Творчасць Дастаеўскага і Гюго
Дипломная работа - Литература
Другие дипломы по предмету Литература
оду адрозніваюць ў розныя гістарычныя перыяды ... віды. Але і віды - яшчэ не канчатковыя канкрэтныя формы літаратурных твораў. Кожнае літаратурны твор нясе ў сабе і своеасаблівыя рысы, якое навязвала запытамі жыцця, асаблівасцямі матэрыялу і асаблівасцямі таленту пісьменніка, гэта значыць мае непаўторную жанравую форму . Такім чынам, у дадзеным выпадку я магу думках выбудаваць нейкую лагічную ланцужок: Род -> Выгляд -> Жанр і выкарыстоўваць гэтую схему ў сваёй працы.
У даследаваннях, звязаных з вылучэннем найбольш важных прыкмет для магчымасці размежавання літаратурных твораў на жанры, гэтак жа няма адзінага меркавання. М.Б. Храпченко ў Роздум аб сістэмным аналізе літаратуры справядліва заўважае: Часам без дастатковых на тое падстаў вылучаецца які-небудзь адзін з кампанентаў мастацкага твора і яму надаецца генерализирующее значэнне па-за рэальнай яго сувязі з іншымі элементамі, альбо - што здараецца часцей - разгляд аднаго або двух кампанентаў падмяняе сабой даследаванне твораў у цэлым . Але не варта забываць, што кожны з выдзяляюцца навукоўцамі аспектаў жанравай структуры утрымлівае і дазваляе ўбачыць ўсю цэласнасць творы, але узятую ў адным са сваіх найважнейшых ракурсаў. Таму ў дадзенай чале я стаўлю перад сабой задачу вылучыць ўсе тыя асноўныя кампаненты, прыкметы, суадносяцца з якімі змагу даказаць пэўную жанравую суаднесенасць твораў Дастаеўскага і Гюго.
Ізноў звернемся да меркавання літаратуразнаўцаў. Б.В. Тамашэўскі мяркуе, што такіх прыкмет, агульных для характарыстыкі ўсіх літаратурных твораў не існуе. Ніякай лагічнай і цвёрдай класіфікацыі жанраў вырабіць нельга, - запэўнівае ён. - Размежаванне адбываецца адразу па многіх прыкметах, прычым прыкметы аднаго жанру могуць быць зусім іншай прыроды, чым прыкметы іншага жанру, і лагічна не выключаць адзін аднаго, і толькі ў сілу вядомай звязанасці прыёмаў кампазіцыі культывавацца ў розных жанрах ". Падобная кропка гледжання не адзінкавая, але калі цалкам адмовіцца ад выбару свайго роду крытэраў для размежавання жанраў, то ўвогуле немагчыма будзе прыйсці да якіх-небудзь высноў. Лепш мець правіла з мноствам выключэнняў, чым зусім усё правілы адпрэчыць.
Кароткая літаратурная энцыклапедыя пад рэдакцыяй Суркова дае некалькі крытэраў, на якія можна абапірацца. Па-першае, жанр вылучаюць на аснове прыналежнасці да таго ці іншага літаратурнаму роду. Гэта значыць да эпасу, лірыцы або драме. Па-другое, жанр вылучаюць па пераважным эстэтычнаму якасці. Але і гэтага недастаткова; патрэбен 3. Прынцып - абём і адпаведна агульная структура твора. Абём жа шмат у чым залежыць ад двух асноўных момантаў - роду і эстэтычнай танальнасці . Такім чынам, можна вылучыць трыадзінай прынцып, па якім варта выяўляць суаднесенасць творы з літаратурнымі жанрамі. Аўтары энцыклапедыі падкрэсліваюць: Кожны жанр ёсць не выпадковая сукупнасць рыс, але прасякнутая досыць пэўным і багатым сэнсам сістэма кампанентаў формы.
В.М. Захараў, даследуючы жанравую праблематыку. Схіляецца да думкі, што для шэрагу жанраў, такіх, як аповяд і аповесць, важныя тып апавядання і Апавядальны час, як крытэры, якія раскрываюць іх паходжанне і традыцыйную канцэпцыю. Гэты літаратуразнаўца таксама згадвае абём як значны параметр жанру. Аднак ён дадае: У канчатковым рахунку, жар вызначаецца не толькі абёмам зместу, але і сутнасцю зместу: у кожнага жанру ёсць сваё гістарычна склалася, традыцыйнае змест. Значыць, да трох наяўных крытэрам: роду, эстэтычнай напоўненасці і абёму дадаем чацвёрты прыкмета - традыцыйную, гістарычна якая склалася сутнасць ўтрымання. Шмат у чым да гэтай кропцы гледжання блізкія і аўтары Слоўніка літаратуразнаўчых тэрмінаў. Слоўнікавы артыкул прапануе пры характарыстыцы жанравых форм ўлічваць не толькі тэматычнае своеасаблівасць зместу, але і асаблівасці ідэйна-эмацыянальнай трактоўкі адлюстроўванага.
А М.Б. Храпченко пашырае рамкі крытэрыю эстэтычнай напоўненасці: Паэтычная гаворка твораў таго ці іншага жанру ўкладвае адмысловы выгляд эстэтычнага асваення рэчаіснасці, асаблівы лад мастацкіх вобразаў".
Цяпер можна казаць пра пэўныя прынцыпах, пры ўзгадненні з якімі магчыма вызначэнне жанравай прыналежнасці якога-небудзь пэўнага твора. Гэта:
) прыналежнасць да таго ці іншага літаратурнаму роду;
) эстэтычная напоўненасць, паэтычная гаворка творы;
) абём, агульная структура твора;
) традыцыйная, гістарычна якая склалася сутнасць ўтрымання.
Аднак не варта забываць, што існуе мноства твораў, не падпадаюць ні пад якія рамкі і правілы. Ці, дакладней, рассоўваюць усе межы. Важна памятаць аб жанравай своеасаблівасці кожнага канкрэтнага творы.
Пры асаблівай матывацыі аўтара, як лічыць А.А Суркоў, памеры жанру (г.зн. яго абём) могуць сціскаць і расціскаць мяжы. Вось ужо выключэнне ў крытэрыі абёму. Не варта забываць аб індывідуальным жанравай своеасаблівасці кожнага асобнага твора. Пры аналізе творчасці усякага буйнога раманіста, драматурга, лірыка непазбежна паўстае пытанне пра спецыфіку яго жанравых форм, іх непаўторных рысах. З іншага боку, менавіта ў індывідуальным творчасці асобных пісьменнікаў ажыццяўляецца развіццё, змяненне ўсіх жанравых форм .
У дадзеным раздзеле я лічу патрэбным таксама згадаць пра нейкі феномен, які можна назваць жанравым чаканнем чытача. У розуме кожнага які чытае чалавека даволі трывала складаецца стэрэатып, у згодзе з якім мы, узяўшы ў рукі кнігу і вывучыўшы я?/p>