Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
анцэртах №10,11. Да iх ставяцца вiртуозныя СЮзлёты блiскучых пасажаСЮ, выкарыстанне тэмбру адной струны, кругообразные пасажы, штрыхi стаката, "Виотти", частыя скачкi, хроматизмы, шырокая интервалика, але гераiчнага, а сентыментальна-рамантычнага склада, рэмарка con molissimo espressivo, кадэнцыя, нарэшце характар пабудовы меладычнай лiнii (прыклад №4). Усе гэтыя прыёмы сведчаць аб iмкненнi кампазiтара карыстацца новымi сродкамi выразнаii, больш сугучнымi яго эпасу, хоць яны i саступаюць палiтрай фарбаСЮ, характэрных для твораСЮ вiртуозна-рамантычнага кiрунку СЮ скрыпiчнай мастацтве.
Другiя часткi канцэртаСЮ СЮяСЮляюць сабой творы рамантычнага характару. Звычайна гэта Adagio з улаiiвай такiм песах шырынёй гучання. Некаторыя часткi маюць i адмысловыя назвы: Сицилиана (канцэрты №2, 5), Каватина (канцэрт №1). Як правiла, яны напiсаныя СЮ мажорнай танальнаii, часам для кантрасту СЮводзiцца i мiнорны эпiзод (канцэрт №7). У некаторых канцэртах другая частка непасрэдна пераходзiць у фiнал, iншыя зяСЮляюцца самастойнымi часткамi цыклу (прыклад №5).
Трэцiя частцы носяць танцавальны характар. Яны напiсаны СЮ форме ронда, але для некаторых з iх аСЮтар выкарыстоСЮвае паланез, што сведчыць пра СЮплыСЮ славянскай музыкi на родзе. Гэта заСЮсёды рухомая, дынамiчна насычаная музыка. Для яе тыповая рэльефнаiь тэматычнага матэрыялу, бляск вiртуозных пасажаСЮ, выкарыстанне ярка i востра гучаць высокiх рэгiстраСЮ iнструмента, частая змена tutti i сола, як i супастаСЮленне мажора i мiнор, што спрыяе кантраснай маляСЮнiчаii гучання фiналу.
Раздзел III. Тып "вялiкага" вiртуознага блiскучага канцэрту
Новая фаза СЮ развiццi скрыпiчнага канцэрта надыходзiць у рамантычную эпоху, адзначаную бурным росквiтам сольнага выканальнiцтва, абвастрэннем СЮвагi на вiртуозных магчымаiях iнструменталiста. Панарамны погляд на канцэртную скрыпiчных спадчына рамантыкаСЮ дазваляе вызначыць тып вялiкага вiртуознага блiскучага канцэрту, дзе роля аркестра нязначная (скрыпiчныя канцэрты Н. Паганини, А.В. Етана, К. Липинського, Г. Венявського).
Нiкола Паганiнi
Нi адзiн з вялiкiх музыкаСЮ мiнулага не карыстаСЮся такой легендарнай славай, як Паганiнi.
Паганiнi быСЮ мастаком, праклаСЮ шлях для музычнага рамантычнага мастацтва. Акрамя твораСЮ для скрыпкi, Паганiнi напiсаСЮ 140 гiтарных пЕС, 21 квартэт для смычковых iнструментаСЮ i гiтары, 3 смычковыя квартэты, шмат дуэтаСЮ для скрыпкi з гiтарай, а таксама вакальныя творы.
Дэмакратычная накiраванаiь выканальнiцкага мастацтва Паганiнi, якi звяртаСЮся да шырокай масы слухачоСЮ, абумовiла жанравую багатобразнисть, стылiстычныя асаблiваii i формы яго скрыпiчнай музыкi. Паганiнi пашырыСЮ жанравыя рамкi скрыпiчнага рэпертуару, абмежаванага да яго толькi канцэртам i санаты, узбагацiСЮ варыяцыйнай формы, увёСЮ у рэпертуар скрыпачоСЮ невялiкую лiрычную i вiртуозную песы, па-новаму распрацаваСЮ форму "Капрычыо".
