Адрасаты любоўнай лірыкі С. Ясеніна
Дипломная работа - Литература
Другие дипломы по предмету Литература
аў, арганізаваных у яе гонар, Айседора Дункан пазнаёмілася з Сяргеем Ясеніна. У першым гадзіны ночы прыехала Дункан, - успамінаў Мариенгоф, - Чырвоны; мяккімі складкамі льюцца хітон, чырвоныя, з водбліскам медзі, валасы; вялікае цела, якія прыходзяць лёгка і мякка. Яна абвяла пакой вачыма, падобнымі на сподкі з сіняга фаянса, і спыніла іх на Ясеніна. Маленькі, пяшчотны рот яму ўсміхаўся. Изадора легла на канапу, а Ясенін ля яе ног. Яна акунула руку ў яго кучары і сказала: Solotaia golova!. Потым, пацалавала яго ў вусны: "Angel!"... Пацалавала яшчэ раз і сказала: "Tschort". У чацвёртым гадзіны раніцы Изадора і Ясенін зехалі - гэта адна з версій іх знаёмства. [11, С. 28]
Ясенін пераязджае ў асабняк на Прэчыстенка. З гэтага часу асабняк Дункан становіцца галоўным прытулкам паэтаў-имажинистов. Пазней, Айседора скажа, што тры гады праведзеныя ў Расіі, не гледзячы на ??ўсе нягоды, былі шчаслівыя ў яе жыцці...
Раман быў ураганны і гэтак жа кароткі, як ідэалістычны камунізм Дункан. [30, С. 152] Да сустрэчы з паэтам Айседора перажыла трагедыю. Двое яе маленькіх дзяцей загінулі ў аўтамабільнай катастрофе. Гэта была яе незагойная рана... І Айседора аддавала Ясеніну не толькі жаночыя, але і матчыны пачуцці. Яна казала, што Ясенін нагадвае ёй памерлага сына.
Менавіта мацярынскай ласкі яму не хапала, і ён шукаў яе ва ўсіх сустрэтых жанчын. Не выпадкова, усе яны былі старэйшыя за яго. Розніца ва ўзросце з Дункан была самай значнай - 18 гадоў. Ясеніну - 26, Айседоры - 43. Ясенін клікаў яе Изадора на ірландскі манер, як называла яна сама сябе.
Танцы Айседоры зводзілі Ясеніна з розуму. Асабліва з шалікам. Без канца ён прасіў яе танцаваць для сваіх сяброў. Выдатна яна з шалікам танчыць! - Казаў Ясенін паэту Георгію Іванову.
красавіка 1922 года ў Парыжы памерла маці Айседоры Дункан. Танцорка вырашыла зехаць з Расіі на час. Да гэтага яе вымусіла безнадзейнае фінансавае становішча школы. Савецкі ўрад перастала субсідаваць школу. Няма чым было плаціць за ацяпленне. Айседора вырашаецца адправіцца ў турнэ па Еўропе з групай лепшых вучаніц. Яна запрашае Ясеніна і хоча падарыць яму ўвесь свет: Англію, Германію, Амерыку, Францыю, Італію. Айседора спадзяецца, што ўдзел 1. Паэта Расіі, як яна ўсюды будзе атэстоўваць Ясеніна, прыцягне да яе гастроляў увагу сусветнай прэсы.
Каб паскорыць афармленне дакументаў, яны вырашылі зарэгістраваць свой шлюб. Гэта адбылося ў Маскве 2 мая 1922 года. 10 мая яны вылецелі ў Берлін. Навіна аб тым, што Ясенін і Айседора Дункан спалучаліся законным шлюбам, перададзеная прэсай на ўвесь свет, ашаламіла многіх. Усе выступленні сустрэчы знакамітай пары шырока асвятляліся ў газетах, абрасталі чуткамі.
Але Ясенін апынуўся дрэнным турыстам. Яго зусім не цікавілі славутасці еўрапейскіх гарадоў. Ясенін праехаў па ўсёй Еўропе і Амерыцы быццам сляпы, нічога не жадаючы ведаць і бачыць.
Але што цікавіла прагна - гэта лёсу суайчыннікаў, якія апынуліся пасля рэвалюцыі на чужым беразе - без радзімы.
Ясеніна захацеў убачыць які жыў тады ў берліне Горкі. Ён просіць Аляксея Талстога: Завіце мяне на Ясеніна. Цікавіць мяне гэты паэт . Сустрэча адбылася ў пансіёне Фішэра дзе Талстыя здымалі мэбляваныя пакоі. Ясенін прыехаў з Айседоры. Яна танцавала ў цесным пакоі і, скончыўшы танец, апусцілася на калені перад Ясеніна. І, можа быць, менавіта ў гэты момант нарадзіліся радкі: Што ты глядзіш сінімі пырскамі?..
Ясенін і Дункан вярнуліся ў Расею ў 1923 годзе ў жніўні (паездка заняла 15 месяцаў), а восенню разышліся.
Шлюб з Айседоры распаўся. Зрабіўшы некалькі беспаспяховых спроб вярнуць Ясеніна, Дункан зехала з Расіі. Дні Ясеніна былі ўжо палічаныя. Масква, Ленінград, гасцініца Англетер - дзе яны з Айседоры правялі мядовы месяц.
Пасля смерці Ясеніна, Айседора пражыла ўсяго два гады. Яе смерць у Ніцы ў 1927 годзе вельмі падобная на самагубства - яна загінула задушаны ўласным шалікам, канец якога ветрам, на хаду трапіў у кола. Юрый Анненков назваў яе смерць таямнічай прароцтве.
Паэт Георгій Іваноў пры вестцы аб гібелі Айседоры запісаў у дзённіку: "Так. Бываюць дзіўнымі прарокамі паэты часам... Як не пагадзіцца - бываюць...
І хіба не прароцтва - гэтыя вершы, напісаныя Ясеніна ў берліне 1923:
... У фатальным размаху
гэтых рук фатальная бяда...
Ясенін і Айседора, любоў і разрыў - і амаль адначасовая смерць.
Не глядзі на яе запясці
І з плячэй яе льюцца шоўк.
Я шукаў у гэтай жанчыне шчасця
А неспадзявана гібель знайшоў...
[Спявай жа, спявай. На праклятай гітары 1922 С.130]
Вынікам знаёмства Ясеніна з А. Дункан і іх падарожжа па Еўропе стаў цыкл Масква кабацка. Можна ўзяць з яго любы верш, напрыклад Сып, гармоніка. Нуда... нуда... . У ім адразу адчуваецца рэзкая змена інтанацый, слоўніка, самога стылю звароту да жанчыны (не кажучы ўжо пра ствараемым жаночым вобразе), усёй структуры і мелодыі верша:
Сып, гармоніка... Нуда... Нуда...
Гарманіст пальцы лье хваляй.
Пі са мной, паршывая сука,
Пі са мной.
Излюбили цябе, брудным -
Карціць.
Што ж ты глядзіш так сінімі пырскамі?
Ці ў морду хочаш?
Як быццам перад намі радкі іншага паэта. Сутаргавай рытм, речитативный мову, вульгарная лексіка, рэцыдывіст-цынізм - усё гэта нічым не нагадвае той пяшчоты, паэтычнасці, часам нават казачнасці, якія гучалі ў яго ранейшых вершах пра каханне. Тут каханне зваявана, зьвяду да цялеснага пачуцці, жанчына абязвечаная, сам герой дэмаралізаваны, і яго перапыняем?/p>