Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
ы: парытэтнаii двух пачаткаСЮ - сольнага i ансамблевых.
Некалькi iншы аспект СЮ iдэi канцэртнага акцэнтуе М. Тараканов у сваiм нарысе "РЖнструментальны канцэрт" [55]. Ён iвярджае, што канцэрт быСЮ i застаецца "полем дзеянняСЮ музыкi, якi дэманструе свае поспехi СЮ авалоданнi тэхнiчных складанаiяСЮ" [55, c. 56]. Аднак, разам з гэтым аспектам музыказнаСЮца вылучае таксама i прынцып спаборнiцтвы, што складае сутнаiь канцэртнай гульнi. Пры гэтым указваецца, што спаборнiцтвы абавязкова прадугледжвае сувязь процiборства i згоды.
Такiм чынам, концертнисть - гэта метад мыслення, якi праяСЮляе сябе:
- СЮ стылi пэСЮнай гiстарычнай эпохi;
- СЮ асаблiваiях некаторых жанраСЮ, iх iндывiдуальнай спецыфiцы;
- у некаторых заканамернаiях кампазiцыйнага будынка;
- СЮ канкрэтных (вiртуозна-гульнявых) прынцыпах развiцця тэматычнага матэрыялу.
На жаль, спецыяльная лiтаратура прысвечана разгляду асаблiваiяСЮ рамантычнага скрыпiчнага канцэрта, адсутнiчае. РЖнфармацыя аб скрыпiчны канцэрт эпохi рамантызму СЮтрымлiваецца пераважна СЮ манаграфiчных працах i мае абагульнены характар. Часта аналiтычны матэрыял падаецца СЮ ходзе бiяграфiчных даследаванняСЮ або СЮ раздзелах, прысвечаных агляду творчаii кампазiтараСЮ.
Метадалагiчнай асновай працы зяСЮляецца дыялектычны прынцып гiстарызму, г.зн. вывучэнне i даследаванне праблемы СЮ кантэкiе грамадскiх i культурных умоСЮ эпохi, а таксама агульныя палажэннi аб развiццi музычнай культуры i яе эвалюцыйных працэсаСЮ у музыцы. Праца будуецца на аснове вывучэння i сiстэматызацыi вялiкага абёму матэрыялу
Навуковая навiзна - у працы комплексна абагульняецца, даследуецца i сiнтэзуецца станаСЮленне i развiццё скрыпiчнага канцэрта СЮ пару ранняга i спелага рамантызму (1800-1870рр.). У музыказнаСЮчую практыку СЮводзiцца шэраг iмёнаСЮ еСЮрапейскiх кампазiтараСЮ, прадстаСЮлены музыказнаСЮчага аналiз малавядомых канцэртаСЮ, адлюстравана дзейнаiь вядучых скрыпiчных выканальнiцкiх школ.
Практычнае значэнне атрыманых вынiкаСЮ. Вынiкi магiстарскага даследавання могуць быць выкарыстаны СЮ падрыхтоСЮцы навуковых прац i навучальных дапаможнiкаСЮ па гiсторыi скрыпiчнага выканальнiцтва, гiсторыi музыкi, а таксама пры чытаннi лекцыйных курсаСЮ па гэтых дыiыплiнах СЮ сярэднiх i вышэйшых навучальных мастацкiх установах, у выканальнiцкай практыцы.
Апрабацыя i СЮкараненне вынiкаСЮ даследавання. АсноСЮныя палажэннi i вынiкi даследавання былi прадстаСЮлены на справаздачнай навуковай канферэнцыi студэнтаСЮ Прикарпатского нацыянальнага унiверсiтэта iм. Васiля Стефаника (сакавiк 2010 г.) РЖ прадстаСЮлены для публiкацыi СЮ зборнiк студэнцкiх навуковых прац "ЭСЮрыка-XI".
Структура магiстарскай працы. Магiстарская праца складаецца з СЮвядзення, пяцi кiраСЮнiкоСЮ, заключэння, спiсу выкарыстаных крынiц i прыкладанняСЮ.
