Рэлiгiйны вопыт i навуковае веданне: гiстарычны кантэкст i актуальныя праблемы СЮзаемадзеяння
Дипломная работа - Культура и искусство
Другие дипломы по предмету Культура и искусство
?альнаiь, гiсторыю i геаграфiю рэлiгii. У адрозненне ад рэлiгiйнага адукацыi, рэлiгiязнаСЮчай зяСЮляецца светапоглядна-плюрально, паколькi знаёмiць сваiх рэцыпiентаСЮ з рознымi поглядамi на рэлiгiю, канфесiйнай незаангажаваны, паколькi без якiх-небудзь сiмпатый цi антыпатый раскрывае сутнаiь веравучэння, асаблiваii культу, характар ??гiсторыi таго цi iншага рэлiгiйнага плынi. РэлiгiязнаСЮчай падрыхтоСЮка забяспечвае прынцып свецкаii адукацыi, адпавядае цалкам становiшчу прававых дакументаСЮ аб аддзяленнi школы ад Царквы, а Царквы - ад дзяржавы. Яна iмкнецца зацвердзiць у навучальны працэс прынцып перакананнi, творчага мыслення. РэлiгiязнаСЮчай адукацыя павiнны забяспечыць менавiта дзяржаСЮныя навучальныя СЮстановы. Дыiыплiнарная пэСЮнаiь рэлiгiязнаСЮчай адукацыi павiнна быць выдатнай СЮ сярэдняй i вышэйшай школе, у сiстэме рэлiгiязнаСЮчай спецыялiзацыi. [ 14 с. 98]
Ва Украiне СЮ цяперашнi час сiстэма рэлiгiязнаСЮчай адукацыi толькi складваецца. Яна будуецца на прынцыпах гуманiзму, талерантнаii i захавання прынцыпаСЮ свабоды сумлення. У дзяржаСЮных навучальных установах выкладаецца курс акадэмiчнага рэлiгiязнаСЮства. Навучальныя СЮстановы, заснаваныя на прыватнай аснове, маюць права выбару вывучэння рэлiгiязнаСЮчай курсаСЮ. Але яны, як i дзяржаСЮныя, павiнны забяспечваць СЮзровень рэлiгiязнаСЮчай адукацыi СЮ адпаведнаii з дзяржаСЮнымi стандартамi.
Паколькi вывучэнне рэлiгii кранае шмат далiкатных праблем не толькi прававога, але i светапоглядна-выхаваСЮчага характару, то вакол пытанняСЮ зместу i арганiзацыi рэлiгiязнаСЮчай адукацыi зараз iдуць гарачыя дыскусii. Скажам, дыскутуецца пытанне пра тое, як СЮзгаднiць праграмныя веды, пэСЮныя дзяржаСЮным стандартам адукацыi, i СЮласныя погляды на рэлiгiю студэнта, якi належыць да таго цi iншага веравызнаннi. Школьнае або вузаСЮскай рэлiгiязнаСЮства не павiнна выконваць функцыi СЮзгаднення поглядаСЮ на рэлiгiю прадстаСЮнiкоСЮ розных канфесiй або моладзi з рэлiгiйнай i нерэлiгiйнай арыентацыi. АсноСЮная мэта вывучэння рэлiгiязнаСЮства - даць моладзi поСЮны абём навуковых, абектыСЮна правiльных ведаСЮ аб рэлiгii, прылучаць яе да духоСЮных каштоСЮнаiей народа.
ДЭКЛАРАЦЫЯ Аб лiквiдацыi СЮсiх формаСЮ нецярпiмаii i дыскрымiнацыi на падставе рэлiгii або перакананняСЮ.
Артыкул 1.
. Нiхто не павiнен падвяргацца прымусу, СЮнiжаючыя яго свабоду мець рэлiгiю або перакананнi па свайму выбару.
Артыкул 5.
. Кожнае дзiця мае права на доступ да адукацыi СЮ галiне рэлiгii або перакананняСЮ у адпаведнаii з жаданнем яго бацькоСЮ, або, СЮ адпаведных выпадках, законных апекуноСЮ i не прымушаць да навучання СЮ галiне рэлiгii або перакананняСЮ насуперак жаданням яго бацькоСЮ або законных апекуноСЮ, пры гэтым кiруючым прынцыпам зяСЮляюцца iнтарэсы дзiцяцi.
Такiм чынам, як мы бачым, у свеце, на заканадаСЮчым узроСЮнi створаны СЮмовы для забеспячэння свабоды веравызнання. Але, як бы там нi было, застаецца адкрытым пытанне аб ажыццяСЮленнi СЮ жыццё гэтых законаСЮ. Як ужо было сказана вышэй, праваслаСЮныя святы адзначаюцца на дзяржаСЮным узроСЮнi як афiцыйныя, у свецкiх навучальных установах СЮводзiцца спецыяльнаiь "тэалогiя" i iншыя. [12. с. 104-109]
Глабальныя праблемы сучаснаii скрозь прызму навукi i рэлiгii
Узаемадзеянне грамадства i прыроды СЮ пачатку 21 стагоддзя усё больш становiцца праблемай, ад рашэння якой залежыць наша агульнае будучыню. Мы спазнаем навакольны свет не толькi з дапамогай рацыянальнага мыслення, але i пачуццёвага СЮспрымання. Нават сама прырода распарадзiлася так, што адно паСЮшаре чалавечага мозгу адказвае за лагiчнае мысленне, а другая - за пачуццёвае СЮспрыманне. Атрымлiваючы iнфармацыю з розных каналаСЮ, сфера несвядомага iнтэгруе яе СЮ цэласную карцiну, спараджаючы пры гэтым i пэСЮныя ацэнкi цiкаСЮнiка субекта.
Сёння адбываецца своеасаблiвая кампутарная рэвалюцыя, звязаная з шырокiм ужываннем кампутарнай тэхнiкi. Дадзеная сiтуацыя перабудоСЮвае СЮсе iнфармацыйныя сувязi планеты. На думку некаторых навукоСЮцаСЮ, мы сёння стаiм на парозе фармiравання калектыСЮнага або агульнапланетарнага Розуму. А гэта СЮсяляе аптымiзм адносна будучынi нашага бiялагiчнага выгляду. СтанаСЮленне калектыСЮнага розуму наСЮрад цi абернецца злiццём грамадства i прыроды, бо гэта практычна не магчыма. РОзнiкае калектыСЮны iнтэлект адкрывае пэСЮны шанец чалавецтву захаваць сябе СЮ бiясферы, а такiм чынам, i СЮ Сусвеце. РЖ СЮсё ж, нават пры гэтых умовах застаецца адкрытым пытанне аб узаемадзеяннi чалавека з прыродай. [17. с.23-24]
Вяртаючыся да Тэяра дэ Шардэна, варта разгледзець яго канцэпцыю СЮзаемадзеяння чалавека i прыроды. Чалавека ён разглядаСЮ у яе непарыСЮнай узаемасувязi з прыродай. Пры гэтым унутраны свет чалавека спараджае СЮласнае бачанне навакольнага прыроды. Людзi розныя, у iх розны колер скуры, яны пакланяюцца розным Багам, на розных мовах. Але гэты свет знаходзiцца СЮ пастаянным развiццi, ён СЮскладняецца i наступiць час, калi розум чалавека вызначаць як долю чалавецтва, так i лёс прыроды. Для абазначэння феномену эвалюцыйнага шляху развiцця, гэта значыць паступовага пераходу бiясферы СЮ сферу розуму, ён уводзiць паняцце ноосферы. Тэяр спрабаваСЮ СЮбачыць гарызонты дадзенага працэсу i прыйшоСЮ да прадстаСЮленнi аб iснаваннi сверхжизнь. Гэта стан ён лiчыСЮ поСЮным канчаткам эвалюцыйных працэсаСЮ: у людзей знiкнуць любыя адрозненнi - расавыя, эканамiчныя, рэлiгiйныя; Чалавецтва сальецца СЮ адно цэлае з прыродай i Богам.
Гэтую думку СЮ некалькi iншай форме за 20 гадоСЮ да Тэяра выказаСЮ наш суайчыннiк, акад. У.РЖ. Вярнадскага. Ён