Знешняя палітыка Вяликабрытаніі пасля Другой сусветнай вайны
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
?ак ашчаднаезуіцкай: справакаваўшы свайго саюзніка (і не аднаго!) На рашучыя крокі, ЗША не аказалі яму ніякай дапамогі, атрымаўшы з сітуацыі найбольшую паліную выгаду ў выглядзе каталізатара распаду Брытанскай каланіяльнай импеторыі.
Гэты момант у гісторыі брытанскай знешняй палітыкі можна лічыць вырашальным. Менавіта тады, пасля Суэцкага крызісу, брытанская палітычныхская эліта прыняла падпарадкаванае становішча ў адносінах да Злучаных Штатаў. Найбольш разважныя брытанскія палітыкі прыйшлі да думкі, што статус Вялікабрытаніі як вялікай дзяржавы сыходзіць у мінулае, таму найбольш разумнай пазіцыяй зяўляецца палітыка захавання атлантычнага супольнасці і ўсялякае яго ўмацавання, праз падтрыманне ваеннапалітычнага саюза з ЗША. Таму тое, хоць у англаамерыканскіх адносінах шениях і ўзнікалі сурёзныя спрэчкі, захаванне гэтага саюза Разглядаючылось зараз як важная задача ангельскай знешняй палітыкі. Кіруючыя кругі Вялікабрытаніі знайшлі магчымасць здабываць немалыя эканамічныя і ваеннапалітычныя выгады з "асаблівых адносін" з ЗША. Знешняя ж палітыка краіны зараз вынікала ў фарватэры палітыкі ЗША.
Так, рэзкае незадаволенасць грамадскасці краіны выклікала рашэнне ўрада Г. Макмілан падаць заходнегерманскіх узброеныным сілам ваенныя базы, выпрабавальныя ракетныя палігоны, навучальныя лазепобач для танкавых частак і базы забеспячэння на ангельскай тэрыторыі. У авгуРазам 1961 г. у Англію прыбыло 1. Падраздзяленне бундэсвера. Стварэнне баяздольнай арміі Заходняй Германіі, свайго роду "кантынентальнага шчыта ад савецкай пагрозы", было амерыканскай ідэяй, ангельскай ж военным нічога не заставалася, акрамя як падпарадкавацца.
У дні Карыбскага крызісу ў кастрычніку 1962 г. ангельскае ўрад дазволіў прывесці ў стан неадкладнай баявой гатоўнасці Амерыканскія ракеты, размешчаныя ў Англіі і нацэленыя на СССР. Гэта выклікала рэзкую крытыку ў розных пластах насельніцтва Брытаніі. Негатыўны адносінахчэнне ў краіне да дзеянняў амерыканскіх ваенных і пазіцыі кансерватараў было гэтак адчувальным, што ўрад Макмілан не вырашылася пайсці на разрыў дыпламатычных адносін з Кубай і спыніць з ёй гандаль.
Урад Брытаніі часам яшчэ спрабавала манеўраваць, заигрывая з грамадскім меркаваннем ў краіне. Правал у студзені 1963 спроб Вялікабрытаніі далучыцца да "Агульнаму рынку" ўзмацніў рух у краіне за пашырэнне гандлю з СССР. Разам з тым відавочным было і імкненне супернічаюць партый выкарыстоўваць праблему адносін з СССР у перадвыбарчай кампаніі 1964 23 красавіка 1964 г. паміж Великобританией і СССР быў падпісаны пратакол аб падаўжэнні заключанага ў 1959 г. пагаднення аб тавараабароце на наступныя пяць гадоў. У верасня 1964 г. быў заключаны найбуйнейшы ў гісторыі англасавецкіх гандлёвых адносін конгасцінец на будаўніцтва ў СССР завода па вытворчасці териленового валокна коштам каля 30 млн. ф. арт. Прадстаўлены Савецкаму Саюзу крэдыт тэрмінам на 15 гадоў быў гарантаваны урадам Англіі насуперак рашэнню НАТА, у адпаведнасці з якім крэдыты сацыялістычным краінамі нам павінны прадастаўляцца на тэрмін не больш за пяць гадоў.
Зрэшты, крокі гэтыя не здымалі самай вялікай праблемы. На працягу двух пасляваенных дзесяцігоддзяў паслядоўна была дэмантаваная сыстэмы тэма брытанскага валадарства ў свеце. З сусветнай дзяржавы Вялікабрытанія ператварылася ў краінусатэліта ЗША, палітычны курс якой (антисосавецкіх і антыкамуністычны па натуральнаму сваім характары) вызнаякія дзеляцца за яе межамі, а захаванне "атлантычнай салідарнасці" становится звышідэя, дзеля якой можна занядбаць сапраўды нацыяналь - нымі інтарэсамі.
2.2 Распад Брытанскай імперыі і фарміраванне Брытанскага Содружества
"Вялікабрытанія страціла Імперыю і пакуль не змагла знайсці для сябе новай ролі", пісаў у 1962 годзе дзяржсакратар ЗША Дзін Ачесон. Брытанская імперыя была ў аснове сваёй, безумоўна, каланіяльнай. Пры гэтым галоўныя брытанскія валодання можна падзяліць на перасяленчых (слаба заселеныныя, але багатыя рэсурсамі тэрыторыі, куды накіроўваўся паток выхадцаў з метраполіі і іншых краін і дзе эканоміка, сацыяльная структура, традыцыі нараджаліся зноўку, амаль на пустым месцы) і тубыльныя, "нацыянальныя". (Тэрыторыі, дзе даўно ўжо склалася традыцыйнае грамадства, якое толькі трансфармуецца ва ўмовах каланіяльнага панавання). Па колькасці перасяленчых уладанняў Брытанія ў XIX ст. зяўлялася безумоўным лідэрам сярод каланіяльных імперый. Але туземная частка імперыі, якая ўключала ўсю Індыю і частка Афрыкі, была не менш значнай і шырокай. А для адносінах няў паміж Брытаніяй і Ірландыяй больш за ўсё падыходзяць "кантынентальныя" характарыстыкі. Брытанская імперыя мела таксама нефармальную частка, у састаўшы якой уваходзілі сферы ўплыву ва Усходняй Азіі, напрыклад, у Кітаі і Сіяме.
Брытанская імперыя развівалася пераважна па шляху рашэння чыста практычных задач, абумоўленых эканамічнымі, сацыяльнымі і геапалітычнымі інтарэсамі. Больш ці менш самавітае ідэалагічнае абгрунтаванне Брытанская імперыя атрымала толькі пры уступленні ў крызіс. У ёй выразна размяжоўваць метраполія і перыферыя. Але гэта не адмаўляла тоега абставіны, што імперыя ўяўляла сабой адзіную сістэму, а патриотические пачуцці брытанцаў у большасці выпадкаў цесна перапляталіся з імперскім шавінізмам.
У сваёй каланіяльнай палітыцы ўрад Эттли таксама працягнело курс кансерватараў, ужываючы і іх метады. Але пасля перамогі над Германіі нией, ва ўмовах, калі суад?/p>