Гiсторыя Беларусi
Вопросы - История
Другие вопросы по предмету История
В°бавалi надзвычайных мер у галiне эканомiкi, у далейшым названых "ваенным камунiзмам". ГалоСЮнымi задачамi гэтай палiтыкi былi правядзенне харчовай раскладкi i СЮвядзенне дзяржаСЮнай манаполii на хлебны гандаль, нацыяналiзацыя СЮсей прамысловаii, жорсткае размеркаванне харчовых i прамысловых тавараСЮ, усеагульная працоСЮная павiннаiь. БыСЮ лiквiдаваны прыватны гандаль, адбылося адзяржаСЮленне кааперацыi. Рабiлася спроба СЮстанавiць прамы прадуктаабмен памiж горадам i вёскай, што вяло да натуралiзацыi эканамiчных сувязяСЮ.
Такiм чынам, "ваенны камунiзм" уяСЮляСЮ сабой тып гаспадарчай сiстэмы, у якой па сутнаii не было эканамiчнага механiзма. Кiраванне поСЮнаiю апiралася на адмiнiстрацыйныя метады i жорсткую цэнтралiзаваную адмiнiстрацыйную структуру. К канцу 1920 г. стала зразумела, што развал народнай гаспадаркi - вынiк не толькi вайны, разрухi, сабатажу, але i самой сiстэмы.
У першыя гады Савецкай улады былi зробленыя пэСЮныя захады па вырашэню сацыяльных пытанняСЮ. Так, на прадпрыемствах, у майстэрнях заканадаСЮчым шляхам быСЮ уведзены 8-гадзiнны рабочы дзень, забаранялася праца малалетнiх, падлеткi працавалi па 4 - 6 гадзiн. УводзiСЮся штотыднёвы адпачынак. Значная СЮвага надавалася вырашэнню жыллёва-бытавых умоСЮ i медыцынскага абслугоСЮвання працоСЮных. Створаныя пры Саветах спецыяльныя камiсii займалiся перасяленнем рабочых у кватэры буржуазii згодна са спiсамi, якiя складалiся прадпрыемствамi. Дарэчы, з гэтага моманту людзi сутыкнулiся з праблемамi жыцця СЮ так званых кватэрах-камуналках.
Праблема лiквiдацыi беспрацоСЮя вырашалася праз бiржы працы. Ужо СЮ лютым-сакавiку 1918 г. яны дзейнiчалi у Вiцебску, Мiнску, Магiлёве, Оршы. Было СЮведзена сацыяльнае страхаванне за кошт дзяржавы на выпадак беспрацоСЮя. Першапачаткова Савецкая СЮлада падтрымлiвала дзеяннi прадпрымальнiкаСЮ па стварэннi новых працоСЮных меiаСЮ. Так, на базе былых артылерыйскiх майстэрань у Вiцебску былi адкрыты шавецкая, кравецкая, рымарская майстэрнi i дрэваапрацоСЮчы завод, дзе СЮ першы час было занята 24 былых беспрацоСЮных.
Для забеспячэння працоСЮных прадуктамi харчавання былi арганiзаваны спецыяльныя харчовыя органы. На прадпрыемствах для рабочых адкрывалiся сталовыя.
Для Беларусi, як аграрнага краю, адным з важнейшых пытанняСЮ было зямельнае пытанне, арганiзацыя жыцця сялянства. За аснову аграрнага заканадаСЮства быСЮ узяты Дэкрэт аб зямлi, прыняты II Усерасiйскiм зездам СаветаСЮ. Дэкрэт змяшчаСЮ тры важнейшыя палажэннi: нацыяналiзацыю зямлi, канфiскацыю панскiх зямель i ураСЮняльнае землекарыстанне. У студзенi 1918 г. III Усерасiйскi зезд СаветаСЮ прыняСЮ АсноСЮны закон аб сацыялiзацыi, на падставе якога быСЮ распрацаваны шэраг дакументаСЮ па размеркаваннi зямлi СЮ Беларусi. Пры размеркаваннi зямлi СЮлiчвалася не толькi колькаiь едакоСЮ, але i наяСЮнаiь зямель у канкрэтнай мяiоваii, iх якаiь. Пры гэтым у першую чаргу СЮлiчвалiся iнтарэсы бяднейшых сялян.
