Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
равiзацыi. Шпор звяртаецца да тыпу "гутарковых" iнтанацый, якiя потым будуць асацыявацца з творчаiю Шумана: кароткiя меладычныя абароты, падзеленыя паСЮзамi, перадаюць гарачую i адначасова далiкатны мову. Нi адна рэплiка скрыпкi не паСЮтарае iншую, яе выказваннi працэсуальныя. Побач з кантиленный фразамi СЮзнiкаюць iмклiвыя храматычныя сыходзяць слiзгацення, вiртуознаiь якiх знаходзiцца цалкам у межах экспрэсii. Варта СЮспомнiць заСЮвагу Е. Назайкинського з нагоды етимологии словы "эмоцыя" - "рух" "26, с.109-110 пры СЮсёй сваёй самадастатковаii, свабодны маналог скрыпкi не iснуе па-за дыялагiчных кантэксту, наадварот, кожная рэплiка салiста уступае СЮ змаганне з аркестравай , што прыводзiць да эвалюцыi, змены ладу не толькi tutti але i партыi скрыпкi. Па меры назапашвання энергii аркестравага гучання голас салiста змяняе тесситуру: калi з пачатку выкарыстоСЮваСЮся высокi i вельмi высокi рэгiстр, то паступова дадаюцца сярэднi i нiзкi, дыяпазон гульнi пашыраецца, узмацняецца iнтэнсiСЮнаiь рытмiчнай пульсацыi, адбываецца назапашванне элементаСЮ маторыкi, чаiей за змяняецца дынамiка. Усё гэта спрыяе нарастанню драматычнага напружання, аднак кульмiнацыйны момант ён атрымлiвае рашэннi СЮ красамоСЮным апiсаннi З-dur, якая прадугледжвае знiкнення канфлiктнай сiтуацыi, яе зняцця.
Такiм чынам, allegro molto СЮяСЮляе сабой драматычную iэну - у кантэкiе оперных жанравых асацыяцый - пры захаваннi канцэртнага прынцыпе спаборнiцтвы tutti-solo. Диалогичность, якая iх абядноСЮвае не дазваляе адназначна адказаць на пытанне аб першачарговаii тэатральнаii i канцэртнай: з аднаго боку, iнструментальнымi сродкамi утвараецца сiтуацыя канфлiктнага зносiн персанажаСЮ, г.зн. у канцэрт СЮносяцца рысы iэны, з другога - асабiстая tutti i solo, iх трактоСЮка СЮ суадносiнах вобразаСЮ прыводзiць да зблiжэння канцэрта са iэнай. Але i СЮ адным, i iншым выпадку паказальна што СЮ суадносiнах з паэтыкай СЮзнiкае рамантызму Шпоры аддае перавагу прынцыпу перад гатовай матрыцай, схемы, формаСЮ-крышталем. Сiмптаматычнае яго зварот да сонатности СЮ allegro molto за сонатной форме. Супакоены кадансування СЮ С-dur рыхтуе новы этап драматургiчных падзей: adagio F-dur. Яго складаная трох прыватная форма пабудавана на кантраiе крайнiх i сярэднiх частак - настолькi iстотна, што ствараецца СЮражанне схаванай праграмнага сюжэтнага (новилистичного) тыпу. Крайнiя часткi цалкам вытрыманы СЮ духу стрыманай, высокай, але пры гэтым iнтымна-песеннай лiрыкi, папярэджвае iнструментальныя "песнi без слоСЮ" Ф. Мендельсона. Па традыцыi асноСЮная тэма з пачатку праводзiцца аркестрам потым яе паСЮтарае салiста. Адзiнства эмацыянальнага стану не выключае яго зменлiваii СЮ мiжвольных дэталях, якiя абцяжарваюць вобраз. Гэта СЮражанне складаецца, перш за СЮсё, за кошт пастаянна выкарыстоСЮваецца прыёму мажорнай-мiнорнай свитотини, што спараджае сiтуацыю псiхалагiчнай амбiвалентнаii, што СЮлаiiва рамантычнага мастацтва. Аналагiчны эфект дасягаецца i СЮ вынiку традыцыйна канцэртнай эстафеты СЮ правядзеннi тэмы: у партыi аркестра, дзе мелодыя - гэта верхнi голас аккордовой (харальнай) фактуры, вобраз абектываваны, дыстанцыявацца ад боку, якая СЮспрымае, наадварот, у адзiнагалоснага выкладзе скрыпкi ён афарбоСЮваецца цёплымi запаветна-даверлiвымi тонамi (прыклад №31).
У першай частцы першага падзелу Adagio салiсту прадастаСЮляецца поСЮная свабода самавыяСЮлення. Не пакiдаючы сферу кантилены, кампазiтар СЮплятае СЮ яе "гутарковыя" абароты, пастаянна абнаСЮляе, стварае свайго роду "бясконцую мелодыю". У кадансовый зоне, дзе замацоСЮваецца танальнаiь З-dur, шматкроць праводзiцца тыпова рамантычны матыСЮ, абгульвае гармонiю дамiнанты з Сэкс, прычым у апошнi раз - мiнорнай танальнаii "да". Аднак замест чаканага рашэння зяСЮляецца акорд шосты ступенi, якi i становiцца тонiка сярэдняга падзелу формы.
Каларыт музыкi i зносiн партнёраСЮ рэзка мяняюцца: замест 3/4 зяСЮляецца памер 2/4, мернае рух у фактуры "бас-акорд" саступае меiа паскораным пульса трыолямi шаснаццаты. З прычыны гэтых змяненняСЮ цалкам змяняецца спосаб праходжання музычнага часу. Без змены тэмпу ён ушчыльняецца, динамизуеться, хутка працякае. Салiст i аркестр у кантрапункты праводзяць кожны сваю тэму, таксама сприсовуе час. У партыi скрыпкi СЮзнiкаюць щирокий iнтэрвальныя хады, пункцiр, у аркестры - гарачыя матывы-морква. Так абодва "персанажы", не губляючы асабiстай iндывiдуальнаii, кожны па сваiм выказваюць адзiны стан радаснага парыву, накiраванаii (прыклад №32). Рэпрыз вяртае першапачатковы настрой Adagio, але гэта яшчэ не канец гiсторыi. ЗавяршыСЮшы яе кадансом СЮ F-dur, кампазiтар дапiсвае свайго роду "каментары", быццам адсоСЮваючы створаны iм у сярэдняй частцы свет iдылii, шчаiя, паэтычнага захапленне далёкiм мiнулым, як чынам страчанага раю. У тэмпе Andante зноСЮ уступае СЮ свае правы дыялог салiста i аркестра, нагадвае аналагiчныя прыёмы Allegro molto, але некалькi СЮ iншым вобразным асвятленнi: iмператыСЮныя акорды tutti супрацьстаяць тут патэтычна пратэстуюць правядзеннем скрыпкi. З пункту гледжання опернага тэатра, гэта рэчытатыСЮ - звязак памiж кантрасны часткамi iэны, з пазiцыi канцэрта - своеасаблiвая кадэнцыя салiста з удзелам аркестравых рэплiк. У кантэкiе СЮсёй кампазiцыi эпiзод Andante служыць важным звяном у агульным руху да драматургiчнай развязкi. Першае tutti Allegro moderato фiналу СЮтварае строгi вобраз.
Паказальным зяСЮляецца выкарыстанне полiфанiчных прыёмаСЮ у другiм варыянце тэмы, часта звязвалася СЮ творчай практыцы Хихст. з аскетызмам, змрочным калар