Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
?там начнога пейзажу або манастырскай келлi. У супрацьлеглаiь гэтаму вобраз другой частцы падзелу tutti асацыюецца з непакоем пачуццяСЮ карцiнамi буры. Агульны напружаны тонус гучанне нагадвае аб пачатковым стане Allegro molto, аднак у фiнале ён распаСЮсюджваецца i на партыю solo, прымаю чаго iмператыСЮны тэму аркестра. РЖ СЮсё ж персанiфiкацыя салiста СЮплывае на наступны характар яго прамовы: мадулюючы СЮ С-dur ён выконвае гуллiвую маторную тэму, якая дапаСЮняе вобразную палiтру канцэрта сферай скерцозности - прадвеснiка мендельсонивськои Elfenmusik (прыклад №33). РЖмператыСЮны i скерцозна тэмы складаюць устойлiвую семантычную пару, а СЮ кампазiцыйнай плане - тэматычны блок тройчы паСЮтараецца СЮ выглядзе звязвання рэфрэн i эпiзоду. Толькi перад пабочнай партыяй у экспазiцыi i перад кадэнцыi салiста СЮ кодзе скерцозний вобраз не СЮзнiкае. Кантрасным асобай лiрычнай пабочнай партыi вызначаецца яе роля як цэнтральнага падзеi фiналу. Гэтаму СЮ большай ступенi спрыяе яе танальным вичеканенисть з звуковысотного кантэксту фiналу: Еs-dur - H-dur - h-moll - C-dur - a-moll. Па тыпе аркестравай фактуры i па спосабе выкладу яна блiзкая да першай тэмы Adagio i СЮ сольных выказванняСЮ Allegro molto, утвараючы з iмi адзiную сэнсавую лiнiю. У рэпрызы яна не праводзiцца, хоць у кадэнцыi СЮтрымлiваюцца сувязi з ёй у выглядзе СЮ край СЮскосных алюзiй.
ВыкарыстоСЮваны шпорамi канцэртна-драматургiчны прынцып тэматычнага блока мадыфiкуе музычную форму фiналу, падпарадкоСЮвае яе агульнай паэтыцы канцэрту, дзе СЮ актыве працэсу структуравання зяСЮляецца не СЮстойлiвыя схемы iнструментальных жанраСЮ, а тыпавыя прынцыпы арганiзацыi цэлага. У гэтым плане Allegro moderato Восьмага канцэрту захоСЮвае сувязь з ронда-фiналамi класiчных сольных канцэртаСЮ, пастолькi прынцып рэфрэнам тут вiдавочны. ПаслядоСЮнаiь драматургiчных i танальнай-гарманiчных падзей ясна паказвае на форму фiналу, як ронда-санаты без распрацоСЮкi, з розробковимы элементамi СЮ рэпрызы, без пабочнай партыi СЮ рэпрызы, з кодай. Танальным пера зменлiваiь скерцозного матэрыялу дазваляе разглядаць яго як пабочную партыю, тады лiрычны вобраз можа быць аднесены да эпiзодзе замест распрацоСЮкi. Аднак, асноСЮнай iдэяй формаСЮтварэння СЮсё ж выступае апераванне тэматычных блокам i прыёмам дубля, павелiчэнне таго, што СЮжо гучала. З гэтых пазiцый фiнал зяСЮляецца сiметрычнай канструкцыяй: пачатковыя tutti i solo СЮтвараюць 1. Дубль, два разы паСЮтораны тэматычны блок у рэпрызы - другi; воссю канцэнтрычнай структуры выступае лiрычны эпiзод. Дынамiка гэтай гукавой пабудовы забяспечваецца варыятыСЮнаiь СЮ межах абодвух пар-дубляСЮ i драматургiчна акцэнтавана, з дапамогай аСЮтарскай непасрэдна упiсанай СЮ тэкст кадэнцыi салiста, кодай. Прынцып сiметрыi можна назiраць i СЮ межах СЮсяго цыкла, дзе фактарам люстранаiь выступае, нягледзячы танальнаii, кароткая рэмiнiiэнцый у заключным tutti пачатковых абаротаСЮ Allegro molto.
