Адносіны Расіі і ЗША на сучасным этапе
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
рэнта ў сусветных справах. З іншага боку, інтарэсам Расіі адказвае лінія на стрымліванне імперскіх амбіцый ЗША, процідзеянне іх спробам забяспечыць сабе статус адзінай звышдзяржавы, замацаванне ў сусветнай палітыцы тэндэнцыі да фарміравання шматпалярнага свету, ва ўмовах якога пры узаемным стрымліванні асноўных цэнтраў сілу Расія атрымлівае нашмат больш магчымасцяў рэалізацыі сваіх інтарэсаў у параўнанні з аднапалярным светам.
Доўгатэрміновай канструктыўнага ўзаемадзеяння паміж дзвюма краінамі спрыяюць і новыя выклікі міжнароднай бяспекі з боку іншых дзяржаў, якія прэтэндуюць на павышэнне свайго статусу ў іерархіі міжнародных адносін. Ва ўмовах сусветнага парадку, які фарміруецца пры адсутнасці прамога канфлікту інтарэсаў Расіі і ЗША ў іх ёсць агульны інтарэс ва стрымліванні іншых цэнтраў сілы і недапушчэнні ўзнікнення новых звышдзяржаў. Упершыню такога роду ўзаемадзеянне была ажыццёўлена паміж СССР і ЗША ў перыяд прыняцця адпаведных мер на ўварванне Ірака ў Кувейт. Сёння абедзве краіны кіруюцца агульнымі інтарэсамі ў процідзеянні міжнароднаму тэрарызму.
Нарэшце, фундаментальнай асновай партнёрства паміж Расіяй і ЗША ёсць агульная зацікаўленасць у фарміраванні стабільнай і бяспечнай сістэмы міжнародных адносін, а такім чынам, у наладжванні сілавога кіравання працэсамі сучаснага свету, у прадухіленні і ўрэгуляванні рэгіянальных канфліктаў. [36, c. 16-30]
Спроба ўсталяваць амерыканскі сусветны парадак, ва ўсякім выпадку на дадзеным этапе, пацярпела крушэнне. Такі парадак не мае перспектыў як безальтэрнатыўная тэндэнцыя сусветнага развіцця. Далейшыя спробы яго навязвання свеце сустрэнуць яшчэ большае супраціў з боку іншых субектаў міжнародных адносін.
Асноўным плацдармам і ключавым рэгіёнам свету, вызначальным глабальную бяспеку, застаецца Еўразія.
Нарэшце, важна было б стварыць сетку рабочых груп па пытаннях двухбаковага супрацоўніцтва, уключаючы нераспаўсюджванне ядзернай зброі, кантроль над перадачай зброі і тэхналогій двайнога прызначэння, ваенна-тэхнічнае супрацоўніцтва, ажыццяўленне аперацый па падтрыманні міру.
Больш за відавочная таксама тэндэнцыя замацавання эканамічнай залежнасці Расіі ад ЗША і нежаданне даць ёй статус раўнапраўнага партнёра ў сусветным гандлі і міжнародным падзеле працы. Нярэдка робяцца спробы паставіць Расею ў падсправаздачны становішча ў галінах, звязаных з забеспячэннем бяспекі, у тым ліку ў сферы міратворчай дзейнасці ў зоне яе жыццёва важных інтарэсаў, экспарту ўзбраеньняў, вытворчасці расшчапляюцца матэрыялаў. Самі ж галоўнае, амерыканцы сурезна асцерагаюцца, што праз некаторы час Расея можа праявіць актыўнасць ў эканамічным згуртаванні былых рэспублік Савецкага Саюза, што ў канчатковым выніку прывядзе да адраджэння саюзнай дзяржавы амаль у ранейшым якасці. У Вашынгтоне хацелі б бачыць Расею ў досыць аслабленым выглядзе, а не як сусветную дзяржаву, здольную канкураваць з ЗША ў розных рэгіёнах планеты. У гэтай сувязі ЗША дадаюць, і мяркуючы па ўсім, і надалей будуць прыкладаць намаганні для захавання на постсавецкай прасторы "геапалітычнага плюралізму", каб не дапусціць аднаўлення звышдзяржавы сусветнага значэння з ваенна-эканамічным патэнцыялам, параўнальным з патэнцыялам былога СССР.
Калі ж казаць пра Расею, то яе могуць задаволіць дзеянні ЗША, якія падрываюць механізмы калектыўнай міжнароднай бяспекі. Відавочна, што Расея далучылася да антытэрарыстычнай кааліцыі не з жадання дагадзіць ЗША і не для таго, каб атрымаць у абмен на гэта якія-небудзь палітычныя ці матэрыяльныя дывідэнды, - верб гэтым кардынальнае адрозненне яго пазіцыі ад паводзінаў некаторых іншых дзяржаў Цэнтральнай Азіі. Прыняўшы рашэнне аб падтрымцы ЗША, Расія кіравалася перш за ўсё сваімі нацыянальнымі інтарэсамі, якія супалі з інтарэсамі ЗША. Разам з тым у ходзе антытэрарыстычнай аперацыі ЗША выразна прасыгналізавалі, што ні РБ ААН, ні АБСЕ, ні іншыя міжнародныя арганізацыі, здольныя забяспечыць прававую аснову для здзяйсняных імі - хай справядлівых - дзеянняў, ім не патрэбныя. У выніку сёння ўвесь свет, уключаючы арабскі Ўсход, лішні раз пераканаўся ў тым, што чалавецтва ўступіла ў новае стагоддзе, у якім, як і раней, вяршэнстве зяўляюцца не прынцыпы розуму і гуманізму і нават не нормы міжнароднага права, а фактар сілу, што робіць свет яшчэ больш далікатным і безабаронным.
На першы план расейска-амерыканскага ўзаемадзеяння выходзіць сёння, зразумела, сумеснае процідзеянне міжнароднаму тэрарызму. Міжнародны тэрарызм практычна непаражальны для сучасных метадаў вядзення вайны. Аднаасобныя дзеянні нават такой магутнай краіны, як ЗША, не вырашаць праблему. Неабходны калектыўны орган, здольны аператыўна і без шкоды для мірнага грамадзянскага насельніцтва знішчаць гнязда тэрарыстаў па ўсёй планеце. Калегіяльны шлях барацьбы са злом тэрарызму - адзіна магчымы і эфектыўны. Аднак вопыт апошніх гадоў паказвае, што існуючыя міжнародныя арганізацыі уключаючы НАТА не здольныя ў сілу сваёй забюракратызаванасць і непаваротлівасці аператыўна і эфектыўна рэагаваць на нечаканыя выклікі ў гэтай сферы. [19, c. 151-153]
Разгром сусветнага тэрарыстычнага цэнтра, якім быў талибский Афганістан, - вядома, неабходная, але толькі першая, пачатковая фаза агульнасусветнай антытэрарыстычнай барацьбы. Уяўляецца, што адначасова павінна ажыццявіцца і другая фаза - фаза фарміравання саюза з усімі канструктыўнымі сіламі ў ісламскім свеце, узаемадзеяння з ім у справе разбурэння ўсёй, перш за ўсё ваеннай і фін