Міжнародныя адносіны Кіеўскай Русі X - нач. XII ст.
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
?мі Русі з іншымі краінамі ".
Ацаніць дзейнасць князя Святаслава вельмі складана: князь-воін засланяе князя-дыпламата. Шматлікія гісторыкі, гэтак жа як і сучаснікі, лічылі князя ваенным авантурнікам, які ваяваў дзеля самой бітвы і славы воіна. "Аповесць мінулых гадоў", апісваючы ратныя подзвігі князя, зусім не надае ўвагі прычынах, па якіх князь праводзіў гэтак актыўную знешнюю палітыку. Але паглядзім інакш: заваёвамі Святаслава для Русі быў забяспечаны выхад да Каспіі, да ўсходніх гандлёвым шляхам, да Чорнага мора і галоўнаму гандлёваму шляху Усходняй Еўропы - Дунаю, які апынуўся пад кантролем рускіх князёў. Кіеўская Русь за некалькі гадоў ўмацавала свае пазіцыі ў Паўночным Прычарнаморі, на гандлёвых шляхах на Балканах, стала буйной гандлёвай дзяржавай, які супернічае з самай Візантыяй.
1.3 Хрысціянізацыя Русі і яе наступствы: ўмацаванне міжнародных пазіцый Русі
У IX стагоддзі ў Усходняй Еўропе склалася магутнае дзяржава, якое абяднала ўсходніх славян і іх бліжэйшых суседзяў - Кіеўская Русь. Міжнародны аўтарытэт гэтай дзяржавы ўзрастаў з кожным годам, наладжваць кантакты з навакольнымі народамі, дасягнула росквіту гандаль. У той жа час найбуйнейшыя дзяржавы таго перыяду не хацелі лічыцца з паўночным суседам з-за прыхільнасці насельніцтва Русі старым традыцыйным паганскім культам.
Паступова паганская рэлігія - прагрэсіўная для эпохі ваеннай дэмакратыі - стала тармозяць фактарам у развіцці сярэднявечнай дзяржаўнасці феадальнага тыпу, якая запатрабавала жорсткай цэнтралізацыі сацыяльных інстытутаў і абяднання пад кіраўніцтвам адзінага кіраўніка.
Паганства не забяспечвала фарміраванне адносін феадальнага панавання і беспярэчнага падпарадкавання, наадварот, яно часта выклікала ў вальналюбны народ на пастаянныя выступы супраць улады, замахвацца на радавыя асновы і асабістую свабоду. Акрамя таго, паганства на пэўным этапе перастала забяспечваць досыць інтэнсіўнае развіццё гандлю і культурнага абмену з хрысціянскім і ісламскімі краінамі. Таму прыняцце адной з сусветных рэлігій стала тады гістарычнай неабходнасцю, у пэўнай ступені выраўняе Русь з астатнімі еўрапейскімі дзяржавамі.
Паганскае светапогляд таго часу адлюстроўвала своеасаблівы дагавор чалавека з сіламі Прыроды - багамі. У гэтай ідэалагічнай базе не было месца ўсё выразна выяўляецца сацыяльнаму і маёмаснаму няроўнасці, якія былі ўласцівыя феадальным адносінам. З-за развіцця феадалізму і фактычнага змены становішча некаторых груп свабодных супольнікаў старажытная традыцыя страціла ролю асноўнага злучнага звяна паміж асобнымі часткамі насельніцтва, з якіх у наступстве ўтварыліся саслоўя. Уяўленні аб "замагільным свеце", як і ўсе паганскае светапогляд ў цэлым, патрабавалі ад славяніна акрамя мужнасці, сумленнасці і працавітасці, гэтак жа і прызнанне як вышэйшай каштоўнасці асабістай волі (непрымання ніякай формы рабства - духоўнага і эканамічнага), што ўступала ў супярэчнасці з ходам гістарычнага працэсу.
Якая зявілася праслойку уласнікаў зямлі, якую фактычна ўяўляла ўлада, не ладзілі старыя традыцыйныя нормы, якія патрабавалі ад славяніна усялякага назапашвання маёмасці для працягу прывольна існавання ў "замагільным свеце". Ім патрэбныя былі пакорлівым вытворцы, якія давалі неабходны прыбавачнай прадукт: менавіта гэта павінна было спрыяць развіццю феадальных адносін. Старыя традыцыі патрабавалі істотнага змены. Аднак, спробы рэфармавання радавых асноў не дасягнулі жаданага выніку. Паганскае светапогляд жыве ў народзе, і змена яго асноў "зверху" фактычна немагчыма. Спробы уніфікацыі паганскіх культаў на Русі прывялі да краху рэлігійнай рэформы 980-х гадоў, якую спрабаваў правесці князь Уладзімір - народ не ўспрыняў новыя, шмат у чым навязаныя, вобразы сваіх багоў.
Першыя хрысціянскія місіянеры праніклі на Русь ў пачатку IX стагоддзя. Вядомая і да гэтага часу эксплуатуюцца служкамі культу легенда аб місіянерскай дзейнасці апостала Андрэя ўзнікла, па відаць, у разгар барацьбы Русі і Візантыі за крымскія ўладанні, у XII стагоддзі. Яе аўтар, магчыма набліжаны да Мсціславу Вялікаму летапісец, спрабаваў даказаць, што сваёй хрысціянізацыі Русь абавязаная князю Уладзіміру і яго атачэнню, але зусім не візантыйцам. Тым самым была прадпрынятая спроба даказаць, што Уладзімір па сваім статусу роўны василевсам Візантыі.
Няма ніякіх гістарычных матэрыялаў, якія сведчылі б пра пранікненні хрысціянства ў сярэдзіне I тысячагоддзя н.э. Таксама, няма падстаў лічыць, што хрысціянізацыі падвергнуўся наўгародскі князь Бравлин здзейсніў ў канцы VIII - пачатку IX стагоддзяў паход на Сурож.
Першымі хрысціянамі на Русі сталі славянскія купцы - змена веры шмат у чым спрыяла развіццю іх гандлю, чым яны часта карысталіся, ахрысьціўшыся часам па некалькі разоў: узрадаваныя купцы-хрысціяне часам аддавалі нованавернутых ў хрысціянскую веру купцу-славянін свой тавар у падлогу - кошты.
Першая спроба хросту русаў адбылася ў 866 годзе. Звязаная яна з няўдалым паходам на Візантыю, распаўсюджваннем хвароб у краіне і місіянерскай дзейнасцю біскупа, дасланага імператарскім дваром. Спроба была няўдалай і другая адбылася ў прамежку паміж 872 і 877 гадамі. Відаць, гэтым хрышчэньнем былі закрануты кіеўскія паляне.
Прыход да ўлады ў Кіеве наўгародскага князя Алега ў 882 годзе і перыяд абяднання Кіева і Ноўгарада адзначыліся рэзкай зменай палітыкі ўлады. Сталыя канфлікты з Візантыяй прывялі да росту нацыянальнай самасвядомасці і а?/p>