Халықаралық ғылыми конференцияның материалдары 27-28 қазан 2011 жыл

Вид материала

Документы

Содержание Инновациялық оқытудың тұжырымдамалық негізі Образование взрослых в ххі веке Актюбинского областного института Сравнение педагогической и андрагогической моделей ( по М.Ш.Ноулзу ) Андрагогическая модель The history of english grammar Old english (449-1066 ad) Middle english (1066-1500 ad) Early modern english (1500-1800 ad) Modern english

Подобный материал:

• С. Л. Сауытбеков туралы ќысќаша маѓл±мат, 6313.58kb.
• Ііі халықаралық «Сейтен тағылымдары» ғылыми-практикалық конференциясының материалдары, 8814.45kb.
• Программа международной научно-практической конференции «независимости казахстана, 406.39kb.
• Л. Н. Гумилев атындағы Еуразия ұлттық университеті, 5310.66kb.
• Парат министрлігі л. Н. Гумилев атындағы еуразия ұлттық университеті, 8635.57kb.
• Әдебиеттер тізімі, мерзімді басылымдар және конференция материалдары альфавиттік тәртіппен, 376.99kb.
• Iii халықаралық ғылыми-тәжірибелік конференция Қазақстан Республикасы, Павлодар, 412.06kb.
• «Болашақ» халықаралық стипендиясына ғылыми тағлымдамадан өтетін үміткерлер тапсыратын, 92.29kb.
• А. А. Аскаров Жетекші ұйым: Е. Бөкетов атындағы Қарағанды, 1216.39kb.
• А. А. Аскаров Жетекші ұйым: Е. Бөкетов атындағы Қарағанды, 1312.01kb.

ИННОВАЦИЯЛЫҚ ОҚЫТУДЫҢ ТҰЖЫРЫМДАМАЛЫҚ НЕГІЗІ

А. Х. Молдабаева ,

«Мирас» көпбейінді мектеп-гимназиясы,

Ақмола облысы, Щучинск қаласы


«Халық пен халықты теңестіретін - білім» - деп қазақтың заңғар жазушысы Мұхтар Әуезов айтқандай, білім бәсекесіне бейім шәкірт тәрбиелеу – біздің мақсатымыз. Сондықтанда жаңа жаңалықтардан қалмай жаңалық жаршысы болып, үнемі білім алып ақпараттық дәуірдің белсенді мүшесі болу керек.Бұл мақсаттарға жету үшін мұғалімнің ізденісі, жаңа тәжірибе, жаңа қарым қатынас жасау қажеттілігі туындайды. Инновациялық технологияларды қолдана отырып оқыту – арқылы таным әрекетін ұйымдастырудың арнаулы формасы. Мақсаты – оқу үрдісінің өнімділігін арттыру. «Инновациялық технологиялар» тіркесі бүгінгі күні оқу – тәрбие үрдісінде жиі қолданылатын ұғым болып отыр.Белгілі ғалым М.М. Поташник: «Инновация – оқу бағдарламасын меңгертуде мұғалімнің оқытудың жаңа әдістемелері мен технолоиияларын тиімді игеруі» - деп анықтама берсе, Н.Ф. Талызина: «Инновациялық технологияларды қолданудағы негізгі міндет; сабақ үрдісінде белгіленген мақсатқа жетуде ең тиімді әдістерді таңдай білу» - деп анықтайды. «Өмірлік білімнен – баршаға өмір бойы игерілетін білім» қағидасы білім ордасында оқу – тәрбие үрдісінде қолдану ісі өз көрінісін табуда.

Қазіргі білім беру саласында жүріп жатқан бет бұрысының барлығы болашақ ұрпақтың білімділігі мен олардың рухани байлығын әлемдік өркениетке жетелеу бағытталған. Заман талабына сай мәдениетті, білімді, өзіндік ұстаным мен таным қөзқарасы жетілген азамат тәрбиелеу бүгінгі күннің басты мәселесі болып отыр.

