Праблемы бяспекі Міжземнамор'я ў 90-я гады
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
ЕС за кошт прыняцця ў яго новых членаў не вырашае названых праблем, а толькі заганяе іх углыб, закладваючы падмурак асноўнага супярэчнасці паміж "старой" Еўропай і Еўропай "новай", геапалітычна арыентаванай на ЗША. Вельмі паказальным у гэтым дачыненні тармажэння еўраінтэграцыі на стадыі выпрацоўкі агульнай Канстытуцыі для пашыранага ЕС. Нераўнамернасць эканамічнага развіцця адбіваецца і тут: менш развітыя краіны новай Еўропы асцерагаюцца патрапіць пад непрапарцыйнае ўплыў больш моцнай старой Еўропы.
Адставанне палітыка-прававой складнікам еўраінтэграцыі ад даволі высокага ўзроўню эканамічнай інтэграцыі, якой ужо дасягнулі краіны ЕС, можа, у сваю чаргу, выклікаць тармажэнне ў эканамічным развіцці рэгіёну з усімі вынікаючымі з гэтага наступствамі.
Злучаныя Штаты Амерыкі. Прыклад ЗША паказальны як не менш цікавы эксперымент спробы ўсталявання сусветнага парадку як звышдзяржавы - парадыгма, якая змяніла парадыгму балансу сіл эпохі "халоднай вайны". Відавочна, што на гэтым шляху маюцца сурёзныя страты, і мы канстатуем гэта без ценю агульнага критиканства, разумеючы, што праз беспрэцэдэнтнасць такой сітуацыі ў сусветнай гісторыі знаходжання Злучанымі Штатамі сваёй ролі ў свеце адбываецца навобмацак, метадам спроб і памылак.
Асноўная праблема, з якой сутыкаецца гэтая парадыгма кіравання, заключаецца ў плоскасці суадносін міжнароднага права з магчымым гвалтам. Калі асноўная праблема для бяспекі ў еўрапейскай парадыгме кіравання заключаецца ў далікатнасці і з прычыны гэтага недастатковай эфектыўнасці, то асноўныя рызыкі і пагрозы тоіць у сабе парадыгма сусветнага кіравання з дапамогай звышдзяржавы, зяўляецца, наадварот, вытворнымі патэнцыйнай калянасці падобнай тэхналогіі. Такая калянасць ўжо прывяла да небяспечных наступстваў у выглядзе пакуль яшчэ частковага разбурэння традыцыйных інстытутаў міжнароднага права (гаворка ідзе пра ААН). Акрамя таго, гэтая калянасць непазбежна выклікае процідзеянне, можна ўбачыць на прыкладзе татальнай барацьбы з тэрарызмам (улічваючы зыходны тэзіс аб тым, што пашырэнне тэхналогій і інструментаў барацьбы з пагрозамі памножыць гэтыя пагрозы) пагражае ператварыцца ў перманентна-бясконцае [24, с. 35].
Такім чынам, можна канстатаваць, што гэтая парадыгма кіравання ў яе цвёрдым варыянце спараджае, дакладней, узмацняе два тыпу пагроз - пагрозы запалохвання слабага дзяржавы моцнай (з-за паслаблення механізмаў міжнароднага права) і пагрозу застрашвання моцнага дзяржавы слабай, што наглядна дэманструе практыка сучаснага тэрарызму.
Так, сярод выразных негатыўных наступстваў рэалізаванага зараз варыянту так званага сацыяльнага прагрэсу - зніжэнне рэальнага ўзроўню жыцця насельніцтва, разбурэнне якія склаліся дэмакратычных традыцый і прамая пагроза нацыянальным інтарэсам асобных краін.
Верагодна, што асноўная прычына пашырэння і павышэння ўзроўню пагроз бяспекі ў сучасным свеце звязана менавіта з неаптымальнай (нярэдка - гвалтоўнай) формай распаўсюджвання заходняй інтэрпрэтацыі сацыяльнага прагрэсу і адпаведных ёй светапоглядных, палітыка-ідэалагічных і культурных каштоўнасцяў. Такое разуменне не выключае магчымасці добраахвотнага запазычанні народамі іншых культур заходняй культуры і заходняй версіі сацыяльнага прагрэсу, у прыватнасці прынцыпаў прыярытэту правоў, сапраўды дэмакратычных стандартаў і г.д..
Аднак добраахвотнасць такога прыняцця мяркуе, што агульны кірунак выхаду з названых вышэй праблем, рызык і пагроз бяспекі заключаецца ў адмове ад агульнага нэаліберальнай уніфікацыі свету на аснове рынкавай эканомікі і прызнанні поўнага раўнапраўя незападных духоўна-каштоўнасных арыентацый ў свеце рэальнасці, у тым ліку і інтэрпрэтацый таго
2.3 Эканамічныя і экалагічныя канфлікты
Вылучаюць тры групы экалагічных канфліктаў: ??тэрытарыяльныя, прыродна-рэсурсныя і экалагічныя.
Тэрытарыяльныя канфлікты за зямлю, рэсурсы маюць вельмі даўнюю гісторыю.
Міжнародныя канфлікты, як у мінулыя гады, так і сёння, часта ўзнікаюць за паліва і мінеральныя рэсурсы. Спрэчкі за рэсурсы асабліва абвастрыліся ў пачатку 70-х гадоў, калі ў свеце пачалася вялікая эканамічны крызіс. У ЗША зявілася нават канцэпцыя "вайна за рэсурсы" [27, с. 84].
Неміласэрна эксплуатуюцца многімі дзяржавамі нетрах афрыканскага кантынента. Яшчэ зусім нядаўна за кошт рэсурсаў Афрыкі ЗША задавальнялі свае патрэбнасці ў кобальту на 72%, трубе-на 43%, марганца-на 51% [27, с. 84].
Канфлікты за зямлю, тэрыторыю ўзнікаюць па розных прычынах. Але часцяком гэта геаграфічнае становішча тэрыторыі ў ваенна-стратэгічным або эканамічных адносінах. Напрыклад, канфлікт і сутыкненні паміж Аргенцінай і Англіяй з-за Мальвинские астравы пачалася ў сувязі з іх выгадным ваенна-стратэгічным становішчам, а таксама праз рэсурсы (рыбалоўная зона).
Тэрытарыяльныя канфлікты ужо доўгі час вядуцца паміж Ізраілем і Ліванам, Егіптам і Ізраілем і вырашаюцца часта з пазіцыі сілы. Шматлікія канфлікты адбываюцца і ў Персідскія заліве: паміж Кувейтам і Саудаўскай Аравіяй, паміж Іранам і Кувейтам не толькі за зямлю, але і за нафту.
Тэрытарыяльныя канфлікты могуць быць і на рэлігійнай аснове. Гэта так званыя тэрытарыяльна-этнічныя канфлікты. Яны вельмі моцна выявіліся ў 60-я гады ў Афрыцы, а менавіта: паміж Алжырам і Марока, Самалі і Кеніяй.
Міжнародныя канфлікты ўзнікаюць таксама з-за прыродныя рэсурсы: энергетычныя і харчовыя, сыравінныя.
Часта маюць месца "рыбныя" ка