазiцыi, якая СЮводзiць у кола вобразаСЮ першай частцы, дае эмацыйны настрой. Асаблiваiь экспазiцыi - яе стиснутисть, дынамiчнаiь. Тут выкладаюцца толькi першыя элементы двух асноСЮных тэм часткi.
ГалоСЮная тэма першай частцы - парывiсты i СЮсхваляваная, з яркiм валявым рытмам. Гэта непераможны герой, "Тытан", што не баiцца перашкод, упэСЮнены СЮ сваiх сiлах.
Ужо з першых тактаСЮ сольная партыя скрыпкi захоплiвае слухача сiлай гучання, запалам i драматычным напругай. Яна прымушае СЮспомнiць рамантычныя валявыя вобразы канцэртаСЮ Паганiнi (Прыклад №26).
Венявский выкладае гэтую тэму децима, утвараючы з самага пачатку асаблiвую iнтэнсiСЮнаiь гучання (падобныя прыёмы СЮжывалi i Паганiнi, i Ернат - праводзячы тэму актава). Скрыпка з пачатку уступае СЮ бой з аркестрам, iмкнецца дыктаваць сваю волю, зацвердзiць сваю галоСЮную ролю. Кароткая акордаСЮ "Перастрэлка" падводзiць да больш шырокаму ("Largamente") выклад тэмы - на струне соль (любiмы рамантычны прыём!), А затым i да яе меладычнага, шырокага iмправiзацыйнай разгортвання - гэта адно з самых выразных меiаСЮ канцэрту.
Пасля невялiкай кадэнцыi салiста напружанне спадае, галоСЮная тэма атрымлiвае новае асвятленне, праходзячы СЮ мажоры павольна i СЮрачыста. Нарэшце скрыпка вырываецца на "Вiртуозны прастора". Хупавыя фигурации замяняюцца ажурнымi пасажамi. У iх толькi СЮ агульных рысах прасочваюцца сувязi з галоСЮнай тэмай. Пасля кароткага правядзення асноСЮнай тэмы зяСЮляецца 2. Лiрычная тэма першай частцы, аднак, не СЮносiць заспакаенне СЮ свет драматычных вобразаСЮ. Нягледзячы на ??лiрычную шырату, тэма не пазбаСЮленая валявых iнтанацый, улаiiвых першай. Яе надзвычай выразная мелодыя, свабодна развiваецца, быццам развiваючы, - адна з знаходак кампазiтара. Асаблiва цёпла, пранiкнёна, з шчырай славянскай напеСЮнаiю гучыць яе другi элемент.
Вiртуозная стыхiя дамiнуе СЮ наступным раздзеле - своеасаблiвай распрацоСЮцы, заснаванай на элеменце 2. Тэмы. Тут валадараць драматычныя валявыя iнтанацыi. Кароткае аркестравай tutti, якое развiвае галоСЮную тэму, прыводзiць да вялiкай iнструментальнай кадэнцыi - кульмiнацыi першай частцы. Некалькiмi хвалямi, усё настойлiвей i вышэй, узвышаецца галоСЮная тэма з вiртуознымi фигурации. Нарэшце наступае заспакаенне, тэма раствараецца СЮ ажурнай пасажы. У рэпрызы (скарочанай) динамизуеться толькi другая тэма, якая гучыць больш усхвалявана i мужна. Першая частка сканчаецца энергiчным, iiснутым, правядзеннем галоСЮнай тэмы.
Другая частка СЮводзiць слухача СЮ атмасферу лiрыкi (Preghiera - малiтва), у свет далёкi ад бурных запалу першай частцы. Такая рэзкая кантраснаiь настрояСЮ, пераход ад актыСЮнаii да лiрыцы, характэрная для рамантычнага кiрунку (супастаСЮленне "неба" i "пекла") успомнiм хоць бы Adagio religioso з канцэрту №4 РОетан (прыклад №27).
Засяроджана i спакойна гучыць мелодыя, пабудаваная на iнтанацыях, блiзкiх да лiрычнай тэмы першай частцы. Невялiкi па абёме i недастаткова яркая па музычным матэрыялам, гэтая частка не займае значнага меiа СЮ канцэрт.
Другая частка непасрэдна (attacca) пераходзiць у фiнал - грацыёзнае, iмклiвы ронда, рисующий карцiну свята. АсноСЮная тэма фiналу напiсана СЮ характары блiскучай тарантэлу (прыклад №28).
РЖмклiвы танец на iмгненне змяняецца iншым - наСЮмысна цяжкiм, некалькi нязграбным, у якiм чуваць iнтанацыi сялянскiх танцавальных мелодый.
Другая тэма фiналу (напiсанага СЮ форме ронда-санаты) зноСЮ пераносiць слухача СЮ атмасферу рамантычнай СЮсхваляванаii. Яна блiзкая па настроi лiрычнай тэме першай часткi, але святлей каларытам (Прыклад №29).
Другi элемент гэтай тэмы нагадвае мелодыi польскiх народных танцаСЮ.
Шырокi варыяцыйнай развiццё. Тэмы, дзе Венявским блiскуча выкарыстана вiртуозная арнаментальнага, стварае святочную, узнёслую атмасферу. Завяршае фiнал блiскучая, напiсана з вялiкай вiртуозным размахам кода, пабудаваная на элементах. Тэмы з яе святочнымi iнтанацыямi.
Ствараючы твор шырокага канцэртнага размаху ( "Вялiкi канцэрт"), маштабны, рамантычна СЮзнёслы, Венявский прымяняе для раскрыцця зместу канцэрту яркiя вiртуозныя сродкi, каларыстычныя фарбы. Ён не iдзе шляхам симфонизации канцэрту, вялiкага тэматычнага развiцця асноСЮнага матэрыялу. ГалоСЮным выразным сродкам тут служыць дэкаратыСЮная вiртуознаiь, якая падае музычным чынам вялiкi шыраты i размаху, дазваляе ярчэй iх раскрыць, захапiць слухача рамантычным каскадам эфектыСЮных прыёмаСЮ скрыпiчнай тэхнiкi (асаблiва СЮ першай часткi). Вiртуозныя пасажы, разнастайныя вiды падвойных нот i акордаСЮ, простыя i двайныя флажалет, розныя вiртуозныя рыскi, яркая тэмбравыя ризнообразнисть - усё падпарадкоСЮваецца адзiнай мэты: стварыць адчуванне святочнаii, тэатральнаii, яркага "вiдовiшчнаii" канцэрта - i па