Міжнародныя адносіны Кіеўскай Русі X - нач. XII ст.
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
та Вялікага - і ў часы Магнуса Добрага (1035-1047), збудаванага на нарвежскі трон не без удзелу Яраслава Мудрага.
Сватаўство і вяселле Ганны Яраслаўны адбыліся ў 1050, тады ёй было 18 гадоў.
Ужо ў пачатку свайго каралеўскага шляху Ганна Яраслаўна здзейсніла грамадзянскі подзвіг: праявіла настойлівасць і, адмовіўшыся прысягаць на лацінскай Бібліі, прынесла клятву на славянскай Евангеллі, якое прывезла з сабой. Пад уплывам абставін Ганна затым прыме каталіцтва. Прыехаўшы ў Парыж, Ганна Яраслаўна не палічыла яго прыгожым горадам. Хоць да той пары Парыж з сціплай рэзідэнцыі каролингских каралёў ператварыўся ў галоўны горад краіны і атрымаў статус сталіцы. У лістах да бацькі Ганна Яраслаўна пісала, што Парыж хмурны і непрыгожы, яна наракала, што трапіла ў вёску, дзе няма палацаў і сабораў, якімі багаты Кіеў.
У пачатку XI стагоддзя ў Францыі на змену дынастыі Каралінгаў прыйшла і зацвердзілася дынастыя Капетынгаў - па імя першага караля дынастыі Гуга Капета. Праз тры дзесяцігоддзі каралём з гэтай дынастыі стаў будучы муж Ганны Яраслаўны Генрых I, сын караля Роберта II Набожнага (996-1031). Свёкар Ганны Яраслаўны быў чалавекам грубым і пачуццёвым, аднак, царква яму ўсё даравала за набожнасць і рэлігійнае запал. Ён лічыўся навукоўцам багасловам.
Заўдавеўшы пасля першага шлюбу, Генрых I вырашыў ажаніцца на рускай князёўне. Галоўны матыў такога выбару - жаданне мець моцнага, здаровага спадчынніка. І другі матыў: яго продкі з дому Капета былі ў крэўнае сваяцтва з усімі суседнімі манархамі, а царква забаранялі шлюбы паміж сваякамі. Так лёс прызначыў Ганну Яраслаўна працягнуць каралеўскую ўладу Капетынгаў.
Жыццё Ганны ў Францыі супала з эканамічным уздымам ў краіне. Падчас валадараньня Генрыха I адраджаюцца старыя горада - Бардо, Тулуза, Ліён, Марсэль, Руан. Працэс аддзялення рамяства ад земляробства ідзе хутчэй. Гарады пачынаюць вызваляцца ад улады сеньёраў, гэта значыць ад феадальнай залежнасці. Гэта пацягнула за сабой развіццё таварна-грашовых адносін: падаткі з гарадоў прыносяць дзяржаве прыбытак, які спрыяе далейшаму ўмацаванню дзяржаўнасці.
Важнейшай клопатам мужа Ганны Яраслаўны было далейшае ўзяднанне зямель франкаў. Генрых I, як і яго бацька Роберт, вёў экспансію на ўсход. Знешняя палітыка Капетынгаў адрознівалася пашырэннем міжнародных адносін. Францыя абменьвалася пасольствамі з многімі краінамі, у тым ліку з Старажытнаруская дзяржава, Англіяй, Візантыйскай імперыяй.
Заўдавела Ганна Яраслаўна ў 28 гадоў. Генрых I памёр 4 жніўня 1060 года ў замку Витри-о-ложаў, недалёка ад Арлеана, у разгар падрыхтовак да вайны з ангельскім каралём Вільгельм Заваёўнік. Але каранавання сына Ганны Яраслаўны, Піліпа I, як суправіцелем Генрыха I адбылося яшчэ пры жыцці бацькі, у 1059. Генрых памёр, калі юнаму каралю Філіпу споўнілася восем гадоў. Філіп I валадарыў амаль паўстагоддзя, 48 гадоў (1060-1108). Ён быў разумным, але гультаяватым чалавекам.
Завяшчаннем кароль Генрых прызначыў Ганну Яраслаўна апякункай сына. Аднак Ганна - маці маладога караля - засталася каралевай і стала рэгенткай, але апякунства, па звычаю таго часу, яна не атрымала: апекуном мог быць толькі мужчына, ім і стаў швагер Генрыха I граф Фландрский Бодуэн.
Па існавала тады традыцыі каралева-ўдава Ганну (ёй было каля 30 гадоў) выдалі замуж. Ўдаву ўзяў у жонкі граф Рауль дэ Валуа. Ён славіўся адным з самых непакорлівых васалаў (небяспечны род Валуа і раней стараўся паваліць Гуга Капета, а потым Генрыха I), але, тым не менш, заўсёды заставаўся набліжаным да караля. Граф Раўль дэ Валуа - сеньёр шматлікіх уладанняў, ды і воінаў меў не менш, чым кароль. Ганна Яраслаўна жыла ў ўмацаваным замку мужа Мондидье.
Ганна Яраслаўна заўдавела ў другі раз ў 1074 годзе. Не жадаючы залежаць ад сыноў Рауля, яна пакінула замак Мондидье і вярнулася ў Парыж да сына-каралю. Сын атачыў старэе маці увагай - Ганне Яраслаўна было ўжо больш за 40 гадоў. Малодшы яе сын, Гуга, ажаніўся на багатай спадчынніцы, дачкі графа Вермандуа. Жаніцьба дапамагла яму ўзаконіць захоп зямель графа.
Аб апошніх гадах жыцця Ганны Яраслаўны мала што вядома з гістарычнай літаратуры, таму цікавыя ўсе наяўныя звесткі. Ганна з нецярпеннем чакала вестак з дому. Весці прыходзілі розныя - то дрэнныя, то добрыя. Неўзабаве пасля яе адезду з Кіева памерла маці. Праз чатыры гады пасля смерці жонкі, на 78-м годзе жыцця, памёр бацька Ганны, вялікі князь Яраслаў. Хвароба зламалі Ганну. Яна памерла ў 1082 ва ўзросце 50 гадоў.
Дадзеныя венгерскіх крыніц аб жаніцьбе вугорскага караля Андрэя (па-венгерску - Эндру) I (1046-1060 гг.) На рускай князёўне служаць, у сутнасці, першым па-сапраўднаму вызначаным і пэўным сведчаннем аб руска-венгерскіх палітычных адносінах.
Шымон Кеза, і збор XIV ст. малююць палітычную перадгісторыю гэтага саюза. Пляменнікі караля Іштвана браты Андрэй, Бэла і Левент былі выгнаныя дзядзькам з краіны: Бэла (будучы кароль Бела I) застаўся ў Польшчы, ажаніўшыся на сястры польскага князя Казіміра I, а Андрэй і Левент адправіліся далей на Русь. Але так як там яны не былі прынятыя князем Уладзіміра-за караля Петэра то пасля гэтага рушылі ў зямлю полаўцаў адтуль праз некаторы час, як дададзена ў зборы XIV ст., Яны зноў вярнуліся на Русь.
Мяркуючы па гэтым аповядзе, зяўленне венгерскіх выгнаннікаў на Валыні (дзе ў той час наместничал, верагодна, хтосьці з Яраславічаў - альбо Ізяслаў, альбо Святаслаў) прыпадае ўжо на перыяд праўлення ў Венгрыі караля Петэра (1038-1041, 1044-1046 гг. ), арыентавацца на Нямеччыну і карыстаўся яе падтрымкай. І таму адмова, атрыманы Андрэем і ?/p>