У Беларусi, як i па усей РСФСР, арганiзоСЮвалiся калектыСЮныя гаспадаркi: камуны, сельгасарцелi, ТОЗы (таварыствы па сумеснай апрацоСЮцы зямлi), якiя адрознiвалiся памiж сабой па ступенi абагульнення сродкаСЮ вытворчаii. Арганiзацыя калектыСЮных гаспадарак на тэрыторыi Беларусi найбольшы размах набыла з утварэннем летам 1918 г. камiтэтаСЮ беднаты.
ПэСЮная СЮвага удзялялася развiццю культуры. Найважнейшай праблемай зяСЮлялася лiквiдацыя непiсьменнаii. У 1918 г. у беларускай вёiы на 100 дарослых даводзiлася толькi 17 пiсьменных.
Такiм чынам, 1917-1920 гг. сталi гадамi няпростага выбару беларускiм народам шляхоСЮ да незалежнаii i грамадскага прагрэсу.
Першыя крокi нацыянальна-дзяржаСЮнага будаСЮнiцтва на Беларусi былi адзначаны памылкамi i пралiкамi. Гэта СЮ значнай меры было абумоСЮлена тым, што кiруючая бальшавiцкая партыя разглядала нацыянальнае пытанне як падпарадкаванне пытанню аб уладзе: бальшавiкi лёгка iшлi на прыняцце рашэнняСЮ адносна беларусаСЮ i Беларусi, што не заСЮсёды СЮкладвалiся СЮ рамкi права нацыi на самавызначэнне, дэклараванае СЮ праграмных дакументах РСДРП/б/.
беларусь крызiс рэвалюцыя этнас вайна
Пытанне 46
Паводле Рыжскага мiрнага дагавора, з 18 сакавiка 1921 г. да Польшчы была далучана заходняя частка Беларусi: Гродзенская губерня, Навагрудскi, Пiнскi, частка Слуцкага, Мазырскага i Мiнскага СЮездаСЮ Мiнскай губернi, Лiдскi, Ашмянскi, Дзiсненскi СЮезды Вiленнскай губернi. Тэрыторыя Заходняй Беларусi складала 112 955 км.кв., а насельнiцтва СЮ 1931 г. - 4,6 млн. чалавек. Пры гэтым 85% насельнiцтва краю жыло СЮ вёiы i толькi 15% - у горадзе. Беларусы складалi 74% насельнiцтва краю.
Эканамiчная палiтыка правячых колаСЮ была скiравана на тое, каб пакiнуць усходнiя крэсы (ускраiны) у становiшчы аграрна - сыравiннага прыдатку больш развiтых прамысловых раёнаСЮ карэннай Польшчы. Разбураная першай iмперыялiстычнай i затым грамадзянскай вайной гаспадарка тут амаль не адбудоСЮвалася, i беларускiя землi ператварылiся СЮ сыравiнны прыдатак Польшчы. Да 1935 г. колькаiь прамысловых рабочых скарацiлася на 40% у параСЮнаннi з 1913 г. Прамысловаiь Заходняй Беларусi СЮ 1938 г. давала СЮ 9 разоСЮ меньш прадукцыi чым БССР, хоць да падзелу абедзве часткi мелi аднолькавы СЮзровень развiцця i былi амаль роСЮнымi па тэрыторыi i колькаii насельнiцтва. Толькi за 1929-1939 гг. у трох ваяводствах - Палескiм, Навагрудскiм i Вiленскiм - было закрыта больш за 200 фабрык i заводаСЮ.
На прамысловых прадпрыемствах працоСЮны дзень працягваСЮся 10-11 гадзiн, а на саматужных прадпрыемствах - да 11-14 гадзiн. За тую ж самую працу СЮ прамысловаii польскаму рабочам