Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
В°ймае 7 канцэртаСЮ для скрыпкi з аркестра.
Першы, Чацвёрты i Пяты канцэрты А.В. етана абраСЮ для аналiзу Л.С. Ауер СЮ сваёй кнiзе "Violin Master Works and their Interpzetation" (Boston, 1925). Ён адносiць гэтыя канцэрты СЮ лепшых твораСЮ скрыпiчнай музыкi, Л.С. Ауэр ставiць iх у шэраг з тымi самымi дасканалымi творамi, якiя дзякуючы сваiм музычным i вiртуозным якаiях заслугоСЮваюць занясення СЮ канцэртны рэпертуар скрыпачоСЮ.
ЗахоСЮваючы рысы канцэртаСЮ вiртуознага тыпу, канцэрты вета (першыя тры з iх блiзкiя да французскага скрыпiчнага канцэрта першай чвэрцi XIX ст.) Знаходзяць вiдавочнае прыцягненне да симфонизации жанру. Яны характарызуюцца меладычным багаццем, выразнаiю вобразна-тэматычнай сферы, адпаведнаiю рамантычнага СЮтрымання новай, праСЮзыходнай рамкi класiчнага канцэрта формы i багатымi кролористичнимы сродкамi выражэння, цi iдзе гаворка пра сольны iнструмент або аб сiмфанiчны аркестр, разам з салiстам, якi прымае СЮдзел у ажыццяСЮленнi музычнага цэлага.
Канцэрты У"Етана ставяцца да вiртуозна-рамантычнага стылю. Лепшым з iх немагчыма адмовiць у змястоСЮнаii i СЮ вiдавочных элементах сiмфанiчнага развiцця.
А. У"Етан выявiСЮ у iнструментоСЮкi аркестравых партытур сваiх канцэртаСЮ, галоСЮным чынам Першага i Чацвёртага, у якiх нараСЮне са струннымi iнструментамi шырока выкарыстоСЮваюцца духавыя i СЮдарныя. Найбольш цiкавыя для нас Чацвёрты i Пяты канцэрты, у якiх кампазiтар, захоСЮваючы рысы канцэртаСЮ вiртуознага тыпу, iмкнецца да симфонизации жанру.
Новае слова СЮ развiццi жанру рамантычнага канцэрту сказаСЮ Анры РОетан сваiм Чацвёртым канцэртам, створаным у Расii. Ён прыцягвае СЮвагу не толькi меладычнай выразнаiю i вiртуознай трактоСЮкай, але i майстэрскiм выкарыстаннем аркестравых сродкаСЮ выразнаii, тонкай супастаСЮленнем партый сольнага iнструмента i аркестра, iх чаргаваннем i злiццём часта СЮ контрапунктно перапляценнi галасоСЮ.
Канцэрт (d-mol ор.31) працяты рамантычным паэтычнаiю. Вiртуозныя эпiзоды у канцэрце гуляюць выразную ролю, яны поСЮныя грацыi i вытанчанаii, жыццерадаснаii i яркага бляску.
Своеасаблiвая i нязвыклая форма канцэрта. У адрозненне ад скрыпiчных канцэртаСЮ той пары, першая частка яго канцэрта - разгорнутае аркестравай Andante (d-moll). Яно пачынаецца цiха i таемна, ствараючы паэтычную атмасферу. Мерны прасоСЮванне басоСЮ, кролористична гармонiя, прыглушаны тремоло нараджаюць адчуванне чакання хвалюючых падзей. Аркестравая кульмiнацыя гэтага Andante заснаваная на паменшаны септаккорд, увасобленае СЮ гукавыя акордах, на токатному руху, СЮсплёску iмклiвых пасажаСЮ i струнных i фагота пры яркай дынамiцы. Паступова музыка зацiхае, хоць СЮнутранае хваляванне захоСЮваецца да СЮступлення скрыпкi. Andante можна разглядаць як уверцюру, якая СЮводзiць у вялiкай рэчытатыСЮ сольнага прылады.