Білімді оқушы мен білікті ұстаздың ортақ үйі ол – мектеп. Ал мектептегі жұмыстың формасы - сабақ. Сондықтан әрбір сабақ мұғалімнің шығармашылық туындысы болу қажет. Атақты педагог В.А. Сухомлинский «Партада бос отыру – бұл аса қауіпті нәрсе, бұл күн сайын алты сағаттың бос өтуі. Бұл адамды азғындатуы моральдық тұрғыдан мүгедек етеді, адам еңбекқор болуы тиіс. Ең басты сфера – ойлау сферасында жоғалтқан нәрсені мектеп бригадасында, учаскесінде, шеберханада ешнәрсе де орын толтыра алмайды» деген еді. Бүгінгі ұстаз өз пәнін қана біліп қоймай оқушының бойында танымға деген құштарлықты оята білуі керек. Алдымен қызықтыру сонан соң барып үйрету. Ұстаздың шеберлік мәні осында.

Инновациялық технологиялардың бірі «Дамыта оқыту технололиясын » оқып танып біле отырып осы орайда ең басты оқыту философиясы түбегейлі өзгерді. Жалпы сабақ барысында түрлі әдістерді тиімді орынды қолданып түрлі жұмыс түрін жүргізіп оқушының пәнге деген қызығушылығын оятып жан – жақты танып ұға білуге жол ашуды қөздедім.Мақсатым теориялық ой мен сананы қалыптастыру. Балалардың оқу әрекетіне ғылыми таным логикасын енгізу.

«Тегінде, адам баласы адам баласынан ақыл , ар, мінез деген қасиеттермен озады» деген ұлы ақын Абай сөзі барлық уақытта өз мәнін жойған емес. Озық ойлы білімдар адамдар заманның қоғамның дамуына, өзгеруіне үлесін қосады. Соңғы жылдары жеке адамды қалыптастыруды дамыту мен оған жан – жақты терең білім беру мақсатында көптеген технологиялар ұсынылуда. Кез келген оқыту белгілі мөлшерде адамды дамытады. Оқитын пән қаншалықты, бағалы болса да, мұғалімнің шеберлігі қандай жоғары болса да, мұғалім оқушының өз белсенділігін туғыза алмаса, берген білім күткен нәтиже бермейді. Оқушының жеке тұлға ретінде қалыптасуы белсенділік арқылы жүзеге асады. Жаңа технологияны қолдану баланы оқыта отырып, оның еркіндігін, белсенділігін қалыптастыру, өз бетінше шешім қабылдауға дағдыландыру.Жаңа әдістерді пайдалануда өзіміз қолданып жүрген әдістерді жаңа жағдайға бейімдей пайдаланудың маңызы зор.Мысалы: мен өз алдымдағы оқушының жеке бас ерекшеліктерін толық зерттеп алып баланын деңгейіне қарай жұмыс түрін қолданамын себебі ол істең нәтиже балады деген ойдамын. Баланың ішкі жан дүниесі дамымай оның қоршаған ортадан алатын әсері құнды болмасына не кәміл ?. Оқушының өз болмысын тануға көмектесіп, қабілетін ояту, жаңа рухани күш беру білімнің ең маңызды мақсаты болып табылады. Біріншіден: баланың шығармашылық қабілетін дамыту ісін ерте бастан қолға алу. Екіншіден: баланың жүйелі тұрақты ұйымдастырылған шығармашылық әрекеттер, жағдайында болуы, ерекше ойды талап ететін әлеуметтік қарым – қатынастар шығармашылық қабілеттер дамытуға тиімді әсер етеді.Үшіншіден: шығармашылық жұмыстар баланың ойлау мүмкіндігінің ең жоғары деңгейіне жетуі керек, Күн асқан сайын ол деңгейі биіктей беретіндей болуы қажет. Осындай тынышсыз ой қызметі ғана бала дамуына үлкен нәтиже береді.Төртіншіден: ең негізгі шарт бала әрекеттің әр түрімен айналысуға, тыңдауына деген еркіндігінің болуы. Баланың жұмыспен айналысуына деген қызығушылығы, қанша уақыт айналысамын десе де өз еркі болуы керек, Мұндай қызығушылық, қажеттілік, табысқа жетудің бірден – бір кепілі болып табылады.Бесіншіден: еркіндік ойға не болса соны істеуге айналмау керек, Балаға елеусіз болса да өз күшімен, өз ойымен қиындықты жеңе отырып жаңалық ашуға жағыдай жасау.

