Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады

Дипломная работа - Разное

Другие дипломы по предмету Разное



льным" дзеяннi выяСЮляецца СЮ яркай падкрэслена таго, што на першы план выходзiць "спаборнiцтвы" салiста i аркестра, у вiртуозна палёце скрыпкi сола. Канцэрт для Н. Паганини - тое ж, што вядучая драматычная ролю для акцёраСЮ. У iм рамантычны мастак выступае як асноСЮнае дзеючае твар.

Канцэрты А.В. Етана ставяцца да вiртуозна-рамантычнага стылю. Лепшым з iх немагчыма адмовiць у змястоСЮнаii i СЮ вiдавочных элементах сiмфанiчнага развiцця. Гэтыя якаii узвышаюць яго канцэрты над канцэртамi СЮ шматлiкiх сучасных яму скрыпачоСЮ-кампазiтараСЮ.

Канцэрты К. Липинського, якiя працягваюць лiнiю "вялiкага" вiртуозна-рамантычнага канцэрту, якi iдзе ад Н. Паганини, характэрныя багацце i разнастайнаiь скрыпiчнай тэхнiкi, маштабнаiь, яркаiь вобразаСЮ. Рамантычная патэтыка спалучаецца з напеСЮнаiю, звязанай з польскай народна-бытавой песенным.

Эвалюцыя скрыпiчнага канцэрта iдзе СЮ К. Липинського ад "вялiкага" вiртуозна-рамантычнага канцэрту №1, здзiСЮляСЮ сучаснiкаСЮ маштабнаiю i патрабаваСЮ ад салiста блiскучага валодання iнструментам i велiзарнай вытрымкi, да "Ваеннага канцэрта" №2, якi адрознiваСЮся меладычным i рытмiчным багаццем, насычаным народнымi iнтанацыямi. У трэцiм канцэрце Лiпiньскi адвёСЮ асноСЮнае меiа субектыСЮна-лiрычным перажываннем. Апошнi канцэрт Лiпiньскi СЮяСЮляе сабой значнае мастацкае цiкаваiь як удалая спроба iiску сонатно-сiмфанiчнага цыкла СЮ межах адной часткi i як прыклад симфонизации канцэрту.

Ствараючы твор шырокага канцэртнага размах ("Вялiкi канцэрт") маштабны, рамантычна СЮзнёслы. Г.Венявський прымяняе для раскрыцця зместу канцэрту яркiя вiртуозныя сродкi, каларыстычныя фарбы. Ён не iдзе шляхам симфонизации канцэрту, вялiкага тэматычнага развiцця асноСЮнага матэрыялу. ГалоСЮным выразным сродкам тут служыць дэкаратыСЮная вiртуознаiь, якая падае музычным вобразам вялiкага шыраты i размаху, дазваляе ярчэй iх раскрыць, захапiць слухача рамантычным каскадам эфектных прыёмаСЮ скрыпiчнай тэхнiкi.

IIV тып (лiрычнаму-песенны канцэрт)

Аналiз пятнаццацi скрыпiчных канцэртаСЮ Л. Шпора сведчаць аб тым, што музычнае "мiнулае" ахоплiвае розныя бакi кожнага з гэтых твораСЮ. Вылучаюцца наступныя спосабы яго iснавання СЮ канкрэтных музычных тэкстах: у вобразна - семантычнай плане - настрой настальгiчнай тугi, элегiчна смутку, звязанай з лiрычнай iнтанацыяй песенна-рамантычнага тыпу i багаццем мiнорных фарбаСЮ у стылiстыцы - выкарыстанне барочных прыёмаСЮ пункцiр СЮ павольным тэмпе, iмклiвых тыраду, харальнай фактуры, полифонизация музычнай тканiны, у драматургii - валоданне рознымi па шчыльнаii гукавымi масамi, якiя надзелены пэСЮным эмацыянальна-вобразным значэннем i супастаСЮлення агульнага ("мы") i асабiстага (я) пачаСЮ; СЮ формаСЮтварэння - зварот да кантрасна - складзенага прынцыпу кампазiцыi, яго спалучэнне з цыклiчным; СЮ жанрава-стылявым стаСЮленнi - захаванне рознабаковых характэрных сувязяСЮ з традыцыямi скрыпiчнага канцэрта папярэднiкаСЮ: В.Моцарта i Дж.Виотти.

