Праблемы бяспекі Міжземнамор'я ў 90-я гады
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
?ым і дзелавым планах да галоўных пратаганіста блізкаўсходняга супрацьстаяння і умелае балансаванне ў падтрымцы намаганняў міжнароднай супольнасці для дазволу сітуацыі. Ёсць абектыўныя падставы рабіць навуковае заключэнне, што пазіцыі Украіны ва Усходнім Міжземнаморі сёння зяўляюцца трывалымі, і маюць тэндэнцыю да ўмацавання. У палітычнай плоскасці, каб не страціць дасягнутае, неабходна сканцэнтравацца на стварэнні паўнавартаснай знешнепалітычнай блізкаўсходняй стратэгіі, распрацоўкі і рэалізацыя якой павінны ажыццяўляцца Паўнамоцным прадстаўніком Украіны на Блізкім і Сярэднім Усходзе (ППУ на БСС) і яго апаратам, які трэба стварыць. Згаданы орган мог бы выконваць і функцыі палітычнага штаба для выпрацоўкі і ажыццяўлення ўзгодненых дзеянняў у субрэгіёне і ў дзелавой сферы.
Улічваючы параўнальна значную прадстаўленасць Украіны ў субрэгіёне ў выпадку рэалізацыі выкладзенай мадэлі палітыка-дзелавой актыўнасці і ў выпадку яе поспеху мадэль можна было б прымяніць і для ўзмацнення сувязяў з іншымі кампактнымі і важнымі для Украіны субрэгіёне (напрыклад Паўднёва-Усходняя Азія, Лацінская Амерыка і г.д.).
Высновы
Глабалізацыя ў ХХ стагоддзі прывяла да глыбокіх трансфармацыйных зменаў у архітэктуры еўрапейскай бяспекі. З распадам Варшаўскай дамовы дзяржавы Цэнтральнай і Усходняй Еўропы, пераарыентавалі сваю знешнюю і ваенную палітыку ў карысць заходніх ліберальна-дэмакратычных каштоўнасцяў. Аднак глабалізацыя прывяла і да зяўлення новых выклікаў і пагроз еўрапейскай бяспекі, такіх як тэрарызм, распаўсюджванне зброі масавага паражэння, нелегальны гандаль зброяй, сацыяльна-палітычныя канфлікты рознага паходжання і да т.п.. Такім чынам, трансфармацыя ЕС і НАТА стала адбывацца па двух напрамках: пашырэнне і адаптацыя да новых выклікам і пагрозам. Гэтыя працэсы аказалі значны ўплыў і на трансфармацыю ваенна-палітычнай сферы краін ЦУЕ, паколькі апошнія павінны былі не толькі адаптавацца да стандартаў НАТО, але і арыентавацца па новых задачам.
Характар ??адносін паміж еўрапейскімі і еўраатлантычныя структуры бяспекі, а таксама ролю, якую гуляюць у іх палітыцы вялікія дзяржавы зямнога шара, працягвае фармавацца. Іх фундаментальныя прадстаўлення аб уласных інтарэсах (у тым ліку філасофскія і этычныя аспекты, а таксама пытанні культурнай і нацыянальнай ідэнтычнасці), то, як яны "уладкуюць" сваё асяроддзе ў XXI стагоддзі, абумовяць тую ролю, якая адведзена іншым субрэгіянальнага прасторы. Пакуль ваенная складнік ЕС толькі развіваецца, толькі НАТА здольна вырашыць праблемы ўсяго спектра пагроз еўрапейскай бяспекі. Таму для Украіны вельмі важна працягваць рух у кірунку еўраатлантычнага курсу.
Украіна абвясціўшы разам з іншымі краінамі ЦУЕ прыярытэтам сваёй знешнепалітычнай стратэгіі курс на еўрапейскую і еўраатлантычную інтэграцыю, саступіла значную частку свайго ваеннага патэнцыялу, укараніла палітыку рэформаў і дэмакратычных пераўтварэнняў у адпаведнасці з патрабаваннямі Паўночнаатлантычнага альянсу, прычым выпрабоўваючы дадатковыя праблемы, звязаныя з яго ўласнай трансфармацыяй. Аднак гэты працэс ва Украіне адбывалася толькі дзякуючы патугам прагрэсіўна думаючай эліты. Значная частка ўкраінскага грамадства яшчэ не ўспрымае заходнееўрапейскія стандарты як вядучыя ліберальна-дэмакратычныя каштоўнасці. Такая сітуацыя прывяла да палітычнага расслаення сярод розных слаёў ўкраінскага грамадства і ўсіх галін улады і да неабходнасці доўгі час ўкараняць шматвектарную знешнюю палітыку дзяржавы. Следствам гэтага зяўляецца тое, што Украіна да гэтага часу не ўключана ў парадак дня перамоўнага працэсу аб магчымым членстве ў гэтых уплывовых інстытутах еўрапейскай бяспекі і працягвае пошукі свайго аптымальнага знешнепалітычнага курсу.
Структуры, якія маюць рэальны ўплыў на дэмакратычныя працэсы, эканоміку, ваенную сферу, у найбліжэйшай будучыні ўмацоўвацца. Такіх на цяперашнім этапе ў Еўропе існуе дзве - гэта ЕС і НАТО, прычым НАТА зяўляецца структурай, арыентаванай на "жорсткую бяспека" ("hard security"), а ЕС - на "мяккую бяспека" ("soft security") [29 , з.50].
Варта прадугледжваць, што ў найбліжэйшай будучыні будзе адбывацца працэс ўзаемапранікнення гэтых двух структур бяспекі і сціранне граняў паміж імі, што, хутчэй за ўсё, прывядзе да паступовага дэлегаванне функцый ад адной арганізацыі да іншай і, як вынік, да стварэння адзінай структуры еўрапейскай бяспекі. Гэта значыць, інакш кажучы, ліберальна-дэмакратычная тэорыя еўрапейскай бяспекі на аснове супрацоўніцтва мае вялікі шанец стаць мадэллю еўрапейскай архітэктуры бяспекі XXI стагоддзя.
Радыкальнае змяненне пагроз і выклікаў бяспекі ў сучасным свеце прадугледжвае фарміраванне новых прыярытэтаў пашырэння НАТА, распрацоўку новага глабальнага плана дзеянняў па распаўсюджванню еўраатлантычных каштоўнасцяў за межамі традыцыйнай зоны адказнасці альянсу. У гэтых працэсах вельмі важную ролю будуць гуляць дзяржавы Міжземнаморя, краіны Каўказу і Цэнтральнай Азіі улічваючы велізарныя запасы энергетычных рэсурсаў, стратэгічныя транспартныя калідоры і існаванне шэрагу нявырашаных рэгіянальных канфліктаў і праблем.
Спіс крыніц
1.Арбатова Н. Міжземнаморе: праблемы бяспекі. -М.: Навука, 1990. -199 С.
2.Буквич А.В. Эканамічная бяспека краіны: тэарэтычныя падыходы да аналізу / / Веснік Кіеўскага нацыянальнага універсітэта імя Тараса Шаўчэнкі. -2000. -Мн. 16: Міжнародныя адносіны. - С. 46-50
.Весялоўскі А. Блі