Праблемы бяспекі Міжземнамор'я ў 90-я гады
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
Тэма: "Праблемы бяспекі Міжземнаморя ў 90-я гады "
Змест
Увядзенне
Раздзел I. Праблема бяспекі як ключавая праблема міжнародных адносін
1.1 Паняцце бяспекі яе роля ў міжнародных адносінах
1.2 Віды бяспекі
1.3 Формы арганізацыі бяспекі
Раздзел II. Міжземнаморя і праблемы міжнароднай бяспекі ў 90-х гадах ХХ стагоддзя
2.1 Агульная ацэнка сітуацыі ў краінах Міжземнаморя
2.2 Сацыяльныя канфлікты
2.3 Эканамічныя і экалагічныя канфлікты
2.4 Ваенныя канфлікты
Раздзел III. Міжземнаморя ў вектарах сусветнай палітыкі
3.1 Міжземнаморя ў адносінах Усход-Захад
3.2 Міжземнаморя ў палітыцы Еўрапейскага Саюза і НАТА
Раздзел IV. Шляхі супрацоўніцтва Украіны з Міжземнаморем
Высновы
Спіс крыніц
Увядзенне
Новая сістэма міжнародных адносін ўсё ў большай ступені залежыць ад эканамічных інтарэсаў рынкавай гаспадаркі, чым ад альтруізму палітыка-ідэалагічных рашэнняў. Паколькі рынкавыя адносіны з вядомымі абмоўкамі прызнаныя аптымальныя паказчыкі сацыяльнага прагрэсу, то на першы погляд і глабалізацыя зяўляецца бясспрэчным крытэрыем прагрэсу. Аднак нарастаючы працэс глабалізацыі стварае новыя праблемы, якія стаяць перад дзяржавамі і рэгіянальнымі міждзяржаўнымі абяднаннямі, адна з якіх - праблема бяспекі.
Праблема бяспекі ў кантэксце глабалізацыі можа быць вызначана па-рознаму, у залежнасці ад таго, на якім з аспектаў глабалізацыі сканцэнтраваць увагу. Калі разглядаць працэс глабалізацыі як стыхійны абектыўна дэтэрмінаваных працэс паглыблення сусветнага падзелу працы, які суправаджаецца інтэграцыйнай-кааперацыйнымі тэндэнцыямі паміж эканомікамі краін, стварэннем наднацыянальных рэгіянальных і міжнародных інстытутаў, тады праблема бяспекі будзе адно вымярэнне. Іншы будзе праблема, калі гэты працэс па сваім палітыка-эканамічным зместам вынікам ўзгодненых дзеянняў асобнай групы краін, накіраваных на рашэнне канкрэтных задач і дасягненне вызначаных мэтаў.
Зрэшты, у зяве глабалізацыі і абектыўная, і субектыўная складнікі. Так, падзеі сусветнай палітыкі даказваюць, што стыхійныя тэндэнцыі інтэграцыі эканомік і палітычных сістэм асобных краін да адзінай сусветнай палітыка-эканамічнай сістэмы цяпер свядома выкарыстоўваюць і ставяць на службу інтарэсаў развітых краін свету, урады якіх імкнуцца уніфікаваць міжнародную сістэму як адзінае цэлае, толькі цяпер на іншы аснове - на аснове свабоднага рынку і дэмакратычнай дзяржаўнасці заходняга ўзору.
Менавіта такі курс на ўніфікацыю сучаснага свету на аснове заходнееўрапейскай палітыка-эканамічнай мадэлі паслядоўна праводзяць ўрада развітых краін свету, прычым часам нягледзячы на ??інтарэсы менш развітых краін - падыход, які нагадвае марксісцкае, што дало падставу назваць гэты тып свядомасці рынкавых фундаменталізмам (Дж. Сорас) або імперыялізмам неаліберальнага розуму (П.Бурдье).
Менавіта гэты працэс і прыводзіць пытанне аб бяспецы ў кантэксце глабалізацыі, у прыватнасці канкрэтызуе розныя аспекты праблемы бяспекі, напрыклад, такія як нацыянальная бяспека, бяспека рэгіянальных інтэграцыйных абяднанняў, бяспека ўстойлівага сусветнага развіцця, інфармацыйная бяспека.
Праблемы пагаршэння стану бяспекі ў перыяд глабалізацыі - у сутнасці адзінага ў дадзены момант сцэнарыя сацыяльнага прагрэсу - заключаецца не толькі ў разрыве паміж беднасцю краін трэцяга свету і багаццем малаважнага круга вядучых краін, якія паглынаюць 40 - 60% сусветных рэсурсаў, але і ў кансервацыі гэтага разрыву , што ўзмацняе ідэалогія ліберальна-рынкавага месіянізму, якую Захад праводзіць па астатняму свеце.
У сувязі з гэтым для кіраўніцтва развітых краін важна прызнаць, што ў эпоху сусветнай абуджэння і агульнай міжнароднай ўразлівасці бяспека залежыць не толькі ад ваеннай моцы, а таксама ад пераважнай атмасферы меркаванняў, палітычнага тлумачэння сацыяльных запалу.
Таму ў сітуацыі, якая склалася, каланіяльнае мысленне, адраджаецца, можа выклікаць адказ рэакцыі з боку адсталых дзяржаў, крайняй формай якіх антызаходнія экстрэмісцкія ідэалогіі і практыка тэрарызму.
Актуальнасць: Сёння ўсё больш і больш прыкмет таго, што ў будучыя дзесяцігоддзі пагроза тэрарыстычных актаў верагодна будзе ўплываць як на палітычным, так і эканамічнае жыццё. Прычыны гэтага крыюцца не столькі ў пастаянным павелічэнні дыспрапорцый паміж багатымі і беднымі рэгіёнамі свету, колькі ў яшчэ больш імклівым паглыбленні няроўнасці паміж ваеннымі патэнцыяламі перадавых у тэхналагічным дачыненні дзяржаў і іншага свету. Тэрарызм не зяўляецца, як гэта часта сцвярджаецца, зброяй бедных, ён - сродак барацьбы слабых.
У гэтым сэнсе ён замяніў партызанскую вайну з яе абароннай стратэгіі, якая ў XX стагоддзі доўгі час выконвала гэтую функцыю, - на стратэгію наступальную.
Такім чынам, калі сацыяльны прагрэс звязваць выключна з дасягненнямі заходняй цывілізацыі толькі таму, што яна, нібыта, паслядоўна стварала ўмовы для ўсебаковага эканамічнага, палітычнага, культурнага, творчага развіцця чалавека, то распаўсюд падобнай мадэлі на ўвесь свет у перспектыве варта прызнаць карысным і пажаданым.
Аднак утапічны падыход гвалтоўнага навязвання такога прынцыпу іншым краінам і лакальным цывілізацыям з нізк?/p>