Гiсторыя Беларусi
Вопросы - История
Другие вопросы по предмету История
В°вамi. Штуршком да гэтага паслужыСЮ Карыбскi крызiс 1962 г., якi ледзь не паставiСЮ свет на мяжу новай сусветнай вайны. Крызiс заставiСЮ кiраСЮнiцтва ЗША i СССР зразумець небяспеку праводзiмага iмi курсу ва СЮмовах ядзернага супрацьстаяння. У 1963 г. у Маскве быСЮ падпiсаны дагавор аб забароне выпрабавання ядзернай зброi СЮ трох асяроддзях: у атмасферы, космасе i пад вадой, а СЮ 1968 г. - дагавор аб нераспаСЮсюджваннi ядзернай зброi.
-я гады вядомыя СЮ развiццi мiжнародных адносiн як перыяд разрадкi мiжнароднай напружанаii. ГалоСЮнымi фактарамi пацяплення адносiн памiж двума супрацьлеглымi лагерамi былi: устанаСЮленне ваенна-стратэгiчнага парытэту памiж СССР i ЗША, выкарыстанне СЮзаемавыгадных магчымаiей супрацоСЮнiцтва для падёму дабрабыту сваiх народаСЮ. У гады разрадкi адбылася нармалiзацыя адносiн ФРГ з СССР, Польшчай, Чэхаславакiяй, ГДР, што дазволiла правеii СЮ 1975 г. у Хельсiнкi Нараду па бяспецы i супрацоСЮнiцтву СЮ ЕСЮропе, вынiковыя дакументы якога замацавалi пасляваенныя межы СЮ ЕСЮропе. На нарадзе былi зацверджаны намеры краiн капiталiстычнага i сацыялiстычнага лагераСЮ развiваць узаемавыгаднае супрацоСЮнiцтва СЮ галiне эканомiкi, навукi i тэхнiкi, абароны навакольнага асяроддзя, а таксама СЮ гуманiтарных i iншых галiнах дзейнаii.
Важнае значэнне для знiжэння ваеннага супрацьстаяння СЮ свеце мела заключэнне СЮ 1972 i 1979 гт. савецка-амерыканскiх пагадненняСЮ аб абмежаваннi стратэгiчных наступальных узбраенняСЮ.
Палiтычнае СЮрэгуляванне дазволiла пашырыць маштабы эканамiчнага супрацоСЮнiцтва СЮ ЕСЮропе. Буйнейшым эканамiчным партнёрам СССР i сацыялiстычных краiн становiцца ФРГ. У 70-я гг. былi заключаны тры буйных пагадненнi на пастаСЮку СЮ ФРГ савецкага прыроднага газа i на пастаСЮкi СЮ СССР заходнегерманскiх труб вялiкага дыяметра, машын i абсталявання для будаСЮнiцтва магiстральных газаправодаСЮ. У 1970-1980 гг. тавараабарот ФРГ з сацыялiстычнымi краiнамi СЮзрос у тры разы.
Другой тэндэнцыяй стала паслабленне жорсткай бiналярнаii свету. Вялiкi СЮплыСЮ на геапалiтычнае развiццё СЮ свеце пачынаюць аказваць дзяржавы, якiя вызвалiлiся ад каланiяльнай залежнаii.
Перамога над Германiяй i Японiяй у Другой сусветнай вайне стварыла спрыяльныя СЮмовы для перамогi народна-дэмакратычных рэвалюцый у ПаСЮночным Ветнаме, ПаСЮночнай Карэi, Кiтаi. Распалася Брытанская iмперыя СЮ ПаСЮднёвай Азii. Народы РЖндыi, Шры Ланкi, Пакiстана, Бiрмы, Малайзii вызвалiлiся ад брытанскага каланiялiзму. Незалежнаii дабiлiся РЖнданезiя, Фiлiпiны, Сiрыя, Лiван, Егiпет, РЖрак i iншыя арабскiя краiны.