Шығармашылық сөзі – бұл шығару, ойлап табу деген сөз. Сондықтан мен оқушыны сабақ үстінде, сабақтан тыс жұмыстар жүргізу арқылы баланы ойландыру, тапсырма беру арқылы іздендіру жұмыстарын тиімді қолдануды көздеймін. Бұл жүйе бойнша тәрбиеленген балалар ертеңгі еліміздің дамуына өзіндік үлесін қоса алатын маманға, ғылымға, өнер иесіне,шеберге айналатынына кәміл сенемін.

Бастауыш сынып оқушыларына қоршаған ортаны , табиғат обьектілері мен құбылыстарының алуан түрлігін, олардың қасиеттері мен салаларын, жәй – күйлерін ғылыми негізінде зерделей отырып меңгерту, оларға нақты білім мен түсініктер алуға мүмкіндіктер береді. Сондықтан қоршаған орта мен дүниені зерттеу бақылау баланың жастайынан басталуы керек. В.А. Сухомолинский «Балалардың ойлау қабілетін арттыруда эстетикалық сезімін тәрбиелеуде табиғатты шебер пайдаланып, табиғатқа деген адамның сүйіспеншілігін туғызу мәселесін анық көрсете білген.

Жас ұрпаққа білім – тәрбие беретін бала жанының бағбаны – мұғалім қандай болу керек ? деген сұрақты ой елегінен өткізе отырып өз білімім мен дайындығымды толықтыра отырып сабақ сапасы мен жұмысымды жаңартуға тырысып отырдым. Жаңа жаңалық теорияларымен жиі танысып , күнделікті оқу- тәрбие жүйесінде қолданып оқушы санасына толық жеткізуге мүмкіндік беруді мақсат етіп қойдым. Мақсатсыз жұмыс ең қызықсыз жұмыс. Сондықтан да оқушылардың оқуға қызығуы туындауы үшін олардың не істеп жатқанын және қандай нәтиже алатынын білуі, сонымен қатар жұмыс мақсатының балаларға түсінікті болуы аса қажет. Оқушыларға өздерінің бос уақытын мақсатты қолданып, өз қызығуын қанағаттандыру үшін іс - әрекеттің әр түрімен шұғылдануы қажет. Таңдап алған саладағы белсенді оқу мен іс - әрекет, танымдық мүмкіндіктер қызығудың дамуына негіз болады. Адамның кез – келген әрекеті белгілі себептен туып, нақты мақсатқа жетуге бағытталған.

Орыстың ойшыл ғалымы Д.И Менделев «Мұғалімнің бүкіл мақтанышы ұрпағының өсіп - өнуінде» - деген екен. Сондықтан тұлғаның өсіп - өнуінің сәтті болуы рухани күтімге байланысты. Баланың жанына ақыл – білім дәнін сеуіп, аялап, көңілін табатын да – ұстаз.

«Бүгінгі ұстаздың бірінші міндеті – оқушыға бүкіл өміріне азық ете алатындай жан – жақты білім беру» - деген президентіміз Н.Ә.Назарбаев өз жолдауында

Қазіргі білім беру саласында оқытудың озық технологияларын меңгермейінше, сауатты әрі жан – жақты ұрпақ шығару мүкін емес. Оқу үрдісінде оқыту жүйесінің бір ерекшеліктері «жаман» деп бөлмей, барлық баланың дамуы үшін қолайлы жағыдай туғызуды мақсат тұту. Нашар оқушының өзі шамасы келгенше, қабілеті жеткен жерге дейін еңбек етуді ойластырған.Оған мұғалім тарапынан көрсетілген сабырлық, шыдамдылық, осы оқушыдан үміт болады – ау деген сенім болуы керек. Яғни мұғалім мен оқушы арасындағы қарым – қатынас ынтымақтастыққа, сыйластыққа, өз ойын қорықпай, сеніммен айта алатындай ахуал туады.

Әрбір сабақтарында инновациялық іс әрекетті қолдану, біріншіден, мұғалім ұтады, яғни сол сабақты тиімді ұйымдастырып оқушы қызығушылығын арттырады, екіншіден оқушы ұтады, себебі оның тақырып бойынша танымы кеңейеді.

Еліміздің болашақ жастарына заман талабына сай білім беру – бүгінгі күннің басты талабы.Осы талапты орындау мақсатында ұстаздарға жүктелер міндет орасан зор.


