Княжыя з'езды і іх ролю ў фарміраванні дзяржаўнасці Украіны-Русі
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
онцае роздриблювання асобных валасцей Рускай зямлі паміж шматлікіх членаў Яраслававай роду. Таксама важнае і тое, што толькі князі лічаць сябе ў праве вырашаць аб дзяржаўна-тэрытарыяльныя справы, як правни спадчынныя трымальнікі дзяржаўнай тэрыторыі, а не патрабуюць тлумачыцца з паселішчам [13, с.190]. Нельга пагадзіцца і з яго высновай, у XII ст. "Значна мацней і рэальней апынуліся цэнтрабежных сілы, якія дзейнічалі на ўсе пласты грамадства" [13, с.210].
Адным з вядучых прадстаўнікоў дзяржаўнай школы ва ўкраінскай гістарыяграфіі зяўляецца Наталля Дзмітрыеўна Палонская-Васіленка (1884 - 1973). На думку В. Ульяновського - аўтара грунтоўнага прадмовы да 3-га выдання "Гісторыі Украіны" - "Наталля Дзмітрыеўна Палонская-Васіленка-Маргуноў належыць да плеяды лепшых гісторыкаў Украіны, працы якіх зяўляюцца класічнымі арыенцірамі ў айчыннай навуцы. І менавіта на іх павінен выхоўвацца гістарычнае свядомасць сённяшніх грамадзян "[98, с.V-VI].
Гісторыі Кіеўскай Русі прысвечаны яе такія навуковыя даследаванні "Кіеў часоў Уладзіміра і Яраслава" (1944), "Кіеўская дзяржава і Захад" (1954), "Пачатак дзяржавы Русі-Украіны" (1962), "Дзве канцэпцыі гісторыі Украіны і Расіі" (1964 ) [90, с.88-89].
Яе апошні муж О. Моргун (1874 - 1961) згадвае, што "вышукваць сярод пажоўклых, напаўспарахнелых старажытных актаў гісторыю роднага краю было яе вышэйшай асалодай вялікім шчасцем" [89, с.54], а любімай тэмай для досведаў была княжая Кіеўская суткі [89, з.53]. Высока ацэньвае яго дзейнасць у Украінскім гістарычным грамадстве і выданні часопіса "Украінскі гісторык" яе студэнт і вядомы ўкраінскі гісторык Л. Винар, які ў прыватнасці публікуе ў часопісе яе 14 лістоў з перыяду 1962 - 1973 гг [80, с.58-60]. Да нашых дзён велізарнае метадалагічнае і гістарыяграфічныя значэнне маюць яе навуковыя даследаванні "Запарожжа XVIII стст. і яго спадчына "(Мюнхен, 1965 - 1967)," Дачка Уладзіміра Манамаха "," Да ідэалогіі "Гісторыі Русаў" (1956), "Нарыс гісторыі ўкраінскай царквы" [64, с.26-27]. Паводле яе навуковыя заслугі Н.Д. Полонську-Васіленка быў абраны сапраўдным членам УВАН (1948) і НТШ (1947), а ў 1953 г. - правадзейным членам Міжнароднай Акадэміі навук у Парыжы [77, с.80]. Своеасаблівым вынікам украиноведческих студый вядомай даследчыцы ў эміграцыі стала Двухтомная "Гісторыя Украіны". У гэтай фундаментальнай працы Н.Д. Полонська-Васіленка ярка малюе і княжыя зезды XI - XII стст.
Міхаіл Ждан нарадзіўся 13 ліпеня 1906 г. у с.Коровиця-Блодивська Любачивского павета, у 1924 г. скончыў гімназію ў Пярэмышлі, скончыў Львоўскі універсітэт і ў 1931 г. атрымаў акадэмічную ступень магістра філасофіі. У 1933 - 1939 гг выкладаў у прыватнай гімназіі з польскай мовай навучання ў Любачеве, у 1942 - 1944 гг - у другой дзяржаўнай гімназіі ў Львове, пазней становіцца членам НТШ, УВАН, УИТ. З 1954 г. публікуе свае артыкулы ў часопісе "Перабудова дзяржавы" (рэдактар Багдан Винар) [78, с.91-92].
У 1931 г. зявілася 1. Шырокая праца на польскай мове "Літоўска-татарскія адносіны з вел.кн. Ліпоўскія Вітаўта ". Пазней зявіліся іншыя даследаванні: "Першае напад татараў на Украіну" (Вызваленчы шлях - 1961.-кн. 7-9), "Другое напад татараў на Украіну" (Вызваленчы шлях - 1965. - Кн.5-8), "Украіна ў панаваннем Золата Орды "(Украінскі историк.-1970. - ч.1-3, 4 1971. - ч.1-2 ,3-4)," Раманавічы і Германскі рыцары-ордэн (ўкраінскі гісторык - 1973. - ч.3- 4). У гэтых працах ён даследуе прычыны ўдзельнай раздробненасці Русі, вывучае грамадска-палітычны і сацыяльна-эканамічнае развіццё Падоле, Переяславщины, Галічыны, Валыні, Кіеўшчыны і Чарнігаўшчыны. Гэта робіць ён на аснове надзвычай добрасумленнай крытыкі гістарычных крыніц і літаратуры [78, с.94]. М. Ждан - аўтар артыкулаў "руская (Кіеўская) Дзяржава", "рабства на Украіне", "Полаўцы", "Пераяслаўскай княства", "Рурыкавічы" ў "Энцыклапедыі украиноведения" ён даў і крытычны агляд англамоўнага перакладу Галіцка-Валынскай летапісе па галоўнай рэдакцыяй Емяльяна Прицака у перакладзе Ю. Перфецького (ўкраінскі историк.-1974.-4.4), марыў выдаць шырокую працу "Украіна і Залатая Арда". Апраўданым застаецца і яго сцвярджэнне пра тое, што "трэба стварыць адпаведныя стымулы для заахвочвання акадэмічнай моладзі ў студыі нашага сярэднявечча [98, с.96].
Вядомым даследчыкам гісторыі Кіеўскай Русі быў прафесар Мікалай Чубаты (1889 - 1975). М. Чубатый скончыў Тэрнопальскую гімназію, вучыўся ў Львоўскім і Валынскім иниверситети, выкладаў гісторыю ўкраінскага права ў тайным Львоўскім універсітэце і гісторыю каталіцкай царквы ў Грэка-каталіцкай духоўнай семінарыі ў Львове. З 1963 г. дэкан юрыдычнага факультетуУкраинського Каталіцкага Універсітэта ў Рыме. Быў адным з заснавальнікаў Украінскага Гістарычнага Таварыства, старшынёй НТШ ў ЗША (1943 - 1952) і намеснікам прэзідэнта Галоўнага Савета НТШ (1952 - 1955). Вялікую цікавасць у навуковым свеце выклікала яго праца "Княжы Русь-Украіна і ўзнікненне трох усходнеславянскіх нацый" ("Запіскі ношак", т.178, Нью-Ёрк, 1964), у якой ён навукова абгрунтавана адмаўляў існаванне феадалізму ў Кіеўскай Русі [ 91, с.106]. Не страцілі сваёй актальности і такія навуковыя даследаванні як "Да пытання аб пачатках ўкраінскай нацыі" ("Справа" - 1931. - Чч.15-19), "Кіеўская Русь у новых савецкіх і польскіх досведах" ("Запіскі ношак". - Т. 169, 1962), "Праблемы сучаснай найноўшай украінскай гістарыяграфіі", "Гісторыя хрысціянства на Русі-Украіне", "Агляд гісторыі ўкраінскага права" [91, с.106-109].
Дзяржаўна-прававыя аспекты княжых зездаў XI - XII стст. і самастойнасці рускіх княства