Рамантычнай скрыпiчны канцэрт 1800-1870-я гады
Дипломная работа - Разное
Другие дипломы по предмету Разное
В¶ывы энергiчны танец, у якiм лёгка выявiць сувязь з народнымi крынiцамi. Яны прыцягваюць кантраснаiю тэматычнага матэрыялу, маляСЮнiчым супастаСЮленнем танацыяСЮ, багаццем арнаментыкi i развiтой форме твораСЮ (прыклад №3).
Па тэхнiчным узроСЮнi i штрыхавы палiтрай канцэрты Крейцера мала адрознiваюцца ад канцэртаСЮ Виотти. Акрамя гамоподибних пасажаСЮ i арпеджыа пашыраюць дыяпазон гучання скрыпкi ноце мы чвартковы актавы, сустракаюцца розныя вiды падвойных нот, ламаныя i прамыя актавы, тэрцыю, Сэкс, децима, скачкi, раiяжэння i iншыя прыёмы. Аднак усё гэта, у асноСЮным, не выходзiць за рамкi класiчнай тэхнiкi Моцарта i Виотти.
Выдатным музычным дзеячам гэтай эпохi, якi сыграСЮ разам з Байо i Крейцер вялiкую ролю СЮ развiццi скрыпiчнага мастацтва, быСЮ Жак Пер Жозэф родзе (1774-1830) - таленавiты з плеяды вучняСЮ Виотти.
Адзiн з прадстаСЮнiкоСЮ класiчнага накiравання СЮ скрыпiчнай мастацтве канца XVIII - пачатку XIX ст. i суаСЮтар "Метады Парыжскай кансерваторыi", П. родзе, аднак адрознiваСЮся як ад свайго настаСЮнiка Виотти. Так i ад сучаснiкаСЮ Бойо i Крейцера. У яго выканальнiцкiм i творчаii можна выявiць рысы новага стильвого кiрунку - рамантызму. Родзе быСЮ лiрыкам па складзе свайго мыслення. Па характары выразы пачуццяСЮ. Аднак у цэлым ён заставаСЮся прадстаСЮнiком класiцызму. Таму СЮ перыяд росквiту вiртуозна-рамантычнага мастацтва iмя родзе СЮжо губляе папулярнаiь.
П. родзе нарадзiСЮся СЮ Бардо. У 8 гадоСЮ ён пачаСЮ вучыцца гульнi на скрыпцы СЮ А.Фореля, а праз шэiь гадоСЮ пераехаСЮ у Парыж, дзе стаСЮ любiмым вучнем Виотти. Ужо праз два гады ён з вялiкiм поспехам СЮступiСЮ з канцэртам №13 Виотти у тэатры.
З 1790 па 1794 родзе быСЮ канцэртмайстра 2. Скрыпак у тэатры Фейдо, пасля чаго зехаСЮ у доСЮгую канцэртнае турнэ па Германii. Кароль Фрыдрых II, захоплены яго гульнёй, прапанаваСЮ яму стаць салiстам аркестра пры двары.
ВярнуСЮшыся СЮ 1795 годзе СЮ Парыж, родзе прыняСЮ запрашэнне на пасаду прафесара толькi адкрытай кансерваторыi СЮ Мадрыдзе. У тым жа годзе ён блiскуча выступiСЮ там з канцэртамi. Толькi СЮ 1880 годзе родзе вяртаецца СЮ Парыж. Ён дзiвiць парыжан сваёй гульнёй, а асаблiва выкананнем свайго канцэрту №7.
Пасля родзе прымае СЮдзел у калектыСЮнай працы па стварэннi скрыпiчнай "Школы" - ён захоплены атмасферай энтузiязму, панавальнай СЮ кансерваторыi.
У 1802 годзе Род зноСЮ з поспехам выступае СЮ Берлiне разам з Буальдье. Затым абодва едуць у паСЮночную сталiцу Расii, якая СЮжо тады набыла значэнне аднаго з найбуйнейшых цэнтраСЮ сусветнай музычнай культуры. Гульня родзе вырабляе моцнае СЮражанне, выклiкае энтузiязм слухачоСЮ. Ён прымае запрашэнне Аляксандра I застацца СЮ Расеi. Родзе шмат канцэртуе, выступаючы як салiст i ансамблист, гуляе сола СЮ оперы i СЮсюды карыстаецца каласальным поспехам.
Знаходзячыся на працягу шаii гадоСЮ у Расii i маючы зносiны з выдатнымi рускiмi музычнымi дзеячамi, родзе не мог не выпрабаваць СЮплыву рускага народнага мелоса, што СЮ прыватнаii, лёгка выявiць у Adagio з XI скрыпiчнага канцэрта, па iнтанацыйных ладам блiзкiм да арыi Антанiды з оперы М. Глiнкi "РЖван Сусанiн" i iншых творах.
Стан здароСЮя родзе не дазваляе яму заставацца СЮ Пецярбургу, i ён вымушаны зехаць з Расii. Вяртаючыся на радзiму праз Маскву, ён сустракаецца там са сваiмi сябрамi Байе i Ламар, дае развiтальную гастроль, дзе выконвае свой канцэрт ( "Ронда СЮ большай частцы звязана з рускiмi песнямi") i назаСЮжды зяжджае з гаiiннай краiны.
Першы ж яго выступ у Парыжы пасля вяртання з Расii СЮ 1809 годзе заканчваецца правалам. НапалеонаСЮскi Парыж патрабуе ад выканаСЮцаСЮ бляску вiртуознай тэхнiкi, яркаii, дынамiчнай гульнi складаных пасажаСЮ, такiм чынам, усяго арсенала сродкаСЮ, характэрных для прадстаСЮнiкоСЮ вiртуозна-рамантычнага мастацтва, якое нараджалася.
Толькi з 1811 пасля працяглага перапынку родзе аднаСЮляе сваю канцэртную дзейнаiь i гастралюе па Германii, АСЮстрыi, Галандыi. Да 1814 году ён жыве СЮ Берлiне i займаецца толькi педагагiчнай дзейнаiю.
Туга па радзiме прымушае яго вярнуцца дадому. У 1828 году Род выступае з канцэртам у Парыжы.
Скрыпiчная спадчына родзе вельмi значная. РЖм створана 13 скрыпiчных канцэртаСЮ, 4 квартэта, 8 санат, дуэты, варыяцыi i iнш ..
У першай палове XIX ст. скрыпiчныя канцэрты родзе карысталiся вялiкiм поспехам. Некаторыя з iх згулялi гiстарычную ролю, паСЮплываСЮшы на далейшае развiццё скрыпiчнага мастацтва першай паловы XIX ст. Прафесар Шнеевейс, аналiзуючы творы выдатнага чэшскага скрыпача Й.Славика (1806-1833) i супастаСЮляючы яго з Паганiнi, выказвае здагадку аб агульнаii мастацкiх i вiртуозна-тэхнiчных прынцыпаСЮ гэтых кампазiтараСЮ, крынiцы якiх ён бачыць у Канцэрт №1 родзе.
Аб непасрэдным уплыве родзе на творчаiь i выканальнiцтва шпора, сведчыць тое, што Шпоры называе родзе "Выдатным скрыпачом сучаснаii".
Большаiь тым першых частак раннiх канцэртаСЮ - гераiчнага плана, у iх яшчэ чутныя маршевых iнтанацыi. Як адзначае А. Раабен, яны нясуць на сабе адбiтак героiкi, характэрнай для твораСЮ першых гадоСЮ рэвалюцыi (канцэрты №1, 2, 3).
У наступных канцэртах СЮсё больш выкрышталiзоСЮваюцца рысы акадэмiчнаii, пышнай параднаii эпохi iмперыi i рэстаСЮрацыi. Пачынаючы з канцэрту №7, прызыСЮныя "Гераiчныя" кварты i квiнту песень Французскай рэвалюцыi, ужо СЮ канцэрце №6 носяць некалькi бравурны, абстрактна-халаднаваты характар, зусiм знiкаюць па тэматыцы яго канцэртаСЮ або набываюць iншы адценне - рамантычнага пафасу з сентыментальным ухiлам.
Элементы рамантызму, налiчваецца СЮ канцэртах №7, 8, спасылаюцца СЮ наступных к