Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
дам могуць быць асноСЮныя тэмы канцэртаСЮ C-dur (1766) i D-dur (Канец 60-х гадоСЮ).
Пасля выкладу тэма падвяргаецца варiравання. У скрыпiчнай сола выкарыстаны двайныя ноты, яркiя штрыхi, блiскучыя пасажы (у канцэрце C-dur да 9. пазiцыi), узмацняецца сфера энергii, элементы героiкi. Так, у C-durНОМ канцэрце абвастраюцца фанфарона iнтанацыi.
У канцэрце D-dur цiкава вырашаная 1. аркестровая экспазiцыя, дзе частка тэматычнага матэрыялу падаецца скрыпкай сола СЮ выглядзе дыялогу з аркестрам. Тут скрыпка выступае з выкладаннем 2. Элемента галоСЮнай тэмы СЮ танальнаii мiнорнай дамiнанты. Гэта меiа асаблiва блiзка iнтанацыях маючых адбыцца канцэртаСЮ Моцарта. Упершыню СЮ Дзiтэрсдорфа у канцэрце D-dur зяСЮляецца СЮ сольнай партыi i вытрыманая нота, на фоне якой праводзiцца СЮ аркестры тэма, таксама папярэджвае стыль Моцарта.
НапэСЮна, мастацтва вытрыманых нот на скрыпцы СЮ Дзiтэрсдорфа дасягнула такой вышынi, што прыгажоiь i сiла iх гучанне змаглi паспрачацца з аркестрам. Аналагiчны прыём у тым жа канцэрце ёiь i ва II часткi, дзе СЮ тэмпе Andante гучанне працягваецца больш за чатыры тактаСЮ.
Цiкавыя i аСЮтарскiя кадэнцыi да D-durНага канцэрту.
Гайдна належыць вялiкая колькаiь твораСЮ. Сярод iх 9 скрыпiчных канцэртаСЮ (захавалiся 4), 12 скрыпiчных санат, 6 дуэтаСЮ для скрыпкi i альта, квартэты i трыо. У яго сiмфонiях асноСЮную ролю адыгрываюць 1. Скрыпкi, якiм належыць амаль увесь тэматычны матэрыял.
Твор Гайдна "Сем слоСЮ Збавiцеля на Крыжы" ор.51, уяСЮляе сабой 7 праграмных санат на рэлiгiйныя тэксты (пазней Гайдн перапрацаваСЮ гэты твор у араторыю). Санаты надзвычай лаканiчныя i выразныя. Глыбiня зместу i шчыраiь, высокая чалавечнаiь музыкi, яе кантиленность, а таксама СЮлаiiвая скрыпцы выразнаiь СЮ перадачы моСЮных, речитативных iнтанацый - усё гэта пакарае слухачоСЮ. Завяршае твор фiнал - гукавая карцiна землятрусу - экспрэсiСЮная i драматычная па характары.
У творчаii Гайдна адбываецца станаСЮленне формы класiчнай скрыпiчнай санаты. Глыбокае веданне iнструмента, тэхнiчных i выразных магчымаiяСЮ вырашыла значнаiь скрыпiчнай партыi. Санаты Гайдна трох прыватныя, часам адбываецца скарачэнне да двохчастинности (апускаецца менуэт).
Першая частка СЮяСЮляе сабой развiтая сонатное allegro з кантрасны асноСЮнымi тэмамi, матыСЮная распрацоСЮкай. Часта тэатралiзаваныя патэтычныя iнтанацыi, элементы героiкi. Другая частка - павольная, тыпу менуэта, тым элегiчна з драматычнай сярэдзiнай. Тут мацней адчуваецца iмправiзацыйнай пачатак. Трэцяя - танцавальны фiнал (ронда - саната). РЖмклiвая, востра характэрная музыка з элементамi простага гумару, стварае жанравую карцiну свята.
