Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
?радыцый народнага музiцыравання. Другая тэма эпiзоду - шчырая славянская мелодыя, здзiСЮляе шырынёй i напеСЮнаiю.
Лiрычны эпiзод прыводзiць да рэпрызы пабочнай партыi, але СЮжо СЮ яе першапачатковым выглядзе. Рэпрыз галоСЮнай партыi адсутнiчае. Фiнал заканчваецца эфектыСЮнай кодай.
Трэцi i Чацвёрты канцэрты Лiпiньскi СЮяСЮляюць сабой адначасткавых творы. РЖх лепшыя якаii - рамантычная прыСЮзнятаiь, пошукi новых формаСЮ, iмкненне да тэматычнай адзiнства i цэласнаii. К. Лiпiньскi тут, несумненна, выпрабаваСЮ СЮплыСЮ рамантычных твораСЮ Лiста i Шумана.
Эвалюцыя скрыпiчнага канцэрта iдзе СЮ К.Липинського ад "Вялiкага" вiртуозна-рамантычнага канцэрту №1, здзiСЮляСЮ сучаснiкаСЮ маштабнаiю i патрабаваСЮ ад салiста блiскучага валодання iнструментам i велiзарнай вытрымкi, да "Ваеннага канцэрта" №2, якi адрознiваСЮся меладычным i рытмiчным багаццем, насычаным народнымi iнтанацыямi. У трэцiм канцэрце Лiпiньскi адвёСЮ асноСЮнае меiа субектыСЮна-лiрычным перажываннем. Апошнi канцэрт Лiпiньскi СЮяСЮляе сабой значнае мастацкае цiкаваiь як удалая спроба iiску сонатно-сiмфанiчнага цыкла СЮ межах адной часткi i як прыклад симфонизации канцэрту.
Канцэртам Лiпiньскi, нягледзячы на разнастайнаiь формы, СЮлаiiвыя i некаторыя агульныя рысы. Ён нiколi не выкарыстоСЮвае СЮ скрыпiчнай партыi галоСЮную тэму, якая адкрывае СЮступленне да канцэрту, у яе першапачатковым выглядзе, заСЮсёды захоСЮвае для скрыпкi свежыя фарбы. Настойлiва праводзiць Лiпiньскi i прынцып "АпраСЮленне", сканчаючы канцэрты (за выключэннем трэцяга), правядзеннем галоСЮнай тэмы. Любiць ён завяршаць 1. Фразы скрыпкi сола вiртуознай кадэнцыi, адразу уводзячы слухача СЮ атмасферу iнструментальная.
Заключная партыя СЮ экспазiцыi i сфера распрацоСЮкi - менавiта тут Лiпiньскi разгортвае СЮсе выразныя магчымаii скрыпкi, прымяняе найбольш эфектыСЮныя прыёмы рамантычнай тэхнiкi. Характэрна i багацце СЮ канцэртах iмправiзацыйна речитативных момантаСЮ, асаблiва звязаных з лiрычнай сферы, частае СЮжыванне народных прыёмаСЮ гульнi, варыяцыйнага прынцыпу СЮ правядзеннi тэм.
Немагчыма не адзначыць i меладычнай шчодраii СЮменне аказваць напеСЮнаiю характару пасажы i фигураций, ужываць складаныя прыёмы рамантычнай вiртуознаii для раскрыцця вобразнай боку канцэртаСЮ. Фигурации часта гучаць як багатоорнаментовани мелодыi. Гэтая арнаментальнага, улаiiвая польскай народнай музыцы, поСЮнагучнаiь фактуры знойдзе далейшае развiццё СЮ польскiм скрыпiчнай творчаii, асаблiва СЮ Г. Венявського i К. Шимановского.
Генрык Венявский (1835-1880)
У творчаii Венявского валадараць светлыя iнтанацыi i вобразы. Па натуры ён лiрык. Для яго вiртуознаiь - гэта толькi блiскучая форма, за якой адчуваецца цэлы свет чалавечых пачуццяСЮ i перажыванняСЮ, гарачае сэрца артыста. З творчаiю Венявского звязаны росквiт польскай скрыпiчнай лiтаратуры, яе найбольш плённы перыяд.
