Дзейнасць Карла Густава Юнга і яе навуковае значэнне. Значэнне вучэнні К.Г. Юнга аб архетыпах ў розных галінах навукі
Курсовой проект - Философия
Другие курсовые по предмету Философия
зінаў, сімвалічныя вобразы, на аснове якіх афармляюцца канкрэтныя, напоўненыя зместам вобразы адпаведныя ў рэальным жыцці стэрэатыпам дзейнасці чалавека. Архетыпы дзейнічаюць у чалавеку інстынктыўна.
Даследаванню архетыпічныя сутнасці сноў прысвечана праца К.Г. Юнга Псіхалогія і алхімія. Аналіз Юнгом сноў акрамя псіхатэрапіі ўключае ў сябе выяўленне архітэпічна ў той сферы псіхікі, цалкам адносіцца да несвядомаму. Архетыпы культурнай свядомасці праяўляюцца ў асабістым несвядомай сферы, падбіваючы яе да развіцця. Гістарычнае несвядомае сфармавала розум. Асабістая эвалюцыя чалавека ажыццяўляецца ў зваротным кірунку, індывідуальнае несвядомае - робіць крок насустрач розуму, зьеднюючись з ім у асэнсаванні яе працэсаў і вяртаючы яго да гістарычнага несвядомага. Пашырэнне гістарычнага ракурсу разумення архетыпаў да старажытнай міфалогіі дазваляе выявіць больш дакладны сэнс архетыпаў і даць больш простую інтэрпрэтацыю несвядомым рухам душы. Аднак, паколькі сутнасць архетыпа ўніверсальная і з цягам часу змяняецца мала, то, напрыклад, архетыпічныя вобразы культуры сярэднявечча раскрыюць ўтрыманне шматлікіх слоў, падштурхоўваючы Юнга да правільным высноў. Праведзеныя Юнгом аналогіі нашага паўсядзённага бытавога мыслення з алхімічныя вобразамі дазваляюць убачыць, што свядомасць нездарма прайшла сярэднявечны шлях містыкі. Алхімічныя схемы, якія выклікалі ў душах прысвечаных трапятанне, а сёння здаюцца гульнёй розуму, спрыялі развіццю і вызваленню інтэлекту для абстрактна - навуковага мыслення, дазваляючы без старажытнага страху ўспрымаць сімвалічныя вобразы багоў і дэманаў. Прыклады, якія прыводзіў Юнг, паказваюць, як розум паступова прасвечвае вобласць душы, пранікаючы ўсё глыбей і глыбей у несвядомае, робячы яго ўсё больш даступным.
Раскрываючы на прыкладзе сноў, што ўяўляе сабой падсвядомасць сучаснага чалавека, Юнг тлумачыць сэнс акультных таямніц і рэлігійных ініцыяцыі. Неўсвядомленая сфера душы чалавека па сваіх крыніцах калектыўная, і ў ёй яшчэ не выяўляецца індывідуальнае я. Старажытныя містэрыі мелі мэтай аддзяліць чалавека ад дадзенага яму ў спадчыну прыродзе хаосу калектыўнай душы, каб сфармаваць нейкае паняцце яго я. Розум апускаецца ў вобласць несвядомага для таго, каб з аморфнай сутнасці душы паўстала бессмяротны я ў яго цэласнасці. Менавіта ў гэтым Юнг бачыць сутнасць алхімічныя працэсу. Праекцыя алхімічных знакаў у звычайныя сны зводзіць разам таямніцы і відавочнае, дазваляе адчуць адзінасць знешняй гісторыі і ўнутранага свету чалавека: розуму і душы.
Гэта ў цэлым служыць працэсу стварэння паўнаты чалавечай індывідуальнасці, ёсць Самасці, - у якой Юнг бачыць ключавое заданне кожнага чалавека.
Цэнтральную ролю ў вучэнні аб архетыпах К. Юнг адводзіць архетыпа Самасці. Самасьць выступае ў Юнга як сімвал абяднання. Самасьць знаходзіцца за межамі свядомасці, гэта інтуітыўная канцэпцыя. Самасьць апісвалася Юнгом як цэнтральны архетып, мэта жыцця, цэнтр і псіхічнае, свядомае і несвядомае, иmаgе Dei (вобраз Бога) [19, с. 202].
Трэба заўважыць, што самость малююць у выглядзе круга або мандалы, што на санскрыце азначае Магічны кола. Юнг пісаў: Толькі паступова я адкрыў для сябе, чым у рэчаіснасці зяўляецца мандала: яна зяўляецца самадастатковасць, унутраная цэласнасць, якая імкнецца да гармоніі і не трывае самападману [19, с. 201, 202].
Яго, або звычайнае прытомнасць - гэта тое, што развіваецца ў чалавека з нараджэння. Часткова яно ўзнікае знутры, але ў большай ступені з вонкавага свету, як вынік нашых кантактаў з бацькамі, іншымі людзьмі, якія ўплываюць на нас. Мы ўспрымаем некаторую частку ўсяго гэтага і яно становіцца нашым несапраўдным Я, якое змешваецца з нашым праўдзівым Я. адна з задач, якую ставіць перад сабой псіхалогію Юнга на шляху да цэласнасці, заключаецца ў тым, каб вызваліць Яго, знішчыць несапраўднае Я і тым самым адкрыць шлях праўдзіваму Я. Праўдзівае Я - гэта старажытнае крыніца мудрасці архитипичного калектыўнага несвядомага.
Праўдзівае Я, самость ў Юнга складаецца з аднаго боку, з ведаў сваёй унікальнай прыроды, а з другога - з разумення спалучэння з усёй жыццём: не толькі чалавечай, але і жывёлай, раслінным, і нават з неарганічнай матэрыяй і космасам. Яно прыносіць пачуццё адзінасці і прымірэння з усёй прыродай, якая зараз ўспрымаецца такі як яна ёсць. Гэта нібы кіраўніцтва жыццём адбывалася з аднаго нябачнага цэнтра, і ў гэтым - вызваленне ад усякага прымусу і немагчымай адказнасці, што яно ( сапраўднае Я) зяўляецца непазбежным вынікам дакранання да містычнага [23, с. 77 - 72].
Успрыманне цэнта Самасці архетыпічныя і адлюстроўваецца ў снах, фантазіях і ў велізарнай колькасці розных вобразаў, якія могуць быць названыя архетыпамі Сабе. Новы вобраз Сабе можа зявіцца ў сне як жывёла ці як постаць. У міфах і фальклоры часта зяўляецца матыў дзіцяці, і асаблівы акцэнт ставіцца на гэтым вобразе ў рэлігіях, асабліва ў хрысціянстве. На жаль, міфалагічная бок чалавечай прыроды зараз моцна рэдукаваны. Чалавек больш не нараджае сюжэты. Яна сябе шмат у чым абкрадае, таму што гэта вельмі важна і карысна - гаварыць пра рэчы неспасьцігальныя.
Юнг падкрэслівае, што такое паняцце як цэнтр Самасці, як і - які архетып, нельга апісаць рацыянальна, ён не ўкладваецца ні ў якую формулу [25, с. 37]. Тэарэтычна, нельга ўсталяваць мяжы для свядомасці, так як яна здольная да бязмежнай пашы?/p>