Главная / Категории / Типы работ

Cтиль вещания

Информация - Журналистика

Другие материалы по предмету Журналистика




В»оСЮных сродкаСЮ выражэння аСЮтарскай мадальнаii, аСЮтарскага тАЬятАЭ. Акрамя аСЮтарскай мадальнаii дзеяслоСЮ перадае яшчэ i дынамiку развiцця апiсваемай сiтуацыi. Вось чаму дзеяслоСЮ можна лiчыць адным з арганiзуючых звенняСЮ моСЮнай тканiны рэпартажу.

Важную ролю СЮ стварэннi моСЮнай таканiны рэпартажу выконваюць так званыя кампазiцыйна-сэнсавыя (або функцыянальна-сэнсавыя) тыпы маСЮлення апiсанне, апавяданне i разважанне.

Апiсанне звычайна перадае сувязi памiж прадметамi i зявамi рэчаiснаii. Яно характарызуецца статычнаiю, адзiнствам пункту гледжання на апiсваемы абект. Аснову вобразнага апiсання складае прадметная лексiка. Апiсанне таксама часта выкарыстоСЮваецца як зачын рэпартажу. Апiсаннi мастацкай лiтаратуры адрознiваюцца ад апiсанняСЮ публiцыстычных тым, што апошнiя маюць падкрэслены сацыяльна-ацэначны характар. У рэпартажы апiсанне выконвае функцыю дакументальна дакладнай перадачы абстаноСЮкi такой, як убачыСЮ яе аСЮтар: Шчаслiвы той, хто разумее прыгажоiь, але яшчэ больш шчаслiвы той, хто гэтую прыгажоiь стварае. Калi так, то шчаслiвы быСЮ лёс мастака Вячаслава Ражкова.

У залах бiблiятэкi iмя Пушкiна працягваецца выстава работ Вячаслава i Антанiны Ражковых. Яна прысвечана памяцi мастака.

Тэматыка ягоных твораСЮ багатая i разнастайная. Гэта казачныя i былiнныя сюжэты, тэмы айчыннай гiсторыi. Але больш за СЮсё мастак упадабаСЮ малюнкi прыроды. Яна СЮ яго крохкая i велiчная адначасова. РЖ мiжволi думаеш, што не чалавек узвышаецца над прыродай, а прырода над чалавекам. Кажуць, каб лепш разумець творы майстра, трэба адчуваць яго думкi i настрой. (Радыё тАЬКультуратАЭ)

Апавяданне СЮ адрозненне аж апiсання дынамiчнае, выражае сувязi памiж падзеямi, служыць для выражэння часавай, храналагiчнай паслядоСЮнаii дзеянняСЮ або зяСЮ. У апавядальных сказах, як правiла, уся актыСЮная iнфармацыя сканцэнтравана СЮ складзе выказнiка. Дзеясловы i акалiчнасныя словы галоСЮныя кампаненты апавядання: Праграма выстаСЮкi не абмежавалася паказам экспанатаСЮ. У дзень адкрыцця выступiСЮ ансамбль Тутэйшая шляхта. У наступныя два днi работы выстаСЮкi наведвальнiкi маглi не толькi захапляцца прыгажоiю, але i СЮбачыць яе СЮ навуковым святле. З лекцыямi выступiлi прафесары Брэiкага педагагiчнага i Беларускага дзяржаСЮнага унiверсiтэтаСЮ. А СЮ суботу дзяСЮчыны з мадэльнага агенцтва Сашы Варламава паказалi калекцыю ювелiрных упрыгажэнняСЮ. (Бел.радыё, праграма тАЬРадыёфакттАЭ)

Аповяд пра падзеi вядзецца галоСЮным чынам з дапамогай такога функцыянальна-сэнсавага тыпу маСЮлення.

