Знешняя палітыка Вяликабрытаніі пасля Другой сусветнай вайны
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
іў як прыватная асоба, Эттли формальнай адмежаваўся ад яго прамовы, але на справе ўрад неўзабаве стала дзейнічаць у духу палітыкі "халоднай вайны". Ва ўсіх пытаннях міжнароднай палітыкі перыяду 1945-1949 гг. - Заключэнне мірных дагавораў з былымі саюзнікамі Германіі, рашэнне германскага пытання і іншых, на ўсіх міжнародных форумах, сесіях Савета міністраў замежных спраў ангельская дыпламатыя займала антысавецкія пазіцыі.
У канцы 1946 г. Англія яшчэ ўтрымоўвала войска ў 1427 тыс. чалавек, які паглынаў значныя бюджэтныя сумы, якія маглі быць выкарыстаны на патрэбы эканомікі. У сакавіку 1947 г. урад унёс у парламент законапраект аб увядзенні вайсковай павіннасьці, які прадугледжваў ўтрыманне арміі колькасцю да 1087 тыс. салдат і афіцэраў, што ўдвая перавышала колькасць узброеных сілаў у сярэдзіне 1939 (480 тыс.), з 18месячным тэрмінам службы. У парламенце праект сустрэў супраціў. 72 дэпутаталейбарысты ўнеслі рэзалюцыю, адкідаў яго. Урад пагадзілася на ўсталяванне тэрміну службы да 12 месяцаў. Законапраект быў прыняты і павінен быў уступіць у сілу ў студзені 1949 г. Аднак у кастрычніка 1948 г. група генералаў на чале з начальнікам імперскага генеральнага штаба лордам Мантгомеры, пагражаючы адстаўкай, запатрабавала ўстанаўлення тэрміну службы ў 18 месяцаў. Урад саступіла, не сустрэўшы больш апазіцыі ў парламенце.
Да пачатку 1947 для лейбарысцкага ўрада была характэрная тактыка маскіроўкі антысавецкай палітыкі. Асабліва ярка гэта выявілася ў пытанні аб прадаўжэнні тэрміну дзеяння англасавецкага дагавора 1942 г., ідэі настолькі папулярнай у народзе, што нават Чэрчыль у сваёй фултонской прамовы палічыў патрэбным між іншым сказаць, што тэрмін дамовы можна было б падоўжыць да 50 гадоў. Урад Эттли, улічваючы папулярнасць ідэі дагавор злодзея, у студзені 1947 зрабіла Савецкаму ўраду афіцыйнае прадстановішча, але перамовы па гэтым пытанні неўзабаве выявілі няшчырасць ангельскай боку. Яна, у прыватнасці, катэгарычна адмаўлялася ўключить у дагавор артыкулы, якія выключалі б ўдзел Англіі ў блоках ці дзеяннях, накіраваных супраць Савецкага Саюза. У выніку переговоры, што пачаліся ў сакавіку 1947 г., ужо ў траўні былі спыненыя; па віне английской боку яны не далі ніякіх станоўчых вынікаў.
Пасля гэтага ангельская афіцыйная друк, инспирируемая ураду, сцвярджала, быццам Савецкі Саюз дамагаўся ўнясення ў тэкст дагавора такіх зменаў, якія перашкодзілі б Англіі супрацоўнічаць з Злучанымі Штатамі Амерыкі. Гэтым пераследвалася мэта схаваць Прычымну правалу перамоваў, ўзваліць адказнасць за гэта на СССР.
Урад Эттли ўсё больш ўцягваліся ў антысавецкія ваенныя абавязацельствы. Па яго ініцыятыве 17 сакавіка 1948 года быў створаны першы шматіншы ваеннапалітычны блок заходнееўрапейскіх дзяржаў, так званы Заходні саюз, у які ўвайшлі Вялікабрытанія, Францыя, Бельгія, Галандыя і Люксембург. Афіцыйна Заходні саюз абвясціў своёй задачай прадухіленне аднаўлення агрэсіі з боку Германіі, але на справе ён быў накіраваны супраць сацыялістычнага свету. Затым Англія актыўна ўключылася пад эгідай ЗША у падрыхтоўку новага ваеннага блока - Паўночнаатлантычнага саюза (НАТО).
Такім чынам, на працягу разгляданага перыяду ўрад лейбарыстаў праводзіла палітыку, рэзка супярэчыць абавязальніцтвам, узятым на сябе Англіяй дагаворам з СССР 1942 г., які фармальна яшчэ захоўваў сілу, паколькі быў заключаны тэрмінам на 20 гадоў. Адкрыта антисосавецкіх прапаганду вяла кансерватыўная апазіцыя. У кастрычніку 1948 г. у рэчы, вымаўленай на канферэнцыі Кансерватыўнай партыі, Чэрчыль изложыў свае антысавецкія планы ў яшчэ больш ваяўніча духу, чым у Фултоне. Ён прапаноўваў неадкладна, не адкладваючы справу ў доўгую скрыню, ультиманая запатрабаваць ад Савецкага Саюза знішчэння народнадэмакратычнага ладу ў краінах Усходняй Еўропы, вываду савецкіх оккупационных сіл з Германіі і Аўстрыі, самаліквідацыі коммунистическага руху ў калоніях і паўкалон, прадастаўлення міжнародныхным манаполіям доступу да эксплуатацыі шырокіх прастораў СССР.
Чэрчыль пераконваў сваіх слухачоў, што "ўрэгуляванне з Савецкай Расіяй мірным шляхам неймаверна", і патрабаваў, каб заходнія дзяржавы распачалі агрэсію супраць СССР неадкладна, пакуль яны яшчэ маюць манаполіяй на атамную энергію і "да таго, як рускія камуністы яе дабудуць".
Па дамове 1942 Савецкі Саюз і Англія пагадзіліся аказваць адзін аднаму пасля вайны ўсякую эканамічную дапамогу, але адразу ж пасля вайны ўрад Англіі стала парушаць гэты артыкул дагавора. Імкнучыся эканамічна аслабіць Савецкі Саюз, яно рэзка абмежавала гандаль з ім. Аднак пастаяннае крызісны стан ангельскай эканомікі і вызлачынстваў прагрэсіўных сіл краіны супраць антысавецкай знешняй паліцікі ўрада вымушалі яго часам ўступаць у гандлёвыя перамовы з урадам СССР. Дакументы, падпісаныя ў выніку гэтых перамоваў, зявіліся, мабыць, адзіным станоўчым вынікам англасавецкіх адносін перыяду 1945-1949 гг. Савецкі Саюз мог стаць для Англіі каштоўным гандлёвым партнёрам. Да другой сусветнай вайны СССР папрадстаўляюцца Англіі каля 50% усяго ўвозіцца ёю збожжа і ўсяго ўвозіцца страявога лесу іглічных парод. Англія ўвозіла пшаніцы з Савецкага Саюзаза ў 2,5 разы больш, чым з ЗША, а абдрапанае лесу - у 9 разоў больш. У той жа час СССР ўяўляў сабой ўстойлівы рынак збыту для ангельскіх прамысловых тавараў.
Нядзіўна, што ў разгар крызісу пачатку 1947 Англія пачатку переговоры аб заключэнні гандлёвага пагаднення з СССР. Калі крызісны пастановішча памякчэў, ангельская бок стаў зацягваць перамовы.27 дэсьнежня было падпісана кароткат?/p>