Праблемы бяспекі Міжземнамор'я ў 90-я гады
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
?і [5, с. 28]. На эвалюцыю пазіцый па Косава немалы ўплыў аказалі і кардынальныя палітычныя змены ў суседняй Албаніі, пасля шматгадовай ізаляцыі стала гуляць прыкметную ролю ў паўднёвай частцы Балканаў. Албанія неаднаразова заяўляла, што яна не застанецца абыякавай ў выпадку распаўсюджвання канфлікту ў Косава і дасць косаўскім албанцам дапамогу маральную, матэрыяльную і зброяй, калі ў гэтым узнікне неабходнасць. Абвяшчэнне ў Косава незалежнасці, стварэнне асобнай дзяржавы і далучэнне яе да Албаніі, да чаго імкнуцца радыкальныя сілы албанцаў, хавае ў сабе магчымасць загальнобалканського выбуху.
красавіка 1998 Савет Бяспекі ААН прагаласаваў за абяву эмбарга на пастаўкі ўзбраенняў СРЮ з мэтай садзейнічання дасягненню міру і стабільнасці ў Косава. Гэты крок зроблены пасля сустрэчы міністраў замежных спраў Вялікабрытаніі, Германіі, Італіі, Расіі, ЗША і Францыі, якія ўваходзяць у Кантактную групу, якая 25 сакавіка 1998 года ў Боне прыняла заяву аб шляхах ўрэгулявання сітуацыі ў сербскім краі Косава. Прынятая Саветам Бяспекі рэзалюцыя заклікала югаслаўскае ўрад неадкладна прыняць усе неабходныя меры для дасягнення палітычнага рашэння праблемы Косава шляхам дыялогу і выканання рашэнняў Кантактны групы. Сутнасць рэзалюцыі складалася ў тым, каб спыніць усе дзеянні югаслаўскіх сіл бяспекі, якія распаўсюджваюцца на грамадзянскае насельніцтва, вывесці сілы бяспекі з раёна Косава, забяспечыць пастаянны і эфектыўны маніторынг у раёне канфлікту; даць магчымасць вярнуцца бежанцам, забяспечыць свабодны доступ на косаўскіх тэрыторыю міжнародных арганізацый, аказаць гуманітарную дапамогу, прыняць меры даверу і дасягнуць палітычнага рашэння праблемы. Адначасова дакумент прапануе кіраўніцтву косаўскіх албанцаў асудзіць ўсе тэрарыстычныя акты і нагадвае, што ўсе элементы албанскай абшчыны павінны дамагацца сваіх мэтаў выключна мірнымі сродкамі. Палажэння, якія вынікаюць з рэзалюцый СБ ААН, датычыліся і палітычнага кіраўніцтва косаўскіх албанцаў, якія таксама павінны былі прыняць неабходныя меры для спынення тэрарыстычнай дзейнасці і рашуча адмежавацца ад сепаратысцкіх памкненняў [5, с. 30].
Абвастрэнне канфлікту пачалося з таго, што ў кастрычніку 1998 г. прэзідэнт СРЮ С. Мілошавічу было перададзена афіцыйнае пасланне Вашынгтона, у якім гаварылася аб непазбежнасці паветраных удараў НАТА на выпадак невыканання патрабаванняў рэзалюцыі № 1199 СБ ААН. 13 кастрычніка 1998 Савет НАТА прымае палітычнае рашэнне аб нанясенні ракетна-бомбавых удараў па тэрыторыі Югаславіі ў сувязі з крызісам у Косава. Рашэнне аб ваенных дзеяннях супраць суверэннай краіны НАТА выйшла за рамкі Вашынгтонскага дагавора аб стварэнні альянсу, які прадугледжвае, што ён зяўляецца асабліва абарончым блокам з пэўнай зонай адказнасці. Такое рашэнне прынята ў абыход Савета Бяспекі ААН, хоць і на падтрымку яе рэзалюцый. Такім чынам, яно стварае прэцэдэнт парушэння міжнароднага права, паколькі мандат на прымяненне ваеннай сілы можа даць толькі СБ ААН [5, с. 30]. Без гэтага любыя дзеянні дзяржавы або блока дзяржаў супраць любой суверэннай краіны кваліфікуюцца не інакш, як ваенная агрэсія. Палажэнне аб забароне прымянення сілы ўключана ў Статут ААН у 1945 г. як вышэйшы прынцып. Збройны ўмяшанне з гуманітарнымі мэтамі не прызнаецца міжнародным і звычайным правам, хоць такую ??матывацыю часам выкарыстоўваюць для выратавання сваіх грамадзян, якія трапілі ў небяспечную сітуацыю ў іншай краіне.
Буйнамаштабныя ваенныя дзеянні супраць суверэннай дзяржавы не могуць не выклікаць асуджэння з боку міжнароднай супольнасці. Гэта справядліва, паколькі, калі ламаюць сістэму, пачынаецца беспарадак і волю, парушаецца ўсталяваўся парадак, і тады любы палічыць магчымым браць на сябе права ўмяшання ў карысць якой-небудзь групы насельніцтва ў той ці іншай краіне. Так і ў сітуацыі з Косава сусветная грамадскасць не засталася абыякавай. У многіх краінах прайшлі акцыі пратэсту супраць ракетна-бомбавых удараў НАТА па Югаславіі.
Асабліва маштабнымі воплескамі эмоцый адзначаліся антынатаўскую дэманстрацыю ў Маскве, адбываліся пераважна па ініцыятыве нацыянал-патрыятычных і пракамуністычны сіл пад лозунгамі славянскага адзінства. У шчырасць выступаў апошніх на абарону міжнароднага права цяжка паверыць, паколькі тыя ж камуністы, не вагаючыся, парушалі міжнароднае права падчас падзей у Чэхаславакіі ў 1968 г., ваеннага становішча ў Польшчы ў 80-х гадах або падчас вайны ў Афганістане. Хутчэй можна лічыць, што іх дзеянні прадыктаваныя стэрэатыпамі канфрантацыйнага мыслення, які склаўся ў біпалярную эпоху, калі галоўным ворагам камуністаў лічыўся сусветнай імперыялізм і яго ўдарны атрад - ваенна-палітычны блок НАТА.
Раздзел III. Міжземнаморя ў вектарах сусветнай палітыкі
3.1 Міжземнаморя ў адносінах Усход-Захад
У Стамбуле лідэры Альянсу прынялі рашэнні, накіраваныя на дасягненне новага ўзроўню ў развіцці Міжземнаморскага дыялогу, якія прадугледжваюць паглыбленне палітычнага дыялогу, дасягненне аператыўнай сумяшчальнасці, развіццё абароннай рэформы і ўдзел у барацьбе супраць тэрарызму.
Выкананне гэтых задач прадугледжвае паглыбленне супрацоўніцтва ў прыярытэтных галінах, вызначаных у палітычным дакуменце "Удасканалены і пашыраны фармат Міжземнаморскага дыялогу". У прыватнасці, прадугледжваецца ажыццяўленне сумесных ініцыятыў у галіне грамадскай дыпламатыі з мэтай распаўсюджвання інфармацыі аб трансфармацыі НАТО і супрацоўніцтве Альянсу з іншымі краінамі ?/p>