Разважанне важнейшы кампанент аСЮтарскага маСЮлення, якое звязвае, цэментуе рэпартаж у адно закончанае цэлае. Гэты тып маСЮлення прызначаны для тлумачэння пэСЮнага паняцця або зявы, для доказу цi абвяржэння пэСЮнай думкi. РЖснуюць два асноСЮныя метады разгортвання матэрыялу СЮ разважаннях: сiнтэтычны i аналiтычны. Можна iii ад агульных палажэняСЮ да прыватных, г.зн. спачатку прывеii агульнае палажэнне, якое трэба даказаць, а потым падаць факты, доказы i iлюстрацыi (аналiтыка); можна, наадварот, ад прыватных назiраняСЮ i зяСЮ iii да агульных, г.зн. спачатку паведамiць факты i назiраннi, а потым зрабiць агульны вывад, змяшчаючы СЮ сабе галоСЮную думку, якую хацеСЮ даказаць аСЮтар (сiнтэз). Але чаiей за СЮсё сустракаюцца разважаннi змешанага тыпу, дзе аналiз перакрыжоСЮваецца з сiнтэзам. [10]

Вялiкае значэнне мае для рэпартажнага стылю i склад маСЮлення, якi можа разглядацца з некалькiх пазiцый. Адна з найважнейшых прыналежнаiь маСЮлення (аСЮтару, герою). Катэгорыi маСЮлення, якiя вылучаюцца па гэтай прыкмеце, вядомыя: аСЮтарскае маСЮленне i чужое (простая, ускосная, няСЮласна-простая мова).

АсноСЮныя рысы аСЮтарскага маСЮлення рэпартажу жваваiь, рухомаiь, гнуткаiь, разнастайнаiь. Яно неаднароднае па мадальнай афарбоСЮцы, па стылiстычным складзе, па спосабе выкладання матэрыялу i па спосабах перадачы чужой мовы.

Маналог галоСЮная форма большаii радыёжанраСЮ. У маналагiчнай форме будуецца значная частка рэпартажаСЮ, а таксама каментарыяСЮ, выступленняСЮ ля мiкрафона. Нават СЮ рэпартажах, якiя вядуцца дзвюма асобамi, дыялог, як правiла, носiць даволi своеасаблiвы характар: невялiкiя дыялагiчныя тАЬмоiiкiтАЭ толькi звязваючыя элементы памiж маналогамi кожнага з рэпарцёраСЮ. Аднак на радыё, дзе абект i субект маСЮлення аддзелены, дзе размова заСЮсёды накiроСЮваецца да субяседнiка, дзе аСЮтар ставiць сваёй задачай уздзейнiчаць на аСЮдыторыю, маналог, строга арганiзаваны i паслядоСЮны СЮ развiццi думкi, быццам насычаецца элементамi дыялога. Вуснае маСЮленне, яго накiраванаiь да рэальнага слухача, iмкненне пераканаць гэтага слухача вызываюць неабходнаiь выкарыстання некаторых рыс дыялога. [3]

Некаторыя даследчыкi радыйнай мовы прапаноСЮвалi разглядаць яе як аСЮтаномную стылёвую адзiнку СЮ агульнай сiстэме сучаснай лiтаратурнай мовы. Так, Э.Г.Рызель iвярджае: тАЬПраблему класiфiкацыi стыляСЮ мовы нельга лiчыць поСЮнаiю вырашанай. Як мне здаецца, галоСЮным крытэрыем класiфiкацыi стыляСЮ мовы трэба лiчыць iх мэтавае прызначэнне, цi функцыю, якую яны выконваюць. Такiм чынам, трэба адрознiваць СЮ аноСЮным стылi; мастацкай лiтаратуры, публiцыстыкi, прэсы, навуковай лiтаратуры, стыль радыёвяшчання, вусных афiцыйных зносiн, бытавых зносiн i г.дтАЭ.

Мне цяжка згадзiцца з такiм меркаваннем, таму што творы радыёжурналiстыкi, у прыватнаii рэпартажы, не укладваюцца СЮ такiя строгiя рамкi, СЮ якiх знаходзяцца творы, напрыклад, афiцыйна-дзелавога цi навуковага стыляСЮ. Зразумела