Праблемы бяспекі Міжземнамор'я ў 90-я гады
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
усярэдзіне ЕС адбыўся раскол : некаторыя дзяржавы падтрымлівалі гэты крок (Вялікабрытанія), іншыя - не (Францыя, Германія). Канфлікт атрымалася ўладзіць, але ён прывёў да таго, што ў Брусэлі нарэшце актыўна заняліся пытаннямі бяспекі і ўжо ў снежні 2003 г. убачыла святло Еўрапейская Стратэгія Бяспекі (ЕСБ) "Бяспечная Еўропа ў лепшым свеце" [29, с. 43].
Стратэгія накіроўвае увагу на тры стратэгічныя мэты, якія павінны забяспечыць бяспеку грамадзян ЕС і спрыяць стабільнасці за межамі Еўрасаюза. Па-першае, улічваючы прыроду новых пагроз, ЕС на ранніх стадыях ўмешвацца ў патэнцыйна небяспечныя канфлікты і вельмі часта першая лінія абароны будзе знаходзіцца за мяжой. Па-другое, ЕСБ робіць упор на захаванні міру і стабільнасці ў рэгіёнах, суседніх з ЕС. Галоўнай мэтай зяўляецца стварэнне "дугі" добра кіраваных дзяржаў ад усходніх суседзяў у Міжземнаморе. У канцы, Стратэгія падкрэслівае важнасць міжнароднага права і ролі ААН, якая павінна ўвасабляць сабой эфектыўную шматбаковасць.
З аднаго боку гэтая стратэгія была данінай часу: у 1999 г. была распрацавана новая стратэгічная канцэпцыя НАТА, у верасні 2002 г. была апублікавана Нацыянальная стратэгія бяспекі (НСБ) ЗША. Апошняя распрацоўвалася як адказ на падзеі 11 верасня 2001 г. і таму ўтрымоўвала такія рэчы, як нанясенне папераджальных ваенных удараў і фактычна стваралася, каб легітымізаваць аперацыі ў Афганістане і затым у Іраку. Параўнаўшы гэтыя стратэгіі, можна зрабіць выснову, што ЕСБ больш аналітычная і больш агульная, у ёй у адрозненне ад НСБ і канцэпцыі НАТА адсутнічаюць ўказанні на канкрэтныя змены і канкрэтныя дзеянні. Прычынай гэтага зноў жа зяўляецца разнастайнасць Еўрасаюза, жаданне пакінуць для краін-членаў месца для манеўру. ЕСБ надае значна больш НСБ ўвагу эканамічным і сацыяльным крыніцах небяспекі і канфліктаў. Вельмі цікавым зяўляецца пункт аб тым, што тэрарызм можа мець і ўнутранае карані (асабліва ўлічваючы ліпеньскія тэракты 2005 г. у Лондане), у амерыканскай жа стратэгіі не мяркуецца, што гэтая пагроза можа паступаць знутры [29, с. 44]. Зяўленне Стратэгіі стала важным крокам, але ў той жа час для таго, каб Еўрапейская палітыка па бяспецы і абароне эфектыўна запрацавала мае ўсплыць пэўны час і пакуль магчымасці ЕПБО вельмі сціплымі. У дакуменце Еўрасаюза Галоўная мэта 2010 прадугледжваецца стварэнне штаба па пытаннях планавання аперацый, агенцтва з узброеных сіл, стратэгічнае паветранае камандаванне, да трынаццаці шматнацыянальных ваенных груп, эскадру авіяносцаў і стварэнне дзейснага сеткавага ўзаемасувязі [29, с. 45]. Але ў найбліжэйшай будучыні аб выкарыстанні гэтых сіл далёка за межамі Еўропы не прыходзіцца.
У гэтым сэнсе важная праблема ваеннай здольнасці і ўзаемадзеяння. Некаторыя еўрапейскія дзяржавы разглядаюць уласныя ўзброеныя сілы толькі ў кантэксце падтрымання міру, напрыклад для ўдзелу ў постканфліктных аперацыях ААН.
Улічваючы метамарфозы, якія адбываюцца з Арганізацыяй Паўночна - атлантычны альянс развіццё Еўрапейскай палітыкі па бяспецы і абароны можа стаць эфектыўным выхадам з гэтай складанай сітуацыі. Але напэўна, для таго, каб механізм Еўрапейскай палітыкі бяспекі і абароны пачаў працаваць прынцыповым зяўляецца пазіцыя Злучаных Штатаў Амерыкі. У сучаснай абстаноўцы Вашынгтон не праяўляе асаблівай эйфарыі адносна перспектывы ператварэння Еўрасаюза ў звышдзяржаву. Прычын для гэтага шмат. Па-першае, калі зрабіць гістарычны экскурс, то ў 40-х гадоў ХХ стагоддзя магутных саюзніцкіх сувязяў паміж кантынентальнай Еўропай і ЗША не існавала, нават наадварот - пачынаючы з зяўлення амерыканскага дзяржавы ў канцы XVIII стагоддзя адбываліся пастаянныя канфлікты паміж Еўропай і Амерыкай, і нават вайны. І толькі над пагроза з боку СССР прымусіла да стварэння трансатлантычнага блока, сэнс існавання якога павінен знікнуць пасля распаду Савецкага Саюза. Але Злучаныя Штаты Амерыкі хутка зразумелі, што эканамічна магутная Еўропа ў самастойным плаванні зможа хутка ператварыцца ў суперніка не толькі ў эканамічнай, але і ў сферы бяспекі [29, с. 50]. Пасля пашырэння ЕС у 2004 г. асцярогі Вашынгтона толькі ўзмацніліся. ЕС-25 апярэдзіў ЗША ў шматлікіх сферах: памеры рынку, насельніцтве, памеры ВУП, колькасці ТНК. Станоўчы гандлёвы баланс зоны еўра ў 2004 г. склаў 74,4 млрд. $, у той час як у ЗША ў тым жа годзе ён складаў адмоўныя 500 млрд. [29, с. 50]. Стварэнне уласна еўрапейскай сістэмы бяспекі, без цесных трансатлантычных сувязяў азначаць зяўленне для ЗША рэальнага процівагі, не такі эфемернай, як Кітай, калі, у якім 2050, а рэальнай, якая існуе і таму ўдвая небяспечнай. Цяжка сказаць, ці ёсць наогул у намерах еўрапейцаў стварэння аўтаномнай ад ЗША архітэктуры бяспекі. Меры патугі Францыі знайсці саюзнікаў, каб стварыць альтэрнатыву Амерыцы, скончылася толькі зяўленнем восі Парыж - Берлін - Масква, жыццё якой была скончылася хутка і бледна і трымаўся толькі на адносінах трох сяброў - Шырака, Шродэра і Пуціна. Пасля перамогі ХДС / ХСС на выбарах у Германіі новы канцлер Ангела Меркель абвясціла, што будзе будаваць знешнюю палітыку зыходзячы з таго, што еўрапейская інтэграцыя і атлантычнае партнёрства зяўляюцца двума бакамі адной манеты [29, с. 51]. У Злучаных Штатах павінны зразумець, што Еўропа павінна мець пэўную аўтаномію ў сферы бяспекі, каб эфектыўна супрацьстаяць сучасным пагрозам, і самае галоўнае, што ЕС гэта робіць не для таго, каб быць процівагай ЗША.
Бяспека "Абяднанай Еўропы" шмат у чым залежыць ад падзей на яе перыферыі. У гэтым кантэксце вялікім выклікам для ЕС сталі "ка?/p>