Пасля Азii стала на шлях незалежнага развiцца Афрыка, прычым толькi за 1960 г. ("год Афрыкi") дабiлiся палiтычнай самастойнаii 17 дзяржаСЮ - былых калонiй Англii, Францыi, РЖталii, Бельгii. У снежнi 1960 г. ААН прыняла Дэкларацыю аб наданнi незалежнаii СЮсiм каланiяльным народам. На меiы каланiяльнага свету СЮзнiк выклiкi "трэцi свет", якi ахапiСЮ мноства новых i старых суверэнных дзяржаСЮ Азii, Афрыкi, Лацiнскай Амерыкi, Акеанii.
У 1961 г. узнiк рух Недалучэння, якi абядноСЮваСЮ вялiкую групу дзяржаСЮ Азii, Афрыкi i Лацiнскай Амерыкi, што даклалi СЮ аснову сваёй знешняй палiтыкi адмову СЮ ваенных блоках i адмову ад прадстаСЮлення сваёй тэрыторыi пад замежныя ваенныя базы. Большую частку з iх склалi дзяржавы, якiя скiнулi каланiяльны прыгнёт i на тэрыторыi якiх пражывала СЮ 60-я гг. каля 1/3 насельнiцтва свету. Гэтыя краiны СЮнеслi станоСЮчы СЮклад у рашэнне важных мiжнародных пытанняСЮ у рамках ААН, выступаючы за СЮсеагульнае i поСЮнае раззбраенне, лiквiдацыю эканамiчнай залежнаii, развiццё СЮзаемавыгаднага супрацоСЮнiцтва.
Разам з тым дэкаланiзацыя парадзiла i шэраг праблем. Адна з iх - праблема межаСЮ (87 % дзяржаСЮных межаСЮ у Афрыцы i 45 % - у Азii), што зявiлася крынiцай напружанаii i шматлiкiх мiждзяржаСЮных канфлiктаСЮ. Акрамя таго, большаiь дзяржаСЮ, асаблiва СЮ Афрыцы, не зяСЮлялiся гамагеннымi: побач з прысутнаiю палiтычнай элiты СЮ iх захоСЮвалася некалькi этнiчных груп з рознымi мовамi, культурай, рэлiгiяй (Эфiопiя, Нiгерыя, Судан, Чад).
Дазвол дзяржаСЮнай незалежнаii не азначаСЮ набыцця эканамiчнай незалежнаii. Структура эканомiкi большаii краiн, арыентаваная на экспарт сыравiны i прадуктаСЮ i iмпарт гатовай прадукцыi, засталася ранейшай. У апошнiм пашырыСЮся артыкул дарагога СЮзбраення. ПаСЮсюдна стваралiся СЮзброеныя сiлы - у значнай ступенi гэта тлумачылася неабходнаiю самастойна (без метраполiй) вырашаць мяiовыя падчас вельмi заблытаныя праблемы старой мiжпляменнай варожаii. Залежнаiь ад знешняга гандлю абумовiла захаванне СЮлады СЮ адсталых краiнах у руках кампрадораСЮ - прадаСЮцоСЮ i перапрадаСЮцоСЮ iмпартных тавараСЮ - з бясконцай чарадой дзяржаСЮных пераваротаСЮ, якiя змянялi каля руля розныя ваенна-кампрадорскiя групы. У вынiку "трэцi свет" падзялiСЮся на краiны капiталiстычнай i краiны сацыялiстычнай арыентацыi - у залежнаii ад таго, адкуль яны атрымлiвалi СЮзбраенне, фiнансавую дапамогу, дзе рыхтавалi кадры.
У 70 - 80 - я гг. у шэрагу дзяржаСЮ "трэцяга свету" пачала набiраць моц гаспадарчая лiбералiзацыя заходняга тыпу. Эканамiчныя рэформы, заахвочванне прыватнага сектара i развiццё канкурэнцыi дазволiлi перайii да стварэння сучаснай эканомiкi СЮ Сiнгапуры, ПаСЮднёвай Карэi, Малайзii, хуткiмi тэмпамi развiвалася эканомiка Мексiкi, Венесуэлы, Чылi, Тайланда i iнш.
Асобы шлях развiцця пад уплывам iдэй iсламу выбралi мусульманскiя краiны. Найбольш буйнымi з iх на колькаii жыхароСЮ зяСЮляюцца РЖнданезiя (164 млн), Пакiстан (115 млн), Бангладэш (91 млн), РЖран (59 млн), Турцыя (58 млн), Е