Дзейнасць Карла Густава Юнга і яе навуковае значэнне. Значэнне вучэнні К.Г. Юнга аб архетыпах ў розных галінах навукі
Курсовой проект - Философия
Другие курсовые по предмету Философия
вуковае значэнне дзейнасці вучонага для розных галін навукі.
Абект даследавання: Аналітычная псіхалогія Карла Густава Юнга.
Прадмет даследавання: вучэнне Карла Юнга аб анхетипы.
юнг псіхааналітычнай фрэйд анхетип
1. Дзейнасць Карла Густава Юнга яе навуковых значэнне
Ужо даўно вядома ўсім, хто займаецца гісторыяй псіхалогіі, які вывучае тэорыі асобы, Карл Густаў Юнг стаў заснавальнікам аналітычнай псіхалогіі, якая доўгі час у СССР была фактычна пад забаронай, а таму большасць падручнікаў псіхалогіі нават не згадваюць пра Юнга, або успамінаючы, крытыкуюць яго погляды, нават не згадаўшы пра тое, хто ён такі (13, c. 30, 65, 244)]. Тое ж самае тычыцца і Філасофскага слоўніка 1986 года. Адсюль выцякае шэраг пытанняў: 1) Чаму замоўчвалі Юнга ў СССР? 2) Чым былі небяспечныя яго даследавання таталітарным бальшавіцкаму рэжыму? Менавіта таму мы і вырашылі высвятліць:
1)Якія фактары паўплывалі на фарміраванне светапогляду Карла Юнга?
2)Што спрыяла яго адкрыццём у вобласці псіхалогіі?
)На падставе якіх даследаванняў і эксперыментаў К. Юнг рабіў свае адкрыцця і ці маюць яны навуковую аснову?
Усе даследчыкі яго біяграфіі адзначаюць, што Карл Густаў Юнг нарадзіўся 26 ліпеня 1875 у маленькім сяле Кесевили ў кантоне Тургау, на беразе маляўнічага возера Констан ў сямі пастара швейцарскай рэфарматарскай царквы; дзед і прадзед з боку бацькі былі лекарамі. Ён быў адзіным дзіцем у сямі. Амерыканскія даследнікі Д. Шульц і С. Шульц падкрэсліваюць, што ў дзяцінстве маленькаму Карлу прыйшлося выпрабаваць на сабе пэўныя негатыўныя ўплыву ад эмацыйнай неўраўнаважанасці бацькоў з-за таго, што бацька ў рэшце рэшт страціў веру, а маці пакутавала ад эмацыйных расстройстваў і адрознівалася вельмі няўстойлівым паводзінамі. З ранняга дзяцінства ён навучыўся не давяраць нікому з бацькоў, а потым не давяраць знешняму свету наогул. Замест гэтага ён звярнуўся да міру ўнутранага, свету сноў, бачанняў і фантазій, міру несвядомага [20, с. 437]. Таму аўтары робяць выснову, што Юнг крытычныя моманты свайго жыцця прыслухоўваўся не да голасу розуму, а да голасу інтуіцыі [20, с. 438].
Карл Густаў выдатна вучыўся ў Базельскі гімназіі, а любімымі прадметамі гімназічных гадоў былі біялогія, заалогія, археалогія і гісторыя. У 1895 г. паступіў у Базельскі універсітэт, дзе вывучаў медыцыну. Акрамя гэтых дысцыплін глыбока цікавіўся культурай, гісторыяй, акультызмам, філасофіяй, тэалогіяй [22]. Пасля заканчэння медыцынскага факультэта Юнг напісаў дысертацыю Аб псіхалогіі і паталогіі так званых акультных зяў [16, с. 601], што стала пачаткам яго навуковай дзейнасці, якая доўжылася амаль 60 гадоў. Ён атрымаў медыцынскае навуковую ступень па спецыяльнасці псіхіятрыя і псіхалогія [19, с. 198; 20, с. 198]. Яго першая навуковая праца засноўвалася на дэталёва падрыхтаваных спірытычных сеансах са сваёй незвычайна адоранай стрыечнай сястрой Хелен Прейсверк, дысертацыя Юнга зяўляецца апісаннем яе паказанняў, атрыманых у стане псіхалагічнага трансу. Важна падкрэсліць, што з самага пачатку сваёй прафесійнай кареры К. Юнг цікавіўся несвядомымі прадуктамі псіхічнага і іх значэннем для субекта. Ужо ў гэтым даследаванні лёгка заўважыць лагічную аснову ўсіх яго наступных работ у іх развіцці - ад тэорыі комплексаў да архетыпамі [24, 27; 32; 33].
У 1900 г. Юнг пераехаў у Цюрых і стаў асістэнтам ў вядомага ў той час лекара-псіхіятра Яўгена (Юджіна) Блейера ў лякарні для душэўна-хворых. Ён пасяліўся на тэрыторыі бальніцы, і з гэтага моманту жыццё маладога лекара стала праходзіць у атмасферы псыхіятрычнага манастыра. Хутка ён пачаў публікаваць свае першыя клінічныя працы, а таксама артыкулы. Юнг прыйшоў да высновы, што з дапамогай слоўных сувязяў можна ўсталяваць ўзаемасувязь з думкамі, ўяўленнямі чалавека і тым самым, даць апынуцца хваравітым сімптомаў. Тэст працаваў, ацэньваючы рэакцыю пацыента па часовай затрымкі паміж стымулам і адказам. У выніку аказалася ўзаемаадносіны паміж словам - рэакцыяй і самой паводзінамі пацыента. Значнае адхіленне ад нормы адзначала прысутнасць эфектыўна-дакучлівых несвядомых ідэй, і Юнг увёў паняцце комплекс, каб апісаць іх цэласную камбінацыю [31, с. 40].
У 1903 г. Юнг ажаніўся на 25-гадовай дачкі фабрыканта Емме Райшенбах 1882-1955), з якой пражыў разам 52 гады, стаўшы бацькам чатырох дачок і сына. Да таго ж яго жонка была яму не толькі жонкай, але і яго навуковым памочнікам.
У 1907 г. Юнг пачаў выкладчыцкую дзейнасць у Цюрыхскім універсітэце, але потым видмовиввся ад педагагічнай дзейнасці, каб працягнуць сваю даследчую дзейнасць. Вось чаму ў тым жа 1907 г. Юнг апублікаваў даследаванне аб раннім разумовую непаўнавартаснасць (гэтую працу ён паслаў Зігмунду Фрэйду). Відавочна, што менавіта пад уплывам даследаванняў Юнга загадчык килиникою Е. Блейлер, у якога Юнг працаваў, прапанаваў тэрмін шызафрэнія і даў вызначэнне і клініку гэтай хваробы. Гэта пацвярджаюць і даследаванні Д. Шульц, С. Шульц, Л. Хьелла і Д. Зиглера [19, 20].
У гэтай працы Юнг прапанаваў, што менавіта комплекс адказвае за адукацыю таксіну, які затрымлівае разумовае развіццё і менавіта комплекс напрамую накіроўвае свае псіхічныя імпульсы ў прытомнасць. У такім выпадку маніякальны ідэі, афектыўныя змены пры псіхозе ёсць у той ці іншай ступені скажоным праявай комплексу прыгнечанасці.
Сустрэча з Фрэйдам сімвалізавала пачатак важнай вехі ў навуковым развіцці Юнга. Да моманту асабістага знаёмства ў 1907 годзе ў Вене, куды Юнг прыехаў пасля кароткай перапіскі, ён быў ужо ?/p>