Раздзел 1. Этапы эвалюцыi жанру сольнага скрыпiчнага канцэрта ад крынiц у ХVII ст
Да пачатку XVII ст. Вена становiцца адным з найбуйнейшых музычных цэнтраСЮ ЕСЮропы. Непасрэдная сувязь з iтальянскай, чэшскай, польскай, нямецкай i рускай культурай, дзейнаiь шматлiкiх замежных музыкаСЮ у Вене i iншых гарадах далi адмысловы каларыт аСЮстрыйскай музыцы, выканальнiцкiм, а менавiта смычковым мастацтву.
У другой палове XVII ст. паСЮстала Венская класiчная школа - перадавой кiрунак еСЮрапейскага мастацтва СЮ цэлым. Варта адзначыць, што класiчнае венскае скрыпiчныя мастацтва не магло сфармавацца толькi за кошт замежных уплываСЮ, без вызначальнай ролi роднага глебу, старажытнага, якiя валодалi устойлiвымi традыцыямi мастацкага вопыту аСЮстрыйскага народа, самабытнай мастацкай энергii.
Адным з самых аСЮстрыйскiх скрыпачоСЮ i кампазiтараСЮ XVIII ст. стаСЮ Карл Дзiтэрс фон Дзiтэрсдорф (1739-1799). Узровень яго выканальнiцкага мастацтва быСЮ неверагодна высокi. Блiскучая вiртуозная тэхнiка, виразливисть выканання, высокая змястоСЮнаiь яго мастацтва былi СЮ АСЮстрыi па-за канкурэнцыяй. АСЮстрыйскiя кампазiтары, у тым лiку Гайдн i Моцарт, шмат у чым арыентавалiся на выразнаiь i тэхнiчныя магчымаii скрыпкi, паСЮнавартасна выкарыстоСЮвалiся СЮ гульнi гэтага вiртуоза.
Дзiтэрсдорф нарадзiСЮся СЮ Вене. Дванаццацiгадовых хлопчыкам ён прыцягнуСЮ да сябе СЮвагу гульнёй у царквы на скрыпцы. Прынц Хильдбургхаузен СЮзяСЮ яго, як раба i скрыпача, у свой дом i капэлу, дзе Дзiтэрсдорф атрымаСЮ добрую музычную адукацыю. Прыдворны капельмайстар Дж. Бонно навучыСЮ яго кампазiцыi.
У 1761 Дзiтэрсдорф перайшоСЮ у прыдворную капэлу. Ён вучыСЮся там гульнi на скрыпцы i кампазiцыi СЮ лепшых венскiх скрыпачоСЮ - Кенiг i Цулера i кампазiтара i скрыпача тран.
Выступ Дзiтэрсдорфа з выкананнем СЮласнага канцэрту меСЮ сенсацыйны поспех. Дзiтэрсдорф атрымлiвае славу аднаго з лепшых скрыпачоСЮ АСЮстрыi. Яго мастацкую адукацыю прагрэсавала дзякуючы дружнай дапамогi Гайдна. Велiзарнае значэнне для Дзiтэрсдорфа мела паездка разам з глюк у РЖталiю, дзе Дзiтэрсдорф пазнаёмiСЮся з традыцыямi iтальянскай скрыпiчнай школы.
Дзiтэрсдорфа было створана 14 скрыпiчных канцэртаСЮ, 12 дывертысменты для двух скрыпак i вiяланчэлi, шмат сiмфонiй, камернай i опернай музыкi. Ён устаСЮ побач з Гайдна, стваральнiкам класiчнага квартетного жанру.
Канцэрты Дзiтэрсдорфа - трехчасти. У асноСЮным, яны напiсаныя для скрыпкi i струннага ансамбля. Гэта - пераходны тып, ад старадаСЮняй сонатной формы класiчнай. Прысутнiчаюць элементы вариацийности i ронда. Чаiей за ГалоСЮная партыя мае яркi фанфарона характар ??i будуецца па прыступках трезвучия. Прыкла