Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
яСЮ меладычнай прамовы i прыёмаСЮ тэматычнага развiцця вялiкую цiкаваiь прадстаСЮляюць першая i другая частка першага канцэрту i фiнал (знакамiтае ронда "Званочак") iншага.
Першая частка першага канцэрту асаблiва паказальная для наватарскага канцэртнага стылю Паганiнi. ЗдзiСЮляючы СЮнутранай заканамернаiю форму, яна адначасова захоплiвае зместам; спелыя рамантычныя вобразы мастака выяСЮляюцца тут з пафасам, драматычнай характэрна i адначасова з цёплай лiрычнай, у якой бы "раствараюцца" вострыя куты драматычных момантаСЮ.
Па сваёй форме - гэта сонатное allegro. У iм ужо вiдавочна выяСЮленыя элементы распрацоСЮкi, аднак адчуваецца, што прысутнiчае улаiiвая для раннiх рамантычных санат перавага пабочнай партыi над галоСЮнай (тыповы СЮ гэтых адносiнах прыклад Вэбера). У гэтай частцы можа i не мае вялiкага канструктыСЮнага наватарства (за выключэннем "фантазiй" салiста), але вiдавочная навiзна мелодый, па-сапраСЮднаму рамантычна напеСЮнаiю, шырокiх, эмацыйна свежых.
У развiццi першай частцы важную ролю адыгрывае затактовий матыСЮ, якi адкрывае зыходнае аркестравай tutti (прыклад №6).
З яго вырастае галоСЮная тэма, для якой характэрны новы прынцып кантраснага меладычнага развiцця. Гэты прынцып складаецца з падкрэсленне кульмiнацыi мелодыi скачком на дециму, а таксама СЮ прастаСЮленнi (у рамках адзiнай меладычнай лiнii) далёкiх рэгiстраСЮ з разгонам меладычнага руху да трох, а часам i больш, актаСЮ. Гэта дае музычным мове Паганiнi прамоСЮцы, узнёслы, декламационный характар (прыклад №7).
Паганiнi развiвае пачатковы матыСЮ, надае яму шырокiх меладычных формаСЮ (прыклад №8). З яго вырастае меладычнай "зерне" лiрычнай пабочнай партыi, а затым i сама пабочная партыя (прыклад №9).
Меладычным iнтанацыямi пачатковага матыву насычаныя вiртуозныя пасажы. Тым самым тэхнiчная фактура сольнай партыi звязваецца з агульным меладычным стылем творы.
Гэтым прыёмам Паганiнi СЮнёс iстотна важны i якасна новы момант у скрыпiчны канцэрт. Мадыфiкацыя i пераСЮтварэннi тэматычнага матэрыялу СЮ пассажные-фигурацийний СЮнеслi бесперапыннаiь "дзеяннi", абяднаСЮшы меладычны i тэматычны матэрыял. Гэта СЮзбагацiла iнтанацыйна фактуру i эмацыйна-выразныя бок скрыпiчнай тэхнiкi.
Прыём выкарыстаны СЮ Паганiнi, вельмi паСЮплываСЮ на рамантычную iнструментальную музыку. Як ужо адзначалася, у Паганiнi тэхнiчны пасаж, гэта разгортванне гарызантальнай лiнii, а размяшчэнне гукавога комплексу, мэта якога - дасягненне колористичности i паСЮнаты гучання. Вiртуознаiь зяСЮляецца для рамантыкаСЮ сродкам для раскрыцця новага зместу.
Асобай якаiю музыкi У Етана зяСЮляецца яе симфоничнисть. Симфоничнисть рашэнняСЮ, што захоплiвае як форму СЮ цэлым, так i арганiзацыю тэматычнага матэрыялу. Музычны матэрыял разгортваецца СЮ кампазiтара шырокiмi пластамi - i СЮ аркестра, i СЮ сольнага прылады. А. РОетан часта СЮжывае СЮ якаii сувязнога прыёму прынцып кантраснага супастаСЮлення характарыстычных матэрыялу, фактуры, розных iнструментальных сродкаСЮ у супастаСЮленнi з кантиленный эпiзодамi. Знешняя "мазаiчнаiь" такога пабудовы, напрыклад, у Пятым канцэрце ёiь моцна "зьяднаную" патокам сiмфанiчнага развiцця, дзе адзiн эпiзод накшталт "чапляецца" за iншы, а форма будуецца не толькi "наперад", але i "назад", калi кожная наступная пабудова зяСЮляецца лiрычным працягам папярэдняга, а папярэднi набывае iншы, больш глыбокi i абагульнены сэнс у цэлым.
ТрактоСЮка скрыпкi А.В. Етана арганiчна абядноСЮвае iмкненне да яркай сольнай вiртуознай припиднятости, насычанаii, тэатралiзаваным пафасу i героiка рамантычнага плана з iнтымнай лiрыкай, пранiкнёнай паэтычнай выразнаiю.
Асаблiвая СЮвага РОетан, пачынаючы з раннiх твораСЮ, падаваСЮ выяСЮленню кантиленних, якiя спяваюць магчымаiяСЮ скрыпкi, максiмальным наблiжэннi яе гучанне да чалавечага голасу, жывы, гутарковай мовы, аратарскiм прыёмам да гарачай декламационно СЮзвышша. Речетативнисть стала адным з выразных сродкаСЮ яго "Скрыпiчнай мовы" дастаткова СЮспомнiць 1ч. Чацвёртага канцэрту. У той жа час неабходна выдзелiць яшчэ адну характэрную для яго якаiь лiсты - iмкненне СЮсё "вокализуваты" пассажные паслядоСЮнаii, тэхналагiчна складаныя прыёмы. Уся тэхнiка яго твораСЮ працятая напеСЮнаiю, дзiСЮнай пластычнаiю фразы. Сярод кампазiтараСЮ-скрыпачоСЮ РОетан быСЮ адным з самых шчодрых СЮ меладычным стаСЮленнi. Дзеючы пра меладычнаiь, выпуклаiь кантиленних пабудоСЮ у РОетан, неабходна вылучыць два тыпу такiх пабудоСЮ: мелодыi вакальнага тыпу, захоСЮваюць усе прыкметы пабудоСЮ песеннага плана - захаванне адзiнага тэмбру, параСЮнальна абмежаваны дыяпазон, СЮмераны тэмп i г.д., i мелодыi спецыфiчна iнструментальнага плана, якiя разгортваюцца праз увесь дыяпазон скрыпкi, каларыстычна афарбаваныя рознымi тэмбрамi, рытмiчна гнуткiя, часта iмпэтныя, зграбныя, пругкiя. Ён думаСЮ адмысловымi катэгорыямi скрыпiчнай выразнаii, калi злiваСЮся з iнструментам, дасягаючы незвычайна арганiчнага СЮвасаблення сваiх задум.
Найбольш арганiчна i творча СЮсе выразныя сродкi ужытыя А.У. Етаном СЮ яго канцэртах, асаблiва СЮ Чацвёртым i Пятым. Тут яны абяднаны СЮ нейкую сiстэму раскрыцця вобраза. Гэта як фактурныя варыяцыi (Пятым канцэрце), дзе розныя вiды тэхнiкi раскрываюць розныя гранi вобраза.
Да гэтага часу захоСЮваюць сваё значэнне скрыпiчныя канцэрты, некаторыя фантазii i песы У"Етана, а таксама яго скрыпiчныя эцюды i кадэнцыi да скрыпiчнага канцэрта Бетховена. Сярод скрыпiчных твораСЮ РОетан асноСЮнае меiа з