Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
В°й народна-бытавой песенным. Шырокае развiццё атрымлiвае СЮ канцэрце i танцавальнае пачатак.
Першая частка напiсана СЮ форме сонатного Allegro з падвойнай экспазiцыяй. Першая экспазiцыя, якая выконваецца аркестрам, пачынаецца валявы тэмай фанфарона характару, стварае асноСЮны настрой канцэрта. Гэтая тэма зяСЮляецца СЮ сольнай партыi толькi СЮ распрацоСЮцы, а скрыпка пачынае сваё сола з новай тэмы, якi спалучае СЮ сабе валявыя iнтанацыi са славянскай напеСЮнаiю. Яе другi элемент i наступная затым кадэнцыя скрыпача адразу СЮводзяць слухача СЮ атмасферу вiртуознай стыхii (прыклад №20).
Павольныя тэмы павiнны романсовый характар, звязаны той цi iншай ступенi з польскiмi народна-бытавымi интонациями.4
Вялiкую ролю СЮ першай частцы канцэрту гуляюць танцавальныя рытмы. Так, пабочная партыя, ужо на восьмым такце пераходзiць у рухомую вострую танцавальную тэму, якi падвяргаецца пазней вялiкiм развiццю (Прыклад №21).
Песеннае пачатак знаходзiцца асаблiва шырокае развiццё СЮ другой частцы канцэрта - Adagio, злучаючыся i тут з элементамi патэтыкi. Ужо СЮступленне да часткi падымаецца двума iмклiва нарастаючымi хвалямi, захоплiвае рамантычнай СЮсхваляванаiю. Характэрная речитативность, iмправiзацыйнай выкладу кадэнцыi, арнаментальнага. Лiпiньскi СЮ гэтай частцы выкарыстоСЮвае тэму з I часткi свайго трыо ор.12.
Фiнал першага канцэрту (ронда-саната) Больш за насычаны народна-песеннымi i танцавальнымi iнтанацыямi i рытмамi. К. Лiпiньскi-майстэрску выкарыстоСЮвае тут прыём пераклiчкi салiста i аркестра, дасягаючы бляску, маштабнаii выкладу скрыпiчнай партыi. АсноСЮная тэма прыцягвае чаканныя рытмам, блiзкаiю да народных найгрышаСЮ. Неабходна адзначыць яе iнтанацыйна падабенства з фанфарона тэмай першай экспазiцыi (ядро: fc-cis), што сведчыць аб элементах монотематизма.
Народныя прынцыпы выкладання сустракаюцца СЮ эпiзодах i СЮ вялiкiм кодзе (напрыклад, гульня з адкрытай струной), дзе знаходзяць прымяненне эфектыСЮныя рамантычныя прыёмы скрыпiчнай тэхнiкi: перастраеннi скрыпкi (струна "Соль" апускаецца на "фа"), гульня смычком на грыф ("sulla tastiera"), складаныя акорды, арпеджыа, двайныя ноты (да паслядоСЮнаii акрамя). Такiя прыёмы былi выклiканыя жаданнем К. Лiпiньскi стварыць у фiнале вобраз яркага народнага свята.
У канцэрце прасочваецца прыцягненне Лiпiньскi да яркiх, валявых тым, што маюць у сваёй аснове узыходзячы або сыходны трезвучие, у маршевых i танцавальных рытмаСЮ, да насычанага "Гукавыя" фактуры сольнай партыi.
Асаблiвая доля СЮ канцэрта №2 D-dur ор.21, якi стаСЮ папулярным творам, у XIX ст. уваходзiСЮ у рэпертуар амаль кожнага скрыпача. Ён каштоСЮны сваiмi мастацкiмi вартаiямi, блiскучым выкарыстаннем вiртуозных магчымаiяСЮ скрыпкi, абарачэннем кампазiтара да заходне народных песень, супастаСЮленнем гераiчнай прыСЮзнятаiь з лiрычнымi, шчырымi вобразамi. РЖснуе шмат рэдакцый, апрацоСЮкi канцэрту, а таксама некалькi кадэнцыi, напiсаных да яго.
Стварэнне канцэрту ставiцца да пачатку 30-х гадоСЮ, калi К. Лiпiньскi збiраСЮ i пiсаСЮ апрацоСЮкi да народных песень i хацеСЮ ажыццявiць вялiкую канцэртную паездку па ЕСЮропе. У XIX ст. было модным называць творы, тэмы якiх выклiкалi асацыяцыi з вайсковымi сiгналамi фанфар, рытмамi маршаСЮ - "ваеннымi".
"Ах, я няшчасны, што павiнен дзейнiчаць"
Сярэдзiна частцы пабудавана на некалькi перайначанай. Тэме, якая праводзiцца СЮ танальнаii паралельнага мажора. Валадарыць спакой, летуценнаiь, ноктюрнисть (гэты раздзел прымушае СЮспомнiць больш познiя Накцюрн Шапэна). Нечаканым кантрастам гучыць драматычнае tutti аркестра. Некаторыя iнтанацыi гэтага эпiзоду перагукваюцца з настроем СЮступлення першай частцы. Синкопированный рытм, стакатто басоСЮ, якiя суправаджаюць вяртанне. Тэмы, якая набывае тут трагiчны адценне, характар народнага плачу. Завяршаецца сярэднi профiль лёгкiмi фигурации скрыпкi сола, якiя СЮносяць некаторы заспакаенне. Незвычайная для другой часткi канцэрта драматычнае напружанне, яркая народнаiь прымушаюць аднеii гэтую частку да лепшых старонак К. Липинського.
Фiнал другога канцэрта (як i першага) - карцiна народнага свята. Фальклорныя тэмы, жывы рытм, кантрасныя супастаСЮлення, яркiя выразныя сродкi - усё накiравана на раскрыццё асноСЮнага задумы часткi, завяршальная цыкл. Своеасаблiва тлумачыць К. Лiпiньскi СЮ фiнале форму ронда-санаты. Першы падзел фiналу з танцавальнай народнай тэмай у скрыпкi i tutti аркестра зяСЮляецца, як бы уступленнем, што адкрывае свята. У iнтанацыях тэмы (варыянты фанфарона тэмы I часткi) праслухоСЮваюцца народныя найгрышы. ГалоСЮная партыя складаецца з двух танцавальных тэм: першая - больш танцавальнага характару, а другая блiзкая па рытму да тэмы СЮступлення. Другая тэма - гэта некалькi перайначаны мелодыя СЮкраiнскай песнi з зборнiка Лiпiньскi "Тресеть мы ся валасы, любiць мяне Гануся".
Тэма пабочнай партыi iмклiвая, энергiчная, пабудаваная на выкарыстаннi пункцiрнай рытму. Менавiта СЮ сферы пабочнай партыi адбываецца асноСЮная разгортванне вiртуозных момантаСЮ: вострых рысак, стаката, акордаСЮ, пасажаСЮ Децим, перакiдання смычка праз струны.
Лiрычным цэнтрам часткi зяСЮляецца пашыраны песенны эпiзод. У якаii першай тэмы К. Лiпiньскi нечакана выкарыстоСЮвае СЮ запаволеным руху тэму пабочнай партыi, змяняючы яе парадак на мiнорны i варiруючы суправаджэнне. У такiм трансфармаваным выглядзе мелодыя набывае драматычны адценне. Яе настрой пераклiкаецца з другой часткай. Сканчаецца тэма iмправiзацыйным речитативом скрыпкi, якая iдзе ад