Міжнародныя адносіны Кіеўскай Русі X - нач. XII ст.
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
эме немалы фактычны матэрыял. Калі браць руска-візантыйскую праблему, то ён асабліва кваліфікавана прадстаўлены ў працах В.Г. Васільеўскім, Ф.І. Успенскага, У.М. Бенешевича, A.А. Васільева, М.Д. Приселкова і інш У марксісцкай навуцы пасляваенных гадоў гэтай тэме прысвечана серыя спецыяльных даследаванняў М.Н. Леўчанка, М.М. Вароніна, Г.Г. Литаврина, B.Л. Яніна, Ня. Палавога, П.А. Карышковского і інш
Вельмі шматлікія працы дарэвалюцыйных навукоўцаў аб ролі Старажытнай Русі ў гісторыі народаў паўднёва-ўсходняга Прычарнаморя, Паволжа, Урала, Каўказа і Сібіры, Малой, Сярэдняй і Пярэдняй Азіі. У савецкі час айчыннае усходазнаўства ўзбагаціла веды аб рускай сярэднявеччы новымі знаходкамі і даследаваннямі В.В. Бартольдзі, В.А. Гордлевско га, А.Ю. Якубоўскага і іх пераемнікаў - А.П. Кавалеўскага, Б.М. Заходэра, В.М. Бейлиса, А.П. Новосельцева, Т.М. Калінінай.
Мяркуючы па дасведчанасці Аповесці часовых гадоў аб сучасным ёй свеце, можна думаць, што сувязі Русі з ім шырокія і шматстайныя, а няпоўнасць летапісаў вызначаецца шэрагам прычын. Перш за ўсё, геаграфіяй, месцам іх складання і вакол міжнародных зносін таго ці іншага княжацкага двара. Летапісцы былі тэндэнцыйна, бо належалі да супернічала палітычным цэнтрам Верхні (Ноўгарад) і Ніжні (Кіеў, Чарнігаў, Пераяслаў) Русі. Нарэшце, з прыняццем хрысціянства змянялася трактоўка гісторыі ўзаемаадносін Русі з паганскім, праваслаўным, юдэйскім, мусульманскім і каталіцкім светамі Палітычная адасобленасць і царкоўная цэнзура адбілася на далягляд летапісцаў, радавая, будзённая дыпламатычная праца цякла дзе - то побач толькі зрэдку злучалася з летапіснай.
Зразумела, што ў даследаваннях па гэтым перыяду асабліва вялікае месца належыць крыніц замежнага паходжання, у першую чаргу, хроніках і аналах. Але з даступных нам царкоўных хронік польскіх (Гал Ананім), нямецкіх (Дзітмар Мерзебургскага, Адам Брэменскі, Гельмонд), дацкіх (Саксона Граматыка) і многіх іншых - Русь была, зусім не, не галоўным абектам іх далёка не бесстаронняга назірання. Тое ж варта сказаць і аб грэцкай прыдворнай Хранаграфіі, адзначанай удзелам у ёй саміх асоб валадарыць хаты накшталт Нікіфара Вриенния, Ганны Комнін.
Няма чаго казаць пра тусклости звестак яшчэ больш аддаленых ўсходніх (арабскіх і інш) інфарматараў, з якіх бліжэй за іншых падыходзілі да межаў Русі і пабылі ў яе межах, пакінуў запіскі адзін толькі арабскі купец і падарожнік Абу - Хамід ал - Гарнати.
Складанымі і дыскусійнымі крыніцамі застаюцца скандынаўскія эпічныя, апавядальныя, якія змяшчаюць апісанне земляў і народаў. Ўдакладнення назваў замежных крыніц магчымыя з лістоў і дзяржаўных дзеячаў, Старажытнай Русі і царкоўнай літаратуры (як каталіцкай, так і праваслаўнай). Трэба падкрэсліць, што поспех у даследаванні магчымы толькі пры комплексоном узаемным аналізе, супастаўленні, абагульненні ўсіх рускіх і замежных крыніц.
Апублікаваныя старажытныя дамовы з Візантыяй ў серыі Помнікі рускага права, Поўным зборы рускіх летапісання у выдадзеных Аповесці часовых гадоў, Наўгародская летапіс, летапісец Пераяслаўля Суздальскай зямлі. - Асобна.
Галоўная заслуга ў вызначэнні грамадска - палітычнага ладу Старажытнай Русі і распрацоўкі праблем яе знешняй палітыкі належыць гісторыка-археалагічнай школе Б.Д. Грэкавай. Выданняў па тэме майго даследавання недастаткова, што павышае ступень адказнасці і значнасці маёй працы. Прычынай гэтага зяўляецца вузкасць фактычнай асновы.
Гісторыя дыпламатыі - 1. Абагульняючы працу, у якім зроблена спроба з пазіцый марксісцка-ленінскай метадалогіі асвятліць падзеі знешняй палітыкі.
С.В. Бахрушына коратка ачапілі значэнне дыпламатыі ў гісторыі міжнародных сувязяў сярэднявечнай Русі, характарызаваў амбасадарскую службу і прыняты ў краіне парадак вядзення перамоў і заключэння знешнепалітычных дагавораў.
Серыя артыкулаў зявілася ў зборніках Міжнародныя сувязі Расіі да XVII ст., Феадальная Расія ў сусветна-гістарычным працэсе, Усходняя Еўропа ў старажытнасці і ў сярэднявеччы.
Абектам даследавання тэмы выпускны кваліфікацыйнай працы зяўляецца вывучэнне знешнепалітычнай гісторыі Старажытнай русі
Прадмет даследавання складае гісторыя фарміравання знешнепалітычных адносін Кіеўскай Русі X - XII стст, гандлёвыя і ваенныя дамовы кіруючых князёў і іншыя формы дыпламатычных адносін з іншымі дзяржавамі. Храналагічныя рамкі даследавання X пачатак XII ст., - Можна растлумачыць тым, у гэты перыяд адбываецца ўмацаванне пазіцый Старажытнай Русі, прызнанне Старажытнарускай дзяржавы на міжнароднай арэне - пач. XII ст. ўзмацненне пачатку міжусобнай барацьбы нашчадкаў княжацкай дынастыі, наступ перыяду палітычнай раздробненасці рускіх зямель
У адпаведнасці з мэтай выпусконой кваліфікацыйнай работы былі пастаўлены наступныя задачы:
прааналізаваць асноўныя падыходы да пытання міжнародных адносін Кіеўскай Русі IX - пач. XII стст;
раскрыць гісторыю фарміравання знешняй палітыкі з краінамі Візантыі, Польшчы, герані, Францыі, Скандынавіі, Прыбалтыкі, волжскія булгары, Хазарскім каганатам.
даць агульную характарыстыку дыпламатычных зносін Кіеўскай Русі IX - пач. XII стст.
асвятліць дынастычныя шлюбы ў міжнародных адносінах Кіеўскай Русі IX - пач. XII стст.
распрацаваць ўрокі для вучняў 10 - х кл. па гэтай тэме.
У працэсе напісання выпускны кваліфікацыйнай працы выкарыстоўваліся разнастайныя метады гістарычнага даследавання: гістарычныя і лагічныя падыходы ў працэсе