Қолданылған әдебиеттер

1.Тұрғынбаева Б. Біліктілікті арттыру жүйесінің мақсаты – мұғалімдердің

шығармашылық әулетін дамыту. Бастауыш мектеп, 2005 ж.

2.Қазақстан мұғалімі газеті. 2011 ж 15 03.

3.Бастауыш білім . 2004ж 4.

4.Караева Қ.Ө. Оқу үрдісін жобалауда педагогикалық технологияны іске

асырудың шарттары. 2003ж


ОБРАЗОВАНИЕ ВЗРОСЛЫХ В ХХІ ВЕКЕ:

НОВЫЕ ВОЗМОЖНОСТИ И ПРИОРИТЕТЫ


Н.К. Кибатаева, к.п.н., заместитель директора по

учебно-методической работе

Актюбинского областного института

повышения квалификации и переподготовки кадров

Становление андрагогики в самостоятельную область научного знания относят к середине ХХ века. Ряд ученых многих стран внесли свой вклад в определении ее предмета, понятийного аппарата, методов исследования.К ним следует отнести М.Ноулза (США), Д.Кидда (Канада),Ф.Пеггелера (Германия), Е.Радлинскую (Польша), А.В.Даринского,В.Г.Онушкина, Ю.Н.Кулюткина, С.Г.Вершловского ( СССР) и др. На самом начальном этапе развития теории обучения взрослых был выделен психологический аспект – свидетельство того, что образование взрослых непосредственно связано с изменниями сознания. Одной из наиболее значимых работ была публикация известного американского ученого Э.Торндайка «Психология обучения взрослых». Особо подчеркивалась роль образования взрослых в социализации, продолжающейся и у взрослого человека (Э.Эриксон,Р.Гоулд,О.Бримм). Идея социально-психологической значимости образования охватила сегодня весь мир, многие ученые Востока и Запада ведут серьезные исследования в области образования [1].

Значимость образования взрослых в современном мире подчеркивается созданием международных и национальных центров проблем образования взрослых:

• Институт образования ЮНЕСКО (Гамбург);
  
• Международный институт планирования образования (Париж);
  
• Международный институт образования (США);
  
• Швейцарскаая организация образования взрослых;
  
• Национальный институт образования взрослых(Великобритания);
  
• Международный иститут педагогических исследований (Германия) и др.
  

Появление андрагогики как теории и практики образования взрослых актуализировано господствующей долгие годы в педагогике субъект-объектной моделью взаимодействия между учителем и учеником, неприемлемой для психологического состояния «Я-взрослый». Взрослость, самостоятельность,субъектность, если они есть предполагают субъект-субъектные отношения.

Социальная значимость образования взрослых стала подчеркиваться Организацией Объединенных Наций – ЮНЕСКО с момента ее создания и по настоящее время. О проблемах и трудностях образования взрослых написано в педагогической литературе и сказано на различных форумах, конференциях, семинарах. В современных статьях, посвященных образованию взрослых, часто используется понятия «андрагогика», «андрагог», «андрагогическая модель» и др.

Многими исследователями подчеркивается, что эмпирическая андрагогика предложенная М.Ноулзом, характерна для своего времени и пространства. Образовательная практика другой страны, имеющей свой собственный опыт, свою психологию, свой менталитет, вряд ли может взять ее за основу. Но однако, следует заметить, что андрагогика М.Ноулза оказалась доступной для российских и казахстанских специалистов по образованию взрослых в значительной степени благодаря ее популяризации С.И.Змеевым. Различия между андрагогической и педагогической моделями нуждаются, на наш взгляд, в осмыслении, систематизации, адаптации к казахстанским условиям с учетом акцентов значимости факторов успешного обучения. Ниже приводится сравнение педагогической и андрагогической моделей обучения, предложенное М.Ноулзом [2].


Сравнение педагогической и андрагогической моделей ( по М.Ш.Ноулзу )

Параметры	Педагогическая модель	Андрагогическая модель
Самосознание обучающегося	Ощущение зависимости	Осознание возрастающей самоуправляемости
Опыт обучающегося	Малая ценность	Богатый источник обучения
Готовность обучающегося к обучению	Определяется физиологическим развитием и социальным принуждением	Определяется задачами по развитию личности и овладению социальными ролями
Применение полученных знаний	Отсроченное, отложенное	Немедленное
Ориентация в обучении	На учебный предмет	На решение проблемы
Психологический климат	Формальный, ориентированный на авторитет	Совместно с обучающимся
Планирование учебного процесса	Преподавателем	Совместно с обучающимся
Определение потребностей обучения	Преподавателем	Совместно с обучающимся
Формулирование целей обучения	Преподавателем	Совместно с обучающимся
Построение учебного процесса	Логика учебного предмета, содержательные единицы	В зависимости от готовности обучающегося к обучению, проблемные единицы
Учебная деятельность	Технология передачи знаний	Технология поиска новых знаний на основе опыта
Оценка	Преподавателем	Совместное определение новых учебных потребностей, совместная оценка программ обучения

В современных условиях быстроизменяющегося мира образование взрослых устойчиво называется «образованием через всю жизнь», « обучением длиной в жизнь», обращая серьезное внимание на главный принцип образования взрослых – непрерывность. Так, международная конференция по образованию взрослых в Гамбурге отметила позитивные тенденции в политике по отношению к коренному населению, выделяя четыре «столпа образования»:

• учиться жить,или право на самобытность;
  
• учиться познавать, или право на на самообразование;
  
• учиться делать, или право на саостоятельное развитие;
  
• учиться жить вместе, или право на самоопределение.
  

В названном контексте положение с образованием взрослых в Центральной Азии обсуждалось на региональной конференции «Образование для всех- обучение на протяжении всей жизни в Центральной Азии» (Ташкент, 2003 год). Учитывая культурные различия, разные страны решают проблему обучения взрослых по-разному. К примеру, в Мексике работает система мультипликаторов: учат мастеров, которые учат волонтеров. Такая система перспективна для информального образования, в которой задействованы все взрослые. Если с каждым поработает волонтер, а обученный сам окажется в функции волонтера в неформальном общении, то такая цепная реакция окажется исключительно полезной для общества. В странах Латинской Америки наилучшим признается образование на Кубе, меньше всего склонной к открытости. Не получив кредитов, помощи и консультаций со стороны, Куба решает проблемы образования самостоятельно. Это еще один пример того, что не существует единого рецепта, единой модели образования и сотрудничества в вопросах образования для всех стран. Европа, несомненно, считается наиболее продвинутой частью континента и в отношении к идее «образование взрослых – ключ к XXI веку, и в отношении ее реализации.

В настоящее время активно разрабатывается Концепция образования взрослых в государствах – участниках Содружества Независимых Государств (СНГ), в проекте которых предложены основные принципы и направления развития образования взрослых.

Повышение эффективности обучения взрослых невозможно без обращения к андрагогике, в центре внимания которого находится взрослый учащийся с его жизненным опытом, проблемами, потенциальными возможностями и интересами[3].

В нашем институте повышения квалификации и переподготовки кадров делаются первые шаги по переходу на андрагогическую модель повышения квалификации: действуют кафедра андрагогики, 3 лаборатории: дистанционного обучения, информационно-коммуникационных технологий в образовании, развития малокомплектных школ, отдел мониторинга и прогнозирования. Мы считаем, что андрагогическая деятельность со взрослыми различных категорий предусматривает:

• отзывчивость к требованиям и ожиданиям взрослых;
  
• понимание их проблем;
  
• способность реально оценивать потенциал обучающихся и прогнозировать ожидающие их трудности;
  
• свободное владение современными технологиями обучения, умение проводить как групповую, так и индивидуальную работу и др.
  

На наш взгляд, андрагогика – наука, познающая и обобщающая практику образования взрослых, исходит из двух основных посылок: первая утверждает, что ведущая роль в процессе обучения принадлежит самому взрослому; согласно второй – обучение происходит в процессе совместной деятельности обучающегося и обучающего. При обучении взрослых в системе повышения квалификации учитывается, что взрослый человек обладает жизненным (бытовым, социальным, профессиональным) опытом, что он обучается для решения важной жизненной проблемы и достижения конкретной цели, он рассчитывает на безотлагательное применение приобретенных в ходе обучения умений [4,5].Следовательно, система обучения педагогов должна быть основана на двух принципах:

- свободе учиться — только то, что явля­ется выбором самого человека, приносит ему радость и огорчения, только за само­стоятельный выбор человек несет ответственность перед самим собой и другими людьми (К.Роджерс);

- развитие ни одному чело­веку не могут быть дано или сообщено. Всякий, кто желает к ним приобщиться, должен достигнуть это собственными си­лами, собственным напряжением. Извне он может получить только первоначальную мотивацию, которая постепенно перераста­ет в желание самосовершенствоваться, а затем творить (А.Дистервег).

Таким образом, в ХХІ веке образование взрослых должно быть открытым, демократичным и вариативным, максимально приближенным к запросам потребителей – педагогов, работающих в инновационном режиме.

Литература:

1.Андрагогика: теория и практика образования взрослых: Учеб.пособие для системы доп. проф. образования; учеб.пособие для студентов вузов/ М.Т.Громкова.-М.: ЮНИТИ-ДАНА, 2005.-495 с.

2.Змеев С.И. Основы андрагогики.-М.:Флинта, 1999.-С.84

3.Андрагогика: опыт разработки и программ курса для преподавателей системы повышения квалификации.- Информац. бюлл.№ 2; Проблемы непрерывного образования взрослых.- СПБ,1994.- с. 24- 26.

4. Образование взрослых: опыт и проблемы. /Под редакцией С.Г. Вершловского . – С-Пб. ИВЭСЭП, Знание, 2002. – 167 с.

5.Андрагогика: опыт разработки и программ курса для преподавателей системы повышения квалификации.- Информац. бюлл.№ 2; Проблемы непрерывного образования взрослых.- СПБ,1994.- с. 24- 26.


THE HISTORY OF ENGLISH GRAMMAR


А.Т. Касымбекова, старший преподаватель кафедры

развития языков и культурологии РИПК СО

There is no doubt that the history of English grammar is firmly connected with the history of English language. As well as the language itself, English grammar has been influenced by all the events and changes in British history over the time periods, from the days when it arrived in Britain to its contemporary status as a world language, sometimes called as lingua franca.

There is evidence that Latin, Old Norse, French and Old English (resembling to Old German) have influenced the English language through its history. However, Latin played one of the most important roles from the earliest moments of contact. From the linguistic point of view, considering grammar as a serious subject to study, the Latin language ruled the grammar teaching world for centuries.

In this perspective it is important to mention that traditional English grammars (first attempts appeared in the eighteenth century) describing grammatical patterns derived from the Latin grammars. Analysing English grammar, first grammarians of the eighteenth century (e.g. Robert Lowth) looked at the language using the terms and grammar distinction which had proved useful through studying Latin grammar patterns.

For centuries, people had to know Latin to be accepted in educated society of course, at first in church environment.

English is a member of the Indo-European family of languages. The Indo-European languages include several major branches: Latin and the modern Romance languages French, Spanish), the Germanic languages (German, English), the Indo-Iranian languages (Hindi, Sanskrit), the Slavic languages (Polish, Czech), the Baltic languages (Latvian), the Celtic languages (Irish, Welsh) and Greek.

Considering these branches of the Indo-European languages, there are two of them which are worth focusing on the development of English: The Germanic and the Romance. English is a member of the Germanic group and it is further classified as a Low West Germanic language of the Indo – European family. There is evidence that this group began as a common language in the Elbe River about 3,000 years ago. This Common Germanic language split into three sub-groups:

1East Germanic spoken in south-eastern Europe

2 North Germanic spoken in northern Europe (Scandinavian languages)

3 West Germanic considered as the ancestor of modern German, Dutch, Frisian, Flemish and English.

As we can see the early history of English language is fatally tied up with the early history of the Germanic languages which further developed into other languages as German, English, Scandinavian languages, Dutch, also Yiddish and Afrikaans. As a consequence, English belongs to the subgroup of Germanic languages containing many common features inside of this language group, and many differences which set them apart from other Indo-European languages.

OLD ENGLISH (449-1066 AD)

The emergence of English language dates back to 449 AD which is the period of Old English (sometimes called Anglo-Saxon). The Celts families had been living in England and in 43 AD the Romans came. They left England in 410 AD and the Germanic tribes, Angles, Saxons, Jutes and Frisians, came.