Венявский - адзiн з найбуйнейшых метадыстаСЮ сярод скрыпачоСЮ-кампазiтараСЮ XIX ст. У шчырай, паэтычна адухоСЮленай славянскай мелодыцы СЮ найбольшай меры выявiлася самабытнаiь яго стылю. Венявский глыбока выкарыстаСЮ тэмбравае-выразныя магчымаii скрыпкi. Яго мелодыi шырокага дыхання i велiзарнай паэтычнай прыгажоii арыгiнальна iнструментальныя, яны свабодна разгортваюцца, непрыкметна перарастаюць у фигурации i пасажы гучаць таксама, як багата арнаментаваныя мелодыi (гэта зриднюе Венявского з Шапэнам).
Ён вiртуозна валодаСЮ скрыпiчнай тэхнiкай - рознымi рыскамi, падвойнымi нотамi, акордамi, глиссандо, акцэнтамi. Венявский СЮмела СЮжываСЮ яе СЮ якаii лагiчных сродкаСЮ музычнай выразнаii, развiцця музычнага ладу.
На працягу жыцця творчы стыль Венявского мяняСЮся. У раннiм перыядзе творчаii ён быСЮ схiльны да перабольшанай патэтыкi, пафасу, ашаламляльных эфектаСЮ, прымяненню надзвычай складаных прыёмаСЮ скрыпiчнай тэхнiкi. Пазней глыбокае вывучэнне iнструмента дазволiла Венявского перайii да СЮжывання больш тонкiх выразных сродкаСЮ, фiлiгранна прымяненню рысак, ажурных пасажаСЮ, параСЮнаннi розных тэмбраСЮ. На рахунак формы Венявский нязменна прытрымлiваСЮся класiчных прынцыпаСЮ.
Усяго iм напiсана каля 50 твораСЮ. З iх выдадзена - 30. Астатнiя альбо засталiся СЮ рукапiсах, або былi знiшчаныя самiм Венявским. Гэта раннiя творы (1848-1851 гады), якiя ён не лiчыСЮ годнымi выданне.
З твораСЮ ранняга перыяду асаблiва цiкавы Канцэрт для скрыпкi D-dur, не выдадзены. Мы маем сведчаннi толькi пра другую i трэцюю часткi гэтага канцэрту, якi адносiцца да канца 150 - пачатку 1851.
Другая частка канцэрта - "Песня" - простая па мелодыi. Фiнал канцэрта "Rondo Russe de concert" быСЮ напiсаны Венявским СЮ Пецярбургу СЮ 1851 годзе. Пазней Венявский перапрацаваСЮ фiнал, некалькi пашырыСЮ i СЮскладнiСЮ яго, i выдаСЮ пад назвай "Элегантнае ронда" ор.9 №2.
-1854 гады - гады узмоцненай кампазiтарскай дзейнаii Венявского. Да гэтага перыяду ставiцца амаль палова яго апублiкаваных твораСЮ.
Найбольш значным творам гэтага перыяду зяСЮляецца Канцэрт №1, fis-moll, ор.14 (1853). Ён завяршае лiнiю вiртуозна-рамантычнага скрыпiчнага канцэрта, якi iшоСЮ ад Н.Паганини. Гэта апошнi "вялiкi" вiртуозна-рамантычны канцэрт. РЖ калi за элегантнаiю i вытанчанаiю ён наблiжаны да вета, то за каларыстычнай майстэрствам, арнаментальнага - да Паганiнi.
Канцэрт fis-moll для Венявского меСЮ асаблiвае значэнне. Гэта было "credo" маладога 18-гадовага скрыпача, якi прэтэндаваСЮ на славу аднаго з першых вiртуозаСЮ ЕСЮропы. Канцэрт быСЮ высновай яго творчых пошукаСЮ, найбольш поСЮным увасабленнем яго