Канцэрты Гайдна трехчасти. Першая частка СЮ адрозненне ад канцэртаСЮ Дзiтэрсдорфа, найбольш маштабная i глыбокая па змеiе. Тут мы СЮжо знаходзiм класiчную форму сонатного allegro. Аркестравая экспазiцыя СЮвасабляе, як правiла, абедзве асноСЮныя тэмы. Тэма галоСЮнай партыi - энергiчная, валявая, тым фанфарона характару, пабудаваная па прыступках трезвучия. Часта Двухэлементный тэмы з унутраным кантрастам, якiя даюць багаты матэрыял для далейшага драматургiчнага развiцця. Тэма для скрыпкi сола звычайна выкладзена даволi iмпазантна: двайныя ноты, акорды, яркiя штрыхi, акцэнты. Прыкладам могуць быць асноСЮныя тэмы Першага канцэрту i так званага "Мелкер-канцэрта", напiсанага для Л.Томазини.
Драматызацыi адбываецца або СЮ распрацоСЮцы (канцэрт №2), у дынамiчнай рэпрызы, што можна разглядаць як цiкавы прыём развiцця формы, напрыклад, у канцэрце №1. Другая частка - звычайна трохчастковай Adagio. Валадараць настрою летуценнаii, лiрычнага спакою. Характэрныя шырата меладычнага дыхання, iмправiзацыйнай выкладу. Прыцягвае СЮвагу прыгажоiь мелодыкi - напрыклад, у Першым канцэрце.
Фiнале канцэрту СЮлаiiвы танцавальны характар. РЖмклiвыя, блiскучыя, яны пераклiкаюцца з фiналамi канцэртаСЮ Дзiтэрсдорфа. Тут ярчэй выкарыстаны магчымаii скрыпкi. Напрыклад, у Першым канцэрце - высокiя пазiцыi, пошчакi, децима, скачуць штрыхi СЮ высокiх пазiцыях, iмклiвыя пасажы, двайныя ноты, акорды. Шырока выкарыстаны народныя элементы i прыёмы гульнi - синкопы на слабую долю такту, у вынiку чаго складаецца СЮражанне знарочыстай вуглаватаiь (галоСЮная тэма ронда Другога канцэрту). У фiналах асаблiва адчуваецца жанравае пачатак.
Й. Гайдн зрабiСЮ вялiкi СЮклад у скрыпiчных музыку. Сваёй творчаiю ён iмкнуСЮся завяршальнай стабiлiзацыi сонатности СЮ першай частцы санаты i канцэрта, стварыСЮ неперасягненыя прыклады скрыпiчнай санаты i сольнага канцэрта. У яго творчаii знайшлi выраз iдэi стварэння нацыянальнага музычнага стылю на аснове пераСЮтварэннi дасягненняСЮ народнага мастацтва.
У станаСЮленне класiчнай формы скрыпiчнага канцэрта нараСЮне з Гайдна неацэнны СЮклад унёс В.А. Моцарта (1756-1791). Ён нарадзiСЮся СЮ сямi вядомага музыкi - Леапольда Моцарта. Першыя сведчаннi аб гульнi Моцарта на скрыпцы ставяцца да чатырохгадовага СЮзросту. У 6 гадоСЮ ён з нот згуляСЮ дома партыю РЖРЖ скрыпкi, досыць складанага трыо Венцэль, потым згуляСЮ партыю i скрыпкi. Гэты эпiзод прымусiСЮ Леапольда Моцарта больш увагi надаваць навучанню сына гульнi на скрыпцы. Праз год Вольфганг з трыумфам выступае СЮ Мюнхене, Мангейме, Франкфурце, гуляючы на ??скрыпцы, клавесiне, клавiры. У 1763 Моцарт дае канцэрты СЮ Парыжы, 1764 - у Лондане i iншых гарадах ЕСЮропы, i СЮ 1766 вяртаецца СЮ Зальцбург.
Падчас паездкi В. Моцарта стварае свае першыя скрыпiчныя творы - 16 санат для клавiра i скрыпкi. У Зальцбургу ён быСЮ залiчаны СЮ капэлу скрыпачом, а з 1769 становiцца канцэртмайстра. Два гады Моцарт п