РэчытатыСЮ вельмi дынамiчны i мае характар горача выказваннi. ПраСЮдзiвыя лiрычныя фразы скрыпкi змяняюцца СЮсхваляванымi, патэтычна. Роля аркестра тут зводзiцца да простай падтрымкi або кароткiх рэплiк. Вось пачатак речитатива (прыклад №13). У параСЮнальна невялiкiм раздзеле Moderato (F-dur) скрыпка спявае разам з аркестравымi iнструментамi - валторна, габоя, флейты, якiм даручаны контрапунктуючи галасы. Мадулюючы СЮ асноСЮным танальнаiь d-mol, падзел прыводзiць да мужнай i энергiчнай сольнай скрыпiчнай кадэнцыi. Выкладзеныя гукавыя акордамi пачатковыя такты кадэнцыi апярэджваюць тэму, якая будзе асноСЮнай тэмай фiналу. Гэтая асаблiваiь лiсты ("арка") спрыяе iвярджэннi монотематизма, а тым самым - цэласнаii своеасаблiвага канцэртнага цыклу.
Невялiкi (Восьмитактний) эпiзод у аркестры (фактура яго нагадвае кульмiнацыю СЮступнага tutti) прыводзiць да прыгожага, высакароднай, лiрычнаму пранiклiвага Adagio religioso (Es-dur). Спачатку спакойна i строга гучыць у аркестры чотирьохголосний харал (выконваецца духоСЮнымi iнструментамi), затым гучыць выразная, кантиленный тэма скрыпкi (прыклад №14). У скрыпiчныя сола час ад часу СЮплятаюцца контрапунктическими рэплiкi духавых. Музыка дасягае драматычнай кульмiнацыi, якая рэзка абрываецца. Скрыпка спявае гг на фоне мяккага гучання арпеджыа арфы, полiфанiчныя пераплятаючыся з галасамi вiяланчэлi, кларнета i валторны, завяршаючы гэтую вольную па форме частку.
Яркi мастацкi кантраст да яе СЮтварае iмклiвы, грандыёзнае i iскрыстае скерца (Vivace, d-moll). Вастрыню i пiкантнаiь асноСЮнай тэме надаюць дынамiчныя кантрасты i характар рысак. Як i "супярэчнаii" памiж трьохдольним памеры i двохчетвертнимы лiгамi (прыклад №15).
Скерца напiсана СЮ складанай трох прыватнае форме. Сярэднi раздзел - Trio (Meno mosso) - светла i радасна гучыць у аднайменным мажоры, ствараючы новы выразны кантраст. Услед за гукамi паляСЮнiчых рагоСЮ (яны СЮвасоблены СЮ падвойных нотах скрыпiчнай партыi) скрыпка спявае непатрабавальны мелодыю ("песняй радаii" назваСЮ яе Е. Изаи) на фоне педалi басовых iнструментаСЮ i абгульваючы пасажаСЮ. Скрыпак. Затым скрыпка сола i аркестр змяняюцца ролямi. Блiскуча i мэтанакiравана, на яркiм ff сканчаецца гэтая частка, якая патрабуе высокага майстэрства i заслугоСЮвае выканання СЮ якаii самастойнай песы.
Каб аддзялiць скерца ад такога ж яркага i жыццярадаснага фiналу, А.В. етан, у якаii СЮступлення да фiналу, уводзiць невялiкую iнтерлюдiя - Andante, d-moll, паСЮтаралы СЮ некалькi пашыраным выглядзе аркестравай пачатак першай частцы канцэрту i СЮводзiць у фiнал - Finale marziale. Хоць у музычным дачыненнi гэтая частка некалькi саступае папярэднiм, яна прыцягвае СЮвагу аптымiзмам настрояСЮ, каларыстычных аркестроСЮкi, вiртуознымi прыёмамi СЮ ск