By the arriving Anglo-Saxon, the language spoken in England was influenced by Celtic, but more evidently by Latin language. It is believed that the Germanic tribes had used Latin words on the continent of Europe before they invaded Britain.

According to Hladký , in Old English there was one characteristic feature - inflection. Like other Germanic languages, Old English was inflected, i.e. the words had endings indicating functions of those words in the sentence in order to understand the meaning of the utterances. Thus, word order was not very important comparing to Modern English, in which word order is crucial.

The syntax of Old English was more flexible than Modern English. Although general word order was subject – verb – object, it varied more, mostly in the placing of the end of the sentence, typically a subordinate clause.

Nouns were of three genders: masculine, feminine or neuter. Numbers of nouns were either singular or plural and there were four cases.

There were seven groups of declensions for nouns.

Adjectives were either strong or weak, and they agreed in gender, case and number with nouns they described. Comparatives were formed by adding -ra to the adjective and superlatives had many endings: -ost, -ist, -est, -m.

Adverbs were derived from adjectives by adding -e or -lic.

Verbs in is infinitive ended in - an. In the present tense they had markers for number and person. In the past tense the verbs had endings - de in its weak form and a vowel change in its strong form. Old English had many more strong verbs than Modern English. Hladký points out, “that the OE verbs had only two tense inflections, present and preterite, which were often used to express complicated relationships” . He further comments that the present tense expressed the present time (both continuous and simple form), and the future time. The distinction between the present and the future time was done by the only verb - “bēōn” - the old form of to be. The preterite tense expressed a single or a continuing act in the past and the pre-preterite sometimes with a strengthening “aer” meaning“before”

MIDDLE ENGLISH (1066-1500 AD)

David Crystal states that “a fundamental change in the structure of English took place during the 11th and 12th centuries – one without precedent in the history of the language, and without parallel thereafter”.

He further points out that grammatical relationship in Old English was expressed chiefly by the use of inflections. In Middle English, they were expressed (as they are today) mainly by word order.

The year 1066 was the beginning of a new social and linguistic period in Britain. William the Conqueror, the Duke of Normandy, invaded and conquered England. The language introduced to Britain by the invader was French, or to be more specific, Norman French. It was a dialect of Old French known as Anglo-Norman.

The Normans were of Germanic origin (“Norman“came from “Norseman“– a man coming from the North) and Anglo-Norman was a French dialect with Germanic influence and Latin roots.

In his highly acclaimed book, Encyclopedia of the English Language, David Crystal (2004:30) points to the French influence on Middle English.

Following William of Normandy’s accession, French was rapidly established in the corridors of power. French – speaking barons were appointed, who brought over their own retinues. Soon after, French – speaking abbots and bishops were in place. Within 20 years of the invasion, almost all the religious houses were under French – speaking superiors.

Large numbers of French merchants and craftsmen crossed the Channel to take advantage of the commercial opportunities provided by the new regime. And aristocratic lines remained strong with Normandy, where the nobles kept their estates .

As a result, the upper class in England began to speak French while the lower class spoke English (Anglo-Saxon). This situation continued for over a century.

But in 1204 AD an interesting thing happened – King John lost Normandy, and after him, King Edward I spoke only English.

Thus, French began to lose its prestige and English became more widely used among the upper classes, and consequently more use of the English language emerged.

Trying to find out the reasons for survival of the English language, we can see that in the 11th century English was evidently very well established in order not to be defended by another language. The position of English becomes stronger in the 13th and 14th century when first, prayers, romances, documents and other literary works in Middle English appeared.

As it has been mentioned, the era of Middle English was one of the most important moments in the history of the language. Turning to Hladký (1998), we can see that at the end of the Old English period there were clear signs for decay of the inflectional system of verbs. There was the change from synthesis to analysis.

“The analytical forms and new categories developed and the result is the present complicated system of tenses and aspects”

The most obvious reason was because of the stress shift to the beginning of the word during the evolution of the Germanic languages.

The syntax of Middle English was stricter and there were prepositions used in sentences.

The subject – verb – object pattern, already noticeable feature of Old English, was firmly established. New tenses emerged and began to be used, such as the perfect tenses, and there was more use of the progressive and passive voice, which is believed to be the result of the influence of the Romance languages – French and Latin. The use of double negation and impersonal constructions increased. And as an interesting point from the grammar perspective, the use of the verbs shall and will for the future tense was firstly used. Historically, preceding this use, will meant want and shall meant obliged to.

Nouns lost the case suffixes at their ends, and the generalized plural marker become -s, although still competing with Old Anglo–Saxon -n.

Adjectives lost agreement with the nouns, although the weak ending – e remained. At this period the comparative form -er and superlative -est were finally established.

Adverbs became to be formed by the endings -ly, although there were some adverbs which were not formed in this way, such as fast, late, hard.

Verbs infinitives lost – an ending, and began to use to, originally a preposition, before the verbs to indicate infinitival form. The third person singular, as well as plural, was marked with - (e)th. Also the singular with - (e)s from Northern dialect emerged. More strong(irregular) verbs changed to weak (regular) verbs.

During this period auxiliary verbs be, have and do emerged and began to be used frequently.

EARLY MODERN ENGLISH (1500-1800 AD)

After introducing the printing press in English in 1476 by William Caxton and becoming the East Midland dialect as the literature standard of English, there can be stated that a new period of the history of English language began. The period of the Early Modern English was affected by the printing revolution. According to Crystal, “the new invention (printing press) gave an unprecedented impetus to the formation of a standard language and the study of its properties“(Crystal 2004:56).

The thousands words were added to English as writers created new words by using Greek and Latin prefixes and affixes. Scholars dealt with such areas of language as grammar, vocabulary, writing system and style. First English dictionary was published by Henry Cockrum in 1623.

The influence of Shakespeare and printed King James Bible had a very important impact on English language during the Renaissance.

The syntax was influenced by Latin syntactic style imitating Latin authors (e.g. Cicero).

However, word order pattern subject – verb – object remained unchanged. Also there were some developments in sentence structure, such as coordination and subordination. New conjunctions emerged (e.g. because), and participial construction became very frequent.

Adjectives lost their endings except for in comparatives and superlatives. Focusing on pronouns, relative pronoun WHO and neuter IT were first used.

Some strong verbs become weak and verbs in the third singular form become -(e)s instead of -(e)th.

There was a more limited use of the progressive and auxiliary verbs than there is now, however. Negatives followed the verb and multiple negatives were still used.

The era of Early Modern English was also called the Great Vowel Shift, when all the vowels changed their pronunciation.

MODERN ENGLISH

During the 18th century, English lost the most noticeable features of the Early Modern English and the spelling, punctuation and grammar become very similar to what they are obvious today, in the Modern English.

In Britain there occurred several changes in English language since 1700 AD. They included an increase a frequent use of the progressive tenses, a rise of Received Pronunciation which was the result of class consciousness about speech, and finally a loss of the post-vocalic-r.

The main difference between the Early Modern and Modern English was vocabulary. Since1900, a very large amount of new words has been added to English in a relatively short time.

The majority of these words were the result of science and technology, use of Latin and Greek roots, and the fact of the British Empire which adopted many foreign words and made them as its own.

The 18th century was also the beginning of a new period of interest in English grammar. Several grammarians wrote dictionaries and grammar books in a prescriptive way – telling people, namely foreigners, what to do or not to do with the language. The most influential was Bishop Robert Lowth and his book Short Introduction to English Grammar (1762).

These early grammarians felt that English language should be clear and logical in order to be understandable.

In conclusion, the English language at the end of 18th century and in the beginning and during the 19th century was by no means identical to English of present days.

1.Hladký, J. (1998). An Old English, Middle English and early-New English Reader.Brno: Vydavatelství Masarykovy University

2. Thornbury, S. (2007). How to Teach Grammar. Essex: Pearson Education Limited.

3.Alexander, L.G. (1991). Longman English Grammar. Essex: Pearson Education Limited.

4 .Asher, J. (1997). Learning Another Language through Actions: The completete. Teacher’s Guide Book. Los Gatos, Calif.: Skz Oaks Oroductions.

5. Carter, R. and McCarty, M. (2007). Cambridge Grammar of English. Cambridge: Cambridge University Press.

Резюме

В данной статье рассматривается история английского языка, его развитие и влияние языков других племен проживавших на территории Англии.