Ідэйныя вытокі і праблема чалавека ў філасофскім творчасці М.О. Бярдзяева
Дипломная работа - Философия
Другие дипломы по предмету Философия
укцыю)
агульнанавуковыя (структурны метад, метад ўзыходжання ад абстрактивного да канкрэтнага, гісторыка-філасофскі метад).
Раздзел I. Ідэйныя вытокі філасофскага творчасці Бярдзяева
.1 Асоба Бярдзяева: этапы жыцця і творчасці
І як філосаф, і як чалавек Мікалай Бярдзяеў быў досыць суцэльнай асобай, натурай, праўдзіва творчай. Рух яго душы быў пастаянна накіраваны на новае разуменне вольнага духу ў кожнай разумнай істоты. У Расеі ён быў менш вядомы, чым на Захадзе. Там яго лепш прачыталі і зразумелі высока развітыя інтэлектуалы, назвалі Бярдзяева "рускім Гегелем XX стагоддзя", "адным з універсальных людзей нашай эпохі". Гэта быў мысляроў, здолеў звязаць у адзінае дух культуры, гісторыі двух цывілізаваных сістэм-Усходу і Захаду, і сказаў аб неабходнасці чалавечай свабоды больш, чым хто-небудзь з расійскіх або замежных філосафаў.
Мікалай Аляксандравіч Бярдзяеў адбываўся з старажытнага рускага роду. Імёны Бярдзяева сустракаюцца і ў летапісах аб штурме Смаленска ў XVII стагоддзі, і ў прыдворных табель-календарах, і ў спісах герояў 1812 года. Бацька будучага філосафа, штаб-ротмістр у адстаўцы, прадстаўнік дваранства, які займаў пасаду Кіеўскага зямельнага банка. Аляксандр Міхайлавіч Бярдзяеў быў жанаты на князёўне Аліне Сяргееўна, якая была на падлогу францужанка па маці графіні Шуазель-Гуфье. Іх першы сын Сяргей стаў вядомым паэтам-сатериком. А другое дзіця Мікалай нарадзіўся ў п 15 гадоў пазней, 18 сакавіка 1874 г. [26, 439].
Бярдзяеў казаў пра сваю сямю ў сваёй Аўтабіяграфіі наступным чынам: "Па сваім паходжанні я належу да міру арыстакрат,. Мае бацькі належалі да "свецкай" грамадства. У доме ў нас казалі галоўным чынам па-французску. Бацькі мае былі вялікія арыстакратычныя сувязі, асабліва ў першую палову жыцця. У дзяцінстве мне было вядома, што мае бацькі былі сябрамі обер-гофмайстерины кн. Качубей, якая мела вялікі ўплыў на Аляксандра III. З боку бацькі я паходзіў з ваеннай сямі. Усе мае продкі былі генералы і георгіеўскія кавалеры, усе пачалі службу ў Кавалергардского палка. Мой дзед, М.Н. Бердяев, быў атаманам Войска Данскога. Прадзед, генерал-аншэфа Н.М. Бердяев, быў новарасійскім генерал-губернатарам. Яго перапіска з Паўлам і быў надрукаваны ў "Рускай даўніны". Бацька быў кавалергардского афіцэра, але рана выйшаў у адстаўку, ўзмацніўся ў сваім маёнтку Абухава на беразе Дняпра, у Турэцкую вайну зноў уступіў у ваенную службу, затым на працягу 25 гадоў быў прадстаўніком кіравання Зямельнага банка Паўднёва-Заходняга краю [18, 16].
"Маці мая была народжаная князёўна Кудашева. Яна была полуфранцуженка. Яе маці, мая бабуля, была графіня Шуазель. У сутнасці, маці заўсёды была больш францужанка, чым руская, яна атрымала французкай выхаванне, у ранняй маладосці жыла ў Парыжы, пісала лісты Выключна па французску і Ніколі не навучылася пісаць пісьменна па-руску; будучы праваслаўнай па нараджэнні, яна чуствовать сябе больш каталічкай і заўсёды малілася па французкай каталіцкаму малітоўнік сваёй маці [18,16].
Цікава, што ў мяне была бабуля манашка і прабабуля манашка. Маці майго бацькі, народжаная Бахметьева, была употай пострыгу яшчэ пры жыцці майго дзеда. Бабуля маёй маці, княгіня Кудашева, народжаная князёўна Баратова, стала пасля смерці мужа сапраўднай манашкай "[18,18].
Дзяцінства Мікалая было дастаткова шчаслівым. Беспраблемнае жыцця ў багатай дваранскай сямі пры кахаючай няні Ганне Іванаўне, апекі бацькоў, паездкі з імі на замежныя курорты стваралі тую асаблівую атмасферу, якая прысутнічала ў большасці дваранскіх семяў. Атрымаўшы хатнюю адукацыю, якая ўключала, акрамя вывучэння прыродазнаўчых навук і мастацтва, яшчэ і замежныя мовы, 14-й Мікалай быў аддадзены ў прывілеяванае закрытае навучальная ўстанова. З павагай ратных заслуг продкаў хлопца запісалі ў пажы, але паступіў ён у кіеўскі кадэцкі корпус (з правам у любы момант перайсці ў пецярбургскі Пажскі. Пасля шостага класа Бярдзяеў здаў экзамены на атэстат сталасці і паступіў адначасова на натуральны і юрыдычны факультэт Кіеўскага універсітэта им.Св.Володимира.
Пачатак навучання супаў з узнікненнем у Расіі марксісцкіх гурткоў.
Членам аднаго з іх - Цэнтральнага гуртка самаразвіцця - стаў ў 1895 г. і Бярдзяеў. Яго настаўнікам быў сам Г. Плеханов, а будучы бальшавіцкі камісар Луначарскі - таварышам па барацьбе. Пасля быў першы арышт за ўдзел у студэнцкіх дэманстрацыях. Другі раз Бярдзяева арыштавалі 12 Сакавіка 1898 г. - за прыналежнасць да Кіеўскаму Саюза барацьбы за вызваленне рабочага класа. Выключаны з універсітэта і выпушчаны з ў турмы пад заклад 5000 рублёў, Бярдзяеў у чаканні прысуду асноўны час прысвячаў публіцыстыцы. У 1899 г. ён напісаў сурёзную філасофскую артыкул пра нямецкага сацыяліста Ф.А. Ланге і крытычную філасофію, якую апублікаваў у часопісе "Die Neue Zeite", выдаваўся К. Каўцкім.
Першая кніга Бярдзяева "субектывізм і індывідуалізм у грамадскай філасофіі" (1901р.), ўяўляла сабой крытычны эцюд пра народнікі Н.К. Міхайлаўскага і выйшла з друку, калі яе аўтар ужо знаходзіўся ў высылцы, і адразу ж прынесла датуль невядомаму літаратару амаль усерасейскае славу [26, 440].
У сакавіку 1900г. праз два гады пасля арышту, быў абвешчаны прысуд, згодна з якім Бярдзяеў высылаўся пад галосны нагляд паліцыі ў Валагодскую губерню тэрмінам на тры гады.
Як заўважалі филеры мясцовага ахоўнага аддзела, летам 1901г. яны бачылі Бярдзяева, катаўся на ровары па параднай плошчы чытаў кнігі ў гарадскім садзе ці ў публічнай бібліятэц?/p>