Рэлiгiйны вопыт i навуковае веданне: гiстарычны кантэкст i актуальныя праблемы СЮзаемадзеяння
Дипломная работа - Культура и искусство
Другие дипломы по предмету Культура и искусство
засноСЮвае свае даследаваннi на iншым падыходзе. Аналiзуючы эвалюцыю бiясферы i роля жывога рэчыва СЮ пераСЮтварэннi верхняй абалонкi Зямлi, асаблiвую СЮвагу Вярнадскi звяртаСЮ на СЮсе нарастаючае СЮмяшанне людзей у прыродныя працэсы, у тым, што чалавецтва становiцца асноСЮнай геологоперетворюючою сiлай планеты. Зыходзячы з гэтага зяСЮляецца палажэнне аб ноосферы - на пэСЮным этапе развiцця цывiлiзацыi чалавецтву прыйдзецца СЮзяць на сябе адказнаiь за яе далейшую эвалюцыю. Гэта неабходная СЮмова выжывання чалавецтва на планеце. Калi i далей грамадскае развiццё будзе ажыццяСЮляцца стыхiйна, то бiясфера стане непрыдатнай для жыцця. Такiм чынам, для забеспячэння свайго далейшага развiцця чалавецтву неабходна навучыцца СЮзгадняць свае запатрабаваннi з магчымаiямi бiясферы. На жаль, сёння практычна немагчыма зрабiць сусветнай эвалюцыйны працэс кiраваным, аднак людзi здольныя зразумець i магчыма арганiзаваць сiстэму уздзеянняСЮ на прыродныя i грамадскiя працэсы з тым, каб забяспечыць жаданыя тэндэнцыi развiцця або пераадолець магчымыя крызiсы.
Сёння мы можам вылучыць некалькi узаемазвязаных працэсаСЮ, якiя датычацца развiцця грамадства i прыроды.
1.Мы зяСЮляемся сведкамi росту магутнаii зямной цывiлiзацыi i яе здольнаii актыСЮна СЮплываць на прыродныя працэсы. Толькi за апошнi 30-35 гадоСЮ чалавецтва выкарыстоСЮвала столькi сыравiнных i энергетычных рэсурсаСЮ, колькi за СЮсю папярэднюю гiсторыю свайго iснавання.
2.Рэзка паскорылiся СЮсе працэсы, звязаныя з перабудовай сацыяльнай структуры грамадства, у большаii краiн свету адбываецца лiбералiзацыi СЮ эканомiцы i палiтыцы.
.Паскарэнне развiцця тэхнiкi i тэхналогii станоСЮча СЮплывае на фармiраванне i развiццё рынкавай эканомiкi, а апошняя патрабуе лiбералiзацыi, гэта значыць пашырэнне "свабоды выбару"Арганiзацыйных структур, розных формаСЮ уласнаii, вытворчых адносiн i СЮсяго таго, што зяСЮляецца жыццёвым.
.Развiтыя краiны свету паступова пераходзяць да больш высокiх тэхналогiй, якiя патрабуюць высокай квалiфiкацыi i свядомай дыiыплiны на рабочых меiах. Грамадства павiнна сёння доСЮга i мэтанакiравана вучыць i выхоСЮваць будучага аператара, якi будзе стаяць за пультам вельмi складанага агрэгата. Сёння такi працоСЮны па СЮзроСЮнi квалiфiкацыi i адукаванаii стаiць вышэй за iнжынера 19-га стагоддзя. Яму трэба не толькi плацiць добрую заработную плату, але i лячыць, ствараць магчымаii яго дзецям атрымаць патрэбную iм прафесiю, а таксама забяспечыць перадачу ведаСЮ, прафесiйных навыкаСЮ, культурных каштоСЮнаiяСЮ. РЖ тыя дзяржавы, якiя СЮ працэсе свайго развiцця змаглi дамагчыся значных поспехаСЮ у гэтай справе, сёння выйшлi на аванiэну гiсторыi.
