Адносіны Расіі і ЗША на сучасным этапе
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
?ім ўзровень, застаецца, смяротнасці (у тым ліку дзіцячай і мацярынскай), з аднаго боку, і неразвітасць сістэмы прыватнага фінансавання медыцынскіх паслуг, медыцынскага страхавання, абмежаваныя магчымасці большай часткі насельніцтва па аплаце медыцынскіх паслуг - з другога, рэалізацыя агульнанацыянальнай праграмы Ахова здароўя можа стаць найважнейшым інструментам захавання і паляпшэння чалавечага патэнцыялу.
Вопыт і практыка ЗША, іншых развітых краін сведчаць аб тым, што прыярытэтная ўвага да чалавечых рэсурсаў у дзяржаўнай палітыцы спрыяла дасягненню сусветнай супольнасцю і, перш за ўсё яго найбольш развітой часткай уражлівых поспехаў у галіне сацыяльнай абароненасці насельніцтва, што знайшло адлюстраванне перш за ўсё ў доўгатэрміновых тэндэнцыях росту працягласці жыцця, узроўню адукацыі, матэрыяльнай забяспечанасці.
Нараўне з адукацыяй, аховай здароўя, сацыяльным забеспячэннем, стратэгія развіцця чалавечых рэсурсаў ахоплівае шырокае кола задач па рэгуляванні працоўных адносін, стварэнню ўмоў, спрыяльных для рэалізацыі як працоўнага, так і інтэлектуальнага, прадпрымальніцкага патэнцыялу жыхароў краіны, у тым ліку сацыяльна ўразлівыя групы насельніцтва.
У ЗША развіццё сацыяльна-працоўных адносін заўсёды адбывалася пад актыўным уплывам такіх сістэма ўтвараюць прынцыпаў жыццядзейнасці, як асабістая адказнасць, апора на ўласныя сілы. Кожны з гэтых прынцыпаў, дапаўняючы іншую, зяўляецца асновай і умовай функцыянавання складанага механізму, які фарміруе матывацыйны сераду, накіраваную на адукацыйную і прафесійную падрыхтоўку, працаўладкаванне, прадпрымальніцтва, дасягненні эканамічнага поспеху і дабрабыту. Пасля ўступлення ў 1997 г. у сілу закона аб асабістай адказнасці і магчымасцях працаўладкавання гэты механізм атрымаў новы імпульс дзякуючы заканадаўчаму афармленню мэр перакладу працаздольных рэцыпіентаў дапамогу на працоўныя крыніцы даходаў.
Для пераважнай большасці насельніцтва ЗША занятасць зяўляецца галоўнай крыніцай стабільных і прадказальных даходаў, магчымасцяў абавязковага і дадатковага сацыяльнага страхавання, выплат па хваробы, аплатных водпускаў і інш. Як правіла, поўная занятасць забяспечвае работніку даход вышэй афіцыйна устаноўленай рысы беднасці. У ЗША сярод занятага насельніцтва ўзровень беднасці не перавышае 2,6% (сярод працуючых асоб пенсійнага ўзросту ён складае 1,4%), а ўзровень працоўных даходаў знаходзіцца ў прамой залежнасці ад узроўню адукацыі, кваліфікацыі і прафесіяналізму.
У Расеі, наадварот, занятасць ўсё яшчэ не забяспечвае даходу вышэй пражытачнага мінімуму кожнаму чацвёртаму работніку. Практычна кожная другая расійская сямя з даходамі за рысай беднасці, па дадзеных Дакладу аб развіцці чалавечага патэнцыялу ў РФ 2005 г., мае ў сваім складзе работнікаў з заработнай платай ніжэй пражытачнага мінімуму. У маштабах краіны ўзнагароджанне расійскіх наёмных работнікаў складае ўсяго 27% ад ВУП - у два і больш разоў ніжэй, чым у ЗША - 64%, Германіі, Вялікабрытаніі - 55%, Швецыі - 61%, што сведчыць не толькі аб недаацэнцы працы ў грамадстве, дэвальвацыі працоўных крыніц даходу, але таксама і пра вельмі нізкім узроўні базы абавязковага сацыяльнага падатку, магчымасцяў развіцця дадатковага сацыяльнага страхавання, у тым ліку пенсійнага, медыцынскага. Па сутнасці, аплата працы ператварылася ў Расіі ў фактар працоўнай демотивации і тормаз эканамічнага росту. Палітыка дзяржавы ў Расіі павінна стаць фактарам павышэння працоўнай матывацыі, сацыяльнай абароненасці работнікаў і працадаўцаў, умацаванне сацыяльнай стабільнасці ў грамадстве.
У перспектыве рост значэння дзяржаўнай палітыкі ў сферы працы як у Расіі, так і ў ЗША, іншых краінах свету, абумоўлены цэлым шэрагам фактараў эканамічнага, навукова-тэхналагічнага, сацыяльнага характару, у тым ліку запаволеннем росту ліку высокааплатных працоўных месцаў з поўным працоўным часам, паўсюдным пашырэннем выкарыстання новых формаў частковай, часовай, дискантнои занятасці, якія зяўляюцца менш сацыяльна абароненымі, што павялічвае рызыку апынуцца за рысай беднасці як у перыяд працоўнай актыўнасці, так і пасля выхаду на пенсію. Таму ва ўмовах паскарэння працэсаў глабалізацыі, укаранення новых тэхналогій, якія змяняюць структуру попыту на рынку працы, а таксама атрымала новы імпульс тэндэнцыі росту асабістай адказнасці грамадзян перад грамадствам і блізкімі, дзяржаўная палітыка павышэння канкурэнтаздольнасці працаздольных асоб, у тым ліку сацыяльна неабароненых, набывае ўсё больш важнае значэнне. [37, c. 53-69]
Вопыт ЗША паказвае, што палітыка актывізацыі працоўнага патэнцыялу знаходзіць выраз не толькі ў распрацоўцы мер па аблягчэнні доступу да прафесійнага навучання, але і ў пашырэнні магчымасцяў атрымання крэдыту на адукацыю, у паляпшэнні школьнай інфраструктуры і базавай адукацыі; у праграмах, накіраваных супраць дыскрымінацыі ў дачыненні да некаторых груп няўдалых работнікаў, якія былі рэцыпіентаў дзяржаўных дапамог, а таксама ва ўдасканаленні сістэм падтрымкі імкнення работнікаў да атрымання прафесійнага навучання і інфармацыі, неабходнай для адаптацыі да дынамічным зменам на рынку працы.
Нараўне з дзяржаўнымі праграмамі страхавання і праграмамі, якія мяркуюць бюджэтнае фінансаванне, важная роля ў сацыяльнай палітыцы ЗША надаецца стварэнню ўмоў і перадумоў для ўдзелу бізнесу, некамерцыйных структур, грамадскіх арганізацый, прыватных асоб у павышэнні якасці працоўнага і інтэлектуальнага патэнцыялу краіны, у сацыяльн