Характар музыкi Канцэрту О. Льовова - лiрыка-драматычны з перавагай спакойных або скерцозних вобразаСЮ. Класiчная ураСЮнаважаная фактура, якая характарызуецца канструктыСЮна выразнымi формамi, плыСЮнымi СЮздымамi i спаду.

У канцэрце Ф. Мендельсона - засяроджаныя найбольш характэрныя рысы творчаii кампазiтара i песенная лiрыка, рамантычнае пачуццё прыроды, iскрыстая скерцозность. Мендэльсон стварае новы тып рамантычнай санаты, спрабуе злучыць тры часткi цыкла i тым самым наблiжаецца да рамантычна поэмного тыпу симфонизма.

Рамантычны стыль скрыпiчнага выканальнiцтва. Для рамантыкаСЮ вышэйшай iдэалам застаецца злiцця СЮ мастаку кампазiтара i выканаСЮцы. "Вялiкi вiртуоз рамантызму" - гэта яшчэ "вiртуоз, якi пiша для скрыпкi". Але памiж iм i "гульцам на скрыпцы кампазiтарам", XVII-XVIII ст. глыбокая прынцыповая рознiца. Для "якi грае на скрыпцы кампазiтара" выканальнiцкае мастацтва было сродкам рэалiзацыi асабiстых творчых памкненняСЮ кампазiтара, "вiртуоз, якi пiша для скрыпкi" разглядаСЮ кампазiтарскае творчаiь, як сродак для праявы iндывiдуальнаii выканаСЮцы.

З эпохай рамантызму прыходзiць заключнае прызначэнне самастойнае значэнне выканальнiцкай дзейнаii як дзейнаii творчай.

У эпоху рамантызму мастак-выканаСЮца з новай энергiяй iмкнецца завалодаць самастойнай воблаiю творчай дзейнаii. Пераадольваючы старыя каноны i традыцыi, ствараючы iндывiдуальную тэхнiку, ён iвярджае асобу выканаСЮцы. З сённяшняга дня ён будзе впиваты на канцэпцыю твораСЮ iншых аСЮтараСЮ. Якiм будзе гэты СЮплыСЮ, паказвае прыклад Н. Паганини.

Даследаванне скрыпiчнага рамантычнага канцэрту дае падставы канстатаваць унiкальнаiь, непаСЮторнаiь творчых задум i актыСЮныя кампазiтарскi пошукi новых сродкаСЮ СЮвасаблення складаных, псiхалагiчна паглыбленых канцэпцый. УспадкаваСЮшы лепшыя класiчныя традыцыi, рамантычны скрыпiчны канцэрт папоСЮнiСЮ iх важкiмi нацыянальнымi дасягненнямi.

Спiс крынiц

1.АндрыеСЮскi РЖ. Творчаiь Нiкола Паганiнi i некаторыя праблемы сучаснага выканальнiцтва / РЖ. АндрыеСЮскi. Музычная культура РЖталii i Францыi ад барока да рамантызму. Зборнiк навуковых прац. - М., 1991. - С.41 - 48.

2.Анцiпава Н.А. Фантастычнае СЮ нямецкай рамантычнай оперы: Дисс. ... Канд. мастацтвазнаСЮства: 17.00.02 - муз. Мастацтва / Н.А. Антипова. Н.: - МГК iм. П.РЖ. ЧайкоСЮскага, 2006. -158 С.

3.Арановский М. сiмфанiчныя шуканнi. Праблемы жанру сiмфонii СЮ савецкай музыцы 1960-1975 гадоСЮ. Даследаваннi i на