Знешняя палітыка Вяликабрытаніі пасля Другой сусветнай вайны
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
µ, спробе сфармамуляваць рацыянальны падыход да разглядаюцца падзеям у роўнай ступені без захапленні крытыкай і прытрымлівання гістарычнай традыцыі. Акрамя таго, аўтарам адстойваецца шэраг палажэнняў, не зусім супадальных з прывычными поглядамі на праблемы, якія разглядаюцца ў працы. Гэта тычыцца, перш за ўсё, зацвярджэння аўтара аб свядомым штучным разбурэніі сістэмы брытанскага валадарства палітычнымі канкурэнтамі краіны - Злучанымі штатамі Амерыкі, а таксама яго пазіцыі па пытанні аб несасамастойнай статусе брытанскай знешняй палітыкі ў бягучы гістарычныхскi момант.
Метадалагічна праца заснавана на метадзе аналізу (раскладання паатрыманай матэрыялу на часткі і вывучэнне кожнай часткі асобна) і метаду сінтэзу (звядзенне разам ўсіх вывучаных складовых частак). Цэласнае праблемнае поле пры гэтым павінна быць падзелена на шэраг прыватных складляющих адзіную праблему пытанняў, кожны з якіх пры даследаванні складае даследчую задачу, развязальную праз разгляд сукупнасці фактаў і пабудова сістэмы высноваў па наяўнай фактычнай сукупнасці. Варта адзначыць, што аўтар адмовіўся ў працы ад храналогіюнага падыходу, выбiрае ў якасці дыскрэтнай разгляданага перыяды дзесяцігоддзе, аддаючы перавагу вылучыць шэраг праблем і падвергнуць анализу іх трансфармацыі. Таксама важным уяўляецца аўтару свядомы адыход ад фактаграфічнай прынцыпу выкладу і зварот да цывілізацыіонному падыходу ў аналізе пытання аб рухаючых сілах і паводніцкіх матывуецца недастатвах знешнепалітычнага курсу брытанскага ўрада ў разглядаемый перыяд. Такі падыход прадугледжвае аналіз фактычнага матэрыялу з пазіцый цывілізацыйнай прыналежнасці, міжцывілізацыйнаму змаганьні зстаяння, абвастрэнне якога паміж сусветнымі сацыякультурнымі цэнтрамі сілы назіралася ў разгляданы перыяд. Пазіцыя Вялікабрытаніі ў святле такога супрацьстаяння цікавіць аўтара ў найбольшай ступені. Невнимание ж да такога пласт аналізу, на думку аўтара, багата аднабокі і абмежаваным поглядам на праблему.
Калі казаць пра вывучанасці праблемы, то доўгі час у нашай краіне замест рэальнага вывучэння і аналізу брытанскай знешняй палітыкі мы мелі справу з ідэалагічнай барацьбой з уласцівым ёй навешваннем ярЛыков накшталт "агрэсіўнай палітыкі брытанскага імперыялізму", падменынявшей рэальныя даследаванні праблемы палітычнай міфалогіяй. У дадзеныном ключы рэалізаваны публікацыі Л.М. Замятина, В.Г. Трухановского, В.А. Рыжикова, В.И. Осипова, В.Н. Шенаева. Натуральна, знешняя палітыка Вялікабрытаніі падвяргаецца тут у значна большай ступені идеологизиваць крытыцы, чым сурёзнаму і падрабязнаму аналізу.
Толькі ў 90я гады ўзнікла магчымасць разумна зірнуць на дадзеную праблематыку, да таго ж развіццё брытанскай знешняй палітыкі лагічна падышло да няма каму мяжы, калі трансфармацыйныя працэсы диалектическі далі нейкі "адчуваецца" і візуальна назіраны вынік. Гэта адносінах сится да работ С.Н. Переслегина, Р.И. Исмаилова, назіралых і аналізурующих перадгісторыю, бягучы стан і перспектывы дадзенага пытання. У гэты момант сапраўды магчымым стала набліжэнне да рэалістычнага і бесстаронняга погляду на рэальную ролю і месца Брытаніі ў міжнароднай палітыцы, глабальным супрацьстаянні, структуры блока НАТА і высвятленне прычын менавіта такі знешнепалітычнай пазіцыі гэтай краіны.
Калі казаць пра замежных аўтараў, то з апошніх варта адзначаюцьтить публікацыі Н. Фергюссона ("Калос: цана амерыканскай імперыі" і "Імперыя. Станаўленне і заняпад брытанскага сусветнага парадку і ўрокі для глабальнай ўлады"). Яны вырабляе ўражанне яркай, правакатыўнымі і адначасова ставіць перад гістарычнай і палітычнай навукай нямала вострых праблем, працы. Нягледзячы на ладную долю публіцыстычнасці і наяўнасць цэлага шэрагу супярэчнасцяў, супастаўленне адышоў у нябыт брытанаскай імперыі з сучаснымі Злучанымі Штатамі вельмі зместу, сумнеўна і сімптаматычна. Паказальна не столькі само зварот аўтара да тэмы імперыі, колькі спроба звязаць сучасныя працэсы глабалізацыі з імперскай роляй, якую сёння, на думку Фергюссон, дэфакта няволяўрают ЗША. У сувязі з гэтым узнікаюць некалькі важных для палітычнай навукі пытанняў - аб сутнасці сучаснай глабалізацыі, аб магчымасці глобальнай улады, аб перспектывах імперскай і неимперской інтэграцыі, аб месцы імперый ў сучасным свеце і да т.п. З яго пункту гледжання, Брытанская імперыя не толькі ў мінулым была выключна пазітыўным і адназначныале прагрэсіўным зявай, але і цяпер яе вопыт заслугоўвае ўсялякага вывучэння і выкарыстання для глабальнага кіравання. Больш за тое, згодна з Фергюссон, ЗША фактычна выступаюць пераемнікам і спадчыннікам Брытанской імперыі, але ўся праблема складаецца ў тым, што яны саромеюцца ў гэтым прызнацца. Між тым Фергюссон ігнаруе той факт, што пасля Другой сусветнай вайны Злучаныя Штаты разам з СССР нямала спрыялі распаду Брытанскай імперыі, якая і без таго ўжо перажывала глыбокі крызіс. Калі ўжо казаць аб атрыманнi спадчыны, то сапраўдны спадчыннік брытанаскай імперыі - не ЗША, а Брытанская Садружнасць нацый, якое ў сучасныхменном свеце працягвае гуляць некаторую ролю, хоць не гэтак ужо значнай. Але Фергюссон такая роля не задавальняе. Ён не можа змірыцца з тым, што Брытанская імперыя сышла ў нябыт, і імкнецца ў што бы то ні стала ажыццявіць яе адраджэнне ў вобразе новай глабальнай імперыі з цэнтрам у Злучаных Штатах.
Такім чынам, у разгляданым пытанні, а дакладней - праблемным полі, найбольш важным і неабходным зяўляецца сапраўды ўзважаны по?/p>