Рэлiгiйны вопыт i навуковае веданне: гiстарычны кантэкст i актуальныя праблемы СЮзаемадзеяння
Дипломная работа - Культура и искусство
Другие дипломы по предмету Культура и искусство
?та прапагандуецца навуковы атэiзм. РаспаСЮсюджваецца меркаванне, што толькi навука здольная растлумачыць сутнаiь усiх рэчаСЮ. Рэлiгiйны вопыт крытыкуецца як недасканалы. Зрэшты, вызначаюцца i тэндэнцыi сiнтэзу пазнавальна-каштоСЮнасных патэнцый навукi i рэлiгii.
Сёння, у стагоддзе навуковага прагрэсу рэлiгiя павiнна стаць абектам мэтанакiраванага вывучэння. Акрамя таго, перадача веды як унiверсальнага досведу жыцця - неабходная СЮмова жыццяздольнаii грамадства. Менавiта таму, кiруючыя сiлы заСЮсёды кантралявалi абём i змест веды, якое людзi атрымлiвалi СЮ навучальных установах. Але варта адрознiваць рэлiгiйную i рэлiгiязнаСЮчай адукацыю. Рэлiгiйнае адукацыя - гэта навучальны працэс, арыентаваны на перадачу рэцыпiенту пэСЮнага абёму рэлiгiйнай iнфармацыi з мэтай павышэння СЮзроСЮню яго рэлiгiйнай адукаванаii, фармiраванне навыкаСЮ усвядомленага СЮспрымання зместу пэСЮнага рэлiгiйнага веравучэння. Але рэлiгiйнае адукацыя не зяСЮляецца пазаканфесiйных. Улiчваючы свецкаiь нашай дзяржавы, вялiкую канфесiйную стракатаiь яе рэлiгiйнай карты, наяСЮнаiь значнай колькаii людзей з нерэлiгiйнымi светапогляднай арыентацыi, у сiстэме дзяржаСЮнага адукацыi павiнна быць арганiзавана вывучэнне менавiта рэлiгiязнаСЮчай навучальных дыiыплiн. РэлiгiязнаСЮчай адукацыя - гэта сiстэма асветнiцкай працы, мэтай якой зяСЮляецца СЮзбраенне асобы СЮсёй сумай ведаСЮ, мае акадэмiчныя рэлiгiязнаСЮства аб прыродзе, сутнаii, функцыянальнаiь, гiсторыю i геаграфiю рэлiгii. У адрозненне ад рэлiгiйнага адукацыi, рэлiгiязнаСЮчай зяСЮляецца светапоглядна-плюрально, паколькi знаёмiць сваiх рэцыпiентаСЮ з рознымi поглядамi на рэлiгiю, канфесiйнай незаангажаваны, паколькi без якiх-небудзь сiмпатый цi антыпатый раскрывае сутнаiь веравучэння, асаблiваii культу, характар гiсторыi таго цi iншага рэлiгiйнага плынi.
Працягваючы тэму ролi рэлiгii i навукi СЮ сучасным свеце, нельга не сказаць аб iх стаСЮленнi да ключавым сацыяльным праблемам сучаснаii, а значыць i будучынi зямной цывiлiзацыi. Узаемадзеянне грамадства i прыроды СЮ пачатку XXI стагоддзя усё больш становiцца праблемай, ад рашэння якой залежыць наша агульнае будучыню. Сёння адбываецца своеасаблiвая кампутарная рэвалюцыя, звязаная з шырокiм ужываннем кампутарнай тэхнiкi. Дадзеная сiтуацыя перабудоСЮвае СЮсе iнфармацыйныя сувязi планеты. На думку некаторых навукоСЮцаСЮ, мы сёння стаiм на парозе фармiравання калектыСЮнага або агульнапланетарнага Розуму. А гэта СЮсяляе аптымiзм адносна будучынi нашага бiялагiчнага выгляду. На думку Тэяра дэ Шардэна, наш свет знаходзiцца СЮ пастаянным развiццi, ён СЮскладняецца i наступiць час, калi розум чалавека вызначаць як долю чалавецтва, так i лёс прыроды. Для абазначэння феномену эвалюцыйнага шляху развiцця, гэта значыць паступовага пераходу бiясферы СЮ сферу розуму, ён уводзiць паняцце ноосферы. Тэяр спрабаваСЮ СЮбачыць гарызонты дадзенага працэсу i прыйшоСЮ да прадстаСЮленнi аб iснаваннi сверхжизнь. Гэта стан ён лiчыСЮ поСЮным канчаткам эвалюцыйных працэсаСЮ: у людзей знiкнуць любыя адрозненнi - расавыя, эканамiчныя, рэлiгiйныя; Чалавецтва сальецца СЮ адно цэлае з прыродай i Богам. РЖншы вучоны - Вярнадскi, раскрываючы змест паняцця ноосферы, кажа, што на пэСЮным этапе развiцця цывiлiзацыi чалавецтву прыйдзецца СЮзяць на сябе адказнаiь за яе далейшую эвалюцыю. Гэта неабходная СЮмова выжывання чалавецтва на планеце.
Рэлiгiйная пазiцыя па дадзенай праблематыцы фактычна падобная на навуковую. Зыходзячы з апакалiптычных момантаСЮ рэлiгiйнага вучэння, многiя святары кажуць аб тым, што на пэСЮным этапе развiцця чалавецтва будзе спынены, адпаведна зменiцца i СЮзровень чалавечага СЮздзеяння на прыроду. Праблема заключаецца СЮ тым, што кожная рэлiгiя мае СЮласныя мадэлi будучага зямной цывiлiзацыi. Так, напрыклад, па вучэньню хрыiiянства i iсламу, чалавецтва будзе перанесена з матэрыяльнага свету СЮ свет духоСЮны. Усходнiя жа рэлiгii вучаць, што перараджэнне цялеснай абалонкi чалавека не будзе, сам чалавек можа дасягнуць вышэйшага стану духоСЮнага развiцця, i тады чалавецтва будзе жыць у прыродзе, не прыносячы ёй шкоды.
Згодна з СЮсiм вышэйсказанага, можна зрабiць абагульняючы выснову, што навука i рэлiгiя павiнны абяднаць свае намаганнi дзеля выратавання будучынi СЮсяго чалавецтва. РЖ гэта павiнна стаць вядучай устаноСЮкай свядомаii як рэлiгiйных прапаведнiкаСЮ, так i навукоСЮцаСЮ, а таксама шырокай грамадскаii чалавек неабыякавых да лёсу чалавечай цывiлiзацыi i культуры
Спiс лiтаратуры
1.АСЮгустын АСЮрэлiй. Споведзь. / / Http :/ / philosophy.allru.net
2.Анзэльм Кентэрберыйскi. Пра ПраСЮдзе. / / Http :/ / philosophy.allru.net
.Атэiзм i духоСЮная культура. Пад рэд. В.А. Зоца. - М., 1985. - 437с.
4.Бiблiя.
5.Бычко А.К.. Гiсторыя фiласофii. - КiеСЮ: "Лыбидь", 2001. - 406 с.
6.Фiласофскi слоСЮнiк / пад рэд. РЖ.Т. Фралова. - 5-е выд. - М., 1986. - 590 с.
7.Франка РЖ.. Стварэнне свету. ЧарнаСЮцы., 2001. - 143с.
8.Фрэнсiс Бэкан. Новы органон. / / Http :/ / philosophy.allru.net