Рысы новага прыкметныя i СЮ скрыпiчных канцэртах Паганiнi, якiя зяСЮляюцца важным звяном у развiццi гэтага жанру. Лiчыцца, што iм напiсана 5 канцэртаСЮ, рукапiсы якiх знаходзяцца СЮ руках яго пераемнiкаСЮ. З iх апублiкаваныя СЮ 1851 канцэрты D-dur i H-moll, а праз 100 гадоСЮ - у 1954 годзе канцэрт d-moll. Паганiнi быСЮ заснавальнiкам новага жанру рамантычнага скрыпiчнага канцэрта, так званага "Grand" ("вялiкага канцэрту"), якi потым развiваСЮся СЮ творчаii Эрнста, РОетан i Венявского. Павышаны iнтарэс сольным iнструментальным канцэртам у эпоху рамантызму было выразам дэмакратычных тэндэнцый, якiя бралi пачатак з эстэтычных iдэй, якiя нарадзiлiся падчас французскай буржуазнай рэвалюцыi. Менавiта тады пiсалi, што канцэрт - шырокая арэна для артыста-скрыпача, дзе ён "выкарыстоСЮвае найбольш моцныя выразныя сродкi, каб захапiць публiку".
Канцэрты Паганiнi перавышаюць усё што было да гэтага часу напiсана СЮ гэтым жанры скрыпача. Вялiкаiь формы, меладычнай багацце, каларытна iнструментоСЮкi - такiя iх выразныя рысы. Яны выказваюць iмкненне кампазiтара да драматычных кантрастаСЮ, опернай патэтыкi, розных каларыстычных эфектаСЮ. Гэта выдатныя прыклады прамоСЮнiцкага мастацтва вялiкага скрыпача. "Тэатральным" дзеяннi выяСЮляецца СЮ яркай падкрэслена таго, што на першы план выходзiць "спаборнiцтвы" салiста i аркестра, у вiртуозна палёце скрыпкi сола. Канцэрт для Паганiнi - тое ж, што вядучая драматычная ролю для акцёра. У iм рамантычны мастак выступае як асноСЮнае дзеючае твар.
У адрозненне ад скрыпачоСЮ-кампазiтараСЮ французскай школы - Виотти, родзе i Крейцера, у Паганiнi iдэя канцэртнага цесна звязаная з прынцыпам iмправiзацыйнай. Адсюль прысутнаiь у першых частках яго канцэртаСЮ лiрычных адступленняСЮ, драматычных тыраду i шырока разгорнутых "Фантазiя" - маналогаСЮ салiста, што адцяняе рамантычную прыСЮзнятаiь СЮтрымання.
У канцэртах Паганiнi дзiвiць адчуванне "Скрыпiчнага тэмбру", святлаценю, якiя ён знаходзiць у скрыпцы з яе невычэрпнымi магчымаiямi. ПараСЮноСЮваючы скрыпiчны стыль Виотти, родзе i Крейцера з яго стылем, лёгка зразумець, што цэнтр цяжару СЮ гэтых кампазiтараСЮ ляжаСЮ у iншай сферы: не колькi "фарбы", колькi "лiнiя", "малюнак" гулялi СЮ iх асноСЮную ролю. Яны - графiкi. Паганiнi - жывапiсец. Разам з тым у канцэртах Паганiнi лёгка заСЮважыць сляды СЮздзеяння канцэртнага стылю родзе i Крейцера, творы якiх ён часта выконваСЮ СЮ маладыя гады. Але тое, што сустракаецца, напрыклад, у родзе як смелы намёк, набывае СЮ Паганiнi новых i завершаных формаСЮ.
З пункту гледжання характэрных асаблiваi