Так, у праекцыi на оперу кампазiцыя Восьмага канцэрту СЮяСЮляе сабой тыповую паслядоСЮнаiь "рэчытатыСЮ - двух прыватная арыя (Павольна-хутка) "або" iэна - двух прыватнае ансамбль (арыя з хорам) ", а яе драматургiчная iдэя - скразная СЮзаемадзеянне СЮдзельнiкаСЮ калiзii з яе фiнальным вычарпальным прымiрэннем бакоСЮ. РОведзена СЮ иножанровий кантэкст логiка "вакальнай iэны" прыводзiць да разгерметызацыi "чыстага" инструментализма, яго адкрытаii СЮ воблаiь яркiх ня музычных асацыяцый - да лiтаратурна-сюжэтных, што спрыяе радыкальнага абнаСЮленню структуры канцэрту i яго семантыкi. Бесперапыннаiь станаСЮлення вобразна-тэматычнай "iнтрыгi" абумоСЮлiвае злiтнаiь традыцыйных частак канцэртнага цыклу, яго перарастання СЮ кантрасна-складзеную форму, якая папярэджвае позднеромантического поемнимть. Напружанаiь канцэртнага дыялогу, яго драматызацыi ператвараюць спаборнiцтвы-саСЮдзел у супрацьстаянне, пераводзяць з сферы гульнявых дзеянняСЮ у сферы драмы. У вынiку рэалiзуецца вядучы прынцып рамантычнай праграмна, якi разумеем, як СЮзбагачэнне музыкi праз яго СЮнутраную сувязь з паэзiяй.
Перспектыва даследавання складаецца па-першае, у далейшым вывучэннi творчай эвалюцыi шпора, як аднаго са стваральнiкаСЮ рамантычнага скрыпiчнага канцэрта, па-другое, у пашырэннi уяСЮленняСЮ аб шляхах станаСЮлення рамантычнага прынцыпу сiнтэзу мастацтваСЮ.
Фелiкс Мендэльсон-Бартольдзi (3.02.1809р.-4.ХРЖРЖ.1847р)
Лiрык па натуры Мендэльсон стварыСЮ у сваiх творах тыпова рамантычныя вобразы. Тут i i "музычныя моманты", якiя адлюстроСЮваюць СЮнутраны стан мастака, i тонкiя карцiны, якiя натхняюць, карцiны прыроды i побыту. Пры гэтым у музыцы Мендэльсона няма нiякiх слядоСЮ мiстыкi, iмглiстаii, наколькi характэрнай для рэакцыйных напрамкаСЮ нямецкага рамантызму.
Ш. Берио - аСЮтар дзесяцi канцэртаСЮ для скрыпкi з аркестрам, сярод якiх самы вядомы - Дзевяты (a moll, op. 104). Цыкл канцэрту традыцыйны трох частак: РЖ ч. Allegro maestoso, II ч. Adagio; III г Rondo. Adagio i Rondo iдуць attaca (Adagio ня адмежавання ад Allegro, а плаСЮна пераходзiць у яго). У гэтым выяСЮляецца рамантычная рыса - iмкненне да абяднання частак, поэмности.
Першая частка. У аснове Allegro maestoso - тры тэмы. Першая тэма (a moll, умоСЮна Г.П.) - тыпова рамантычная, усхваляваная, спалучае рысы песеннаii i декламационность:
Тэма выкладзена СЮ форме перыяду (8 + 12), другое прапанову адзначаецца актыСЮным танальным развiццём (а, d, У, а). Першая тэма iдзе ва СЮнiсон СЮ салiста i аркестра. Другое правядзенне - сольны i. Цяпер яна гучыць на актаву вышэй й, "iнкрустуюцца" арпеджованимы i хроматизованимы пасажамi. Тэма набывае больш блiскучага, вытанчанага характару (як "раiве