Адносіны Расіі і ЗША на сучасным этапе
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
оць і ніжэй, чым у ЗША, зяўляецца адной з самых высокіх у свеце, каля 65% грамадзян маюць як мінімум закончаная сярэдняя адукацыя дастаткова высокая і кваліфікацыйны ўзровень кадраў. У цэлым у прагрэсіўным кірунку змяняецца галіновая структура занятасці - у 2006 г. у сферы паслуг было занята ўжо больш за 60% працоўнай сілы. Разам з тым ёсць і праблемы - у выніку перавышэння смяротнасці над нараджальнасцю скарачаецца колькасць насельніцтва, усё яшчэ прыкметна ніжэй, чым у развітых краінах, сярэдні ўзровень заработнай платы (каля 500 дал. У 2007 г.), шэраг працоўная этыка.
Паводле ацэнак, менавіта навукова-тэхнічныя рэсурсы і чалавечы капітал зяўляецца асновай інтэнсіўнага (у процівагу экстэнсіўным) росту, вызначаючы найважнейшы паказчык узроўню эканамічнага развіцця любой краіны - эфектыўнасць грамадскай вытворчасці. Гаворка ідзе пра групу такіх паказчыкаў, як прадукцыйнасць працы, фондоотдача, капіталаёмістасць, энерга-і матэрыялаёмістасць. Па іх ЗША застаюцца на першым месцы ў свеце з досыць вялікім адрывам ад іншых краін.
У Расіі сітуацыя ў сацыяльнай сферы паступова паляпшаецца, хоць нас цяжка параўноўваць з ЗША і іншымі развітымі краінамі - занадта вялікая наша адставанне па ўзроўні жыцця і іншых сацыяльных індыкатараў. Паказальна, напрыклад, узровень сацыяльнага расслаення насельніцтва: разрыў у даходах 10% самых высокадаходных груп насельніцтва і 10% з самымі нізкімі даходамі ў 2006 г. перавышаў ў Расіі 15 разоў, а з улікам нелегальных даходаў -35 разоў.
Не толькі ў сацыяльнай сферы, але і далёка не па ўсіх макраэканамічных паказчыках сітуацыя ў ЗША зяўляецца пазітыўнай. Сурёзную праблему ўяўляюць дэфіцыту федэральнага бюджэту, гандлёвага і аплатнага балансаў, якія прыводзяць да назапашвання дзяржаўнага доўгу краіны (65% ВУП у 2006 г.). Хоць дэфіцыт федэральнага бюджэту дэманструе тэндэнцыю да скарачэння (3.6% ВУП у 2004 г. і 1.9% у 2006 г.), дэфіцытнай гандлёвага і аплатнага балансаў працягвае павялічвацца, што вельмі абцяжарвае абслугоўванне дзяржаўнага доўгу.
У 2007 г. у краіне выліўся крызіс сістэмы іпатэчнага крэдытавання. Хуткі рост абёму нявернутых крэдытаў на набыццё нерухомасці не толькі прывёў да дэстабілізацыі нацыянальнага фінансавага рынку, але і да канца года справакаваў больш глабальны фінансавы крызіс. У многіх вядучых банкаў свету паўсталі сурёзныя праблемы з ліквіднасцю, адбыўся рэзкі спад на фондавых рынках.
Працягваецца ўжо працяглы час зніжэнне курсу даляра адносна еўра і іншых сусветных валют дае нямала пераваг амерыканскім экспарцёрам, але адначасова падрывае давер замежных інвестараў да амерыканскай валюце. Аднак ўяўляецца, што эфектыўна функцыянуе мадэль рынку ў спалучэнні з прадуманым дзяржаўным рэгуляваннем дазволіць ЗША справіцца з праблемамі і захаваць вектар ўстойлівага сацыяльна-эканамічнага развіцця.
Што тычыцца макраэканамічных перспектыў Расіі, то перад ёй стаяць значна больш складаныя і цяжкія задачы. У першую чаргу гаворка ідзе аб пераводзе эканомікі з мінеральна-сыравіннай мадэлі на мадэль інтэнсіўнага навукаёмістага развіцця. Краіне патрэбна мадэрнізацыя ўсяго тэхналагічнага парку прамысловасці, мадэрнізацыя, а часта і стварэнне шматлікіх базавых эфектыўных рынкавых інстытутаў, усямернае развіццё сістэм навукі і адукацыі, павышэння ўзроўню жыцця насельніцтва і развіццё сацыяльнай сферы. Такім чынам, перад Расеяй стаяць задачы іншага парадку, звязаныя са значным адставаннем краіны ад больш развітых дзяржаў свету. Аднак патэнцыял Расіі вялізны. Пры захаванні высокіх тэмпаў росту і разумнай дзяржаўнай эканамічнай палітыкі перспектывы яе цалкам спрыяльныя.
Канстатуючы досыць высокую эфектыўнасць сучаснага дзяржаўнага рэгулявання ў ЗША, неабходна адзначыць яго якасна новую рысу - імкненне знайсці аптымальную прапорцыю паміж рынкам і дзяржаўным умяшаннем, нягледзячы на адрозненне ідэалагічных і палітычных поглядаў той ці іншай амерыканскай адміністрацыі. Відавочна, што ў пачатку XXI стагоддзя, нягледзячы на працягваюцца палітычныя дыскусіі, якія падкрэсліваюць адрозненні паміж ліберальнымі і кансерватыўнымі каштоўнасцямі, у рэальным жыцці назіраецца відавочнае збліжэнне сацыяльна-эканамічнай палітыкі Дэмакратычнай і Рэспубліканскай партыяў ЗША. З аднаго боку, рэспубліканцы адмовіліся ад многіх, якія здаваліся калісьці непарушнымі пастулатаў, арыентаваных на рэзкае памяншэнне ролі дзяржавы ў эканоміцы і сацыяльнай сферы, а з другога - дэмакраты ўзялі на ўзбраенне шматлікія з канцэптуальнага арсенала рэспубліканцаў. Гэта адлюстроўваецца як у сацыяльна-эканамічных платформах абедзвюх галоўных партый ЗША на выбарах 2000 і 2004 г., так і ў практычнай дзейнасці апошніх дэмакратычных і рэспубліканскіх адміністрацый. [8, c.25-39]
Асноўныя падыходы Дж. Буша ў сацыяльна-эканамічнай палітыкі былі дакладна пазначаныя ім яшчэ падчас першай прэзідэнцкай кампаніі. Квінтэсенцыяй іх было істотнае зніжэнне падаткаў (як падаходны індывідуальных, так і прыбытку карпарацый) і ўсялякае заахвочванне прадпрымальніцтва. У больш шырокім кантэксце эканамічная стратэгія рэспубліканцаў мала чым адрознівалася ад эканамічных дэмакратаў. Падагульняючы, яе можна сфармуляваць ў наступных асноўных пунктах:
.Паскарэнне эканамічнага росту за кошт падтрымкі спрыяльнага прадпрымальніцкага клімату, у тым ліку за кошт зніжэння падаткаў, выкарыстання падатковых ільгот, актыўнага маніпулявання інструментамі грашова-крэдытнага рэгулявання;
.Паскарэнне навукова-тэхнічнага прагрэсу за кошт актыўнай ін