.З наступным развiццём чалавечай цывiлiзацыi СЮсё большую ролю будуць гуляць iнтэграцыйныя працэсы СЮ жыццi чалавецтва. На свiтанку антрапагенезу гэтая iнтэгратыСЮнаii (або кааператыСЮнага, абяднаннi людзей) абмяжоСЮвалася родам, племем, сямёй. А сёння яна пачынае ахоплiваць усю планету. Яе носьбiтамi СЮ планетарным маштабе выступаюць транснацыянальныя карпарацыi, а СЮ межах еСЮрапейскага кантынента - ЕСЮрапейскi саюз, Савет ЕСЮропы, ЕСЮрапейскi банк рэканструкцыi i развiцця i iншыя мiжнародныя абяднання. [17. з.28]
Можна дапуiiць, што i ва Усходняй ЕСЮропе адбудзецца нешта падобнае, але сёння мы яшчэ далёкiя ад гэтай iнтэграванаii, паколькi СЮсходнееСЮрапейскiя краiны моцна падзеленыя як нацыянальнымi, так i рэлiгiйнымi iдэямi.
Рэлiгiйны погляд на праблемы сучаснаii СЮ чымсьцi супадае з навуковым. РЖ хоць кожная рэлiгiя прапануе розныя шляхi пераадолення гэтых праблем, усе яны згодныя, што сёння чалавецтва стаiць на мяжы знiшчэння прыдатнай для жыцця бiясферы. Як ужо было сказана вышэй, прадстаСЮнiкi рэлiгiйных арганiзацый бачаць галоСЮную праблему СЮ каштоСЮнасных арыентацыях навукоСЮцаСЮ. Аднак разуменне гэтых арыентацый СЮ розных рэлiгiях рознае.
Аналiзуючы хрыiiянскае веравучэнне, можна казаць аб тым, што прагрэс, як развiццё чалавечай цывiлiзацыi, зяСЮляецца нiчым iншым, як дзейнаiю Бога. Гэта палажэнне выцякае з разумення Бога як Творцы. Тварыць - значыць не толькi аднаразовы акт стварэння чагосьцi, а пастаяннае стварэнне. Гэта значыць сутнаiь Бога Творцы патрабуе пастаяннага стварэння. Яшчэ адно палажэнне, якое выцякае з сутнаii Бога - Ён не можа тварыць негатыСЮных рэчаСЮ, якiя прыносяць шкоду, таму што тады б ён не быСЮ дасканалым Богам i Абсалютным Святлом. Сам чалавек скажае створаны Богам рэчы. Толькi чалавек, якi мае недасканалую прыроду, здольная прыносiць шкоду сабе i iншым.
Згодна з гэтым, чалавек можа выкарыстоСЮваць прыроду, ператвараючы яе на карыiь сабе. Адзiная СЮмова - чалавек не павiнен рабiць таго, што можа перашкодзiць ёй i iншым.
Сяму-таму iншае разуменне гэтых праблем склалася ва СЮсходнiх рэлiгiйных вучэннях, у прыватнаii будызм, iндуiзм, ведызму падобнае. Зыходзячы з вучэннi СЮсходнiх рэлiгiй аб перараджэнне душы, можна зразумець iх паважлiвае стаСЮленне да прыроды. Згодна з гэтым палажэннем, душа пасля смерцi iстоты перараджаецца СЮ новым целе, прычым душа можа перарадзiцца не толькi СЮ чалавечым абалонцы, але i СЮ жывёльным, раслiне i да т.п.. Згодна з перапыненне жыцця любога iстоты азначае перапыненне яе реинкарнацийного шляху. ЗрабiСЮшы такi СЮчынак, чалавек адначасова прыносiць шкоду i сваёй душы, таму што СЮвесь негатыСЮны вопыт чалавека назапашваецца СЮ яе лёсе (Кармiл), i яна адкiдваецца на найнiзкую прыступку реинкарнацийного шляху. Менавiта таму СЮ старажытнай РЖндыi людзi станавiлiся аскетамi не будзе