Княжыя з'езды і іх ролю ў фарміраванні дзяржаўнасці Украіны-Русі
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
Дыпломная праца:
Княжыя зезды і іх ролю ў фарміраванні дзяржаўнасці Украіны-Русі
Уводзіны
Ва ўмовах станаўлення ўкраінскай дзяржаўнасці, разгортвання працэсаў дзяржаўнага, станаўлення грамадзянскай супольнасці і прававой дзяржавы, лагічным і цалкам заканамерным выглядае цікавасць сучасных даследчыкаў да праблем крыніцазнаўства і гістарыяграфіі Кіеўскай Русi як 1. інстытуцыянальнай формы існавання ўкраінскай дзяржаўнасці, зварот да напрацоўкам навукоўцаў папярэдніх пакаленняў. Наогул да нашых дзён па гісторыі Кіеўскай Русі назапашаны велізарны масіў літаратуры і ў ім няпроста зарыентавацца нават прафесійна падрыхтаваным гісторыку. Сітуацыя ўскладняецца яшчэ і тым, што маючы ў сваім распараджэнні вялікая колькасць апублікаваных меркаванняў, канцэпцый, поглядаў і меркаванняў, гісторык творыць чарговы, уласны сінтэз, не даследуючы прадмет, а выбіраючы з літаратуры тыя думкі і факты, якія больш адпавядаюць яго схемай і яго бачаннем мінулага. Нельга не ўлічваць і тое, што назапашванне гістарычных меркаванняў, канцэпцый адбывалася на працягу розных эпох і ва ўмовах розных ідэалогій, часам карпаратыўных, часам афіцыёзных, ад якіх навука, як бы яна гэтага хацела, не заўсёды магла быць свабоднай. У сувязі з гэтым мэтай нашага даследавання зяўляецца спроба перагляду ідэалагічных напластаванняў ў розных гісторыкаў розных эпох, раскрыццё найбольш каштоўных думак і канцэпцый, якія ўплывалі на стан навуковай распрацоўкі праблемы княжых зездаў.
Абектам нашага навуковага даследавання выступае складаная дыялектычнаму узаемазвязаных сукупнасць інфармацыйных, прававых, ідэалагічных, эканамічных і іншых фактараў, дэтэрмінавана працэс гістарычнага пазнання, акрэсліваюць мэта, магчымасці і перспектывы навуковай разработанности пытання княжых зездаў.
Прадметам нашага даследавання зяўляецца праблема навуковых даследаванняў княжых зездаў ў дарэвалюцыйнай, савецкай, диаспорной і сучаснай гістарычнай навуцы, асвятленне асноўных тэндэнцый і навуковых дасягненняў кожнага этапу гістарычных даследаванняў і вызначэнне перспектыў для даследавання гэтай праблемы ў будучыні.
Раскрываючы прадмет даследавання, мы ставім перад сабой наступныя задачы:
вызначыць ступень навуковай распрацоўкі дадзенай праблемы;
распрацаваць асноўныя тэндэнцыі гістарычных даследаванняў нашай праблемы ў XIX - ХХ стст.;
даследаваць ўклад у распрацоўку дадзенай праблемы дарэвалюцыйных, савецкіх, диаспорных і сучасных гісторыкаў;
ўсталяваць субектыўныя і абектыўныя фактары, якія ўплывалі на развіццё навуковых даследаванняў праблемы княжых зездаў;
асвятліць субектыўныя меркаванні гісторыкаў XIX - ХХ стст. па княжых зездаў і іх значэнне ў працэсе фарміравання дзяржаўнасці Украіны-Русі;
акрэсліць перспектывы навуковых даследаванняў праблемы княжых зездаў ў далейшым.
Храналагічныя рамкі нашага навуковага даследавання ахопліваюць XIX - пач. XXI ст., Так як менавіта на гэты час прыпадае актыўнае развіццё гістарычных даследаванняў княжых зездаў, узнікаюць народніцкага, кансерватыўны, нацыянал-дзяржаўны, савецкі напрамкі ва ўкраінскай гістарычнай навуцы, у рамках якіх і вядуцца даследаванні розных праблем старажытнай і сярэднявечнай, новай і найноўшай гісторыі Украіны. У гэты час адбываецца і інстытуцыянальнае станаўленне ўкраінскай гістарычнай навукі, зяўляецца цэлы шэраг арыгінальных навукова абгрунтаваных меркаванняў і акцэнтаў, якія не страцілі свайго значэння і да нашых дзён.
Спадзяемся, што закранутыя намі праблемы, існуючы факталагічны і канцэптуальна-тэарэтычны матэрыял будуць выкарыстаны пры правядзенні лекцыйных і семінарскіх заняткаў, навуковых канферэнцый і дыскусійных клубаў, для напісання курсавых, бакалаўрскіх, дыпломных і магістарскіх работ, кандыдацкіх і доктарскіх дысертацый.
Вялікі і даволі супярэчлівая источниковая база нашага даследавання. Асобную групу крыніц складаюць крыніцы летапіснага характару [2,16]. Іншую вялікую групу крыніц складаюць непасрэдна манаграфіі, навукова-папулярныя працы і навуковыя артыкулы гісторыкаў XIX - ХХ стст. Сярод дарэвалюцыйных гісторыкаў варта асабліва адзначыць працы Антонавіча [1], Грушэўскага [2,8], Кастамарава [12] і іншых. Знаёмства з іх навуковымі распрацоўкамі дазваляе зразумець дыскусіі, якія вяліся ў тагачаснай гістарычнай навуцы, ацаніць іх велізарны факталагічны і канцэптуальна-тэарэтычны ўклад. З работ савецкіх гісторыкаў увагі заслугоўваюць навуковыя даследаванні Брайчэўскага [4,5], Б. Греков [6], В. Корольова [10,11,40], Д. Лихачова [17,47], В. Мавродин [18], В. Пашуто [21,22], Б. Рыбакова [24,47]. И. Фроянова [30,31], Л. Черепнина [51]. Менавіта ў іх працах распрацаваны канцэпты "феадальнай раздробненасці", "старажытнарускай народнасці", "старажытнарускага феадалізму" і ў гэтым кантэксце вялікая ўвага надаецца княжацкім зезду. Працы савецкіх навукоўцаў напісаны на велізарным зыходным матэрыяле, ўвабралі лепшыя дасягненні гістарычнай навукі, хоць у некаторай ступені зяўляюцца дыскусійнымі і патрабуюць ўзважанай навуковай крытыкі. Пэўны ўклад у даследаванне праблемы княжых зездаў зрабілі диаспорные гісторыкі, такія як Т. Коструба [13], Н.Д. Полонська-Васіленка [23], Дарашэнка [37], А. Оглоблин [46]. На жаль, нямала работ диаспорных гісторыкаў і сёння застаюцца малодоступны для ўкраінскіх да