Адрасаты любоўнай лірыкі С. Ясеніна
Дипломная работа - Литература
Другие дипломы по предмету Литература
?трыса тэатра Мейерхольда, якая згуляла за сваю сцэнічную жыццё (1932-1938) больш 17ролей і паспрыяла ўвасаблення рэжысёрскіх задум Меерхольда. Незабыўная Марджерит ў Даме з камеліямі А. Дзюма, Аксюша у драме Астроўскага Лес, Ганна Андрэеўна ў гогалеўскіх Рэвізору, якая заваявала гледачоў Парыжа і Берліна. Спадарожніца Мейерхольда на працягу многіх гадоў - такі уяўляецца яна сёння.
Наколькі жыва пішуць пра Райх тэатральныя крытыкі і мэмуарысты 20-30-х гадоў, настолькі бедна кажуць пра яе ва ўспамінах і крытычнай літаратуры, звязанай з імем Сяргея Ясеніна. Збольшага ў гэтым вінаваты сам паэт, усяго аднойчы бегла які назваў аб Райх у аўтабіяграфіі, пазначаны 20 Чэрвеня 1924: 1917 адбылася мая першая жаніцьба на Зінаідзе Райх ў 1918 годзе я з ёй расстаўся, а пасля гэтага пачалася мая скитальческая жыццё, як і ўсіх расейцаў за перыяд 1918-1922 гадоў [22, С. 156].
У поўнай адпаведнасці з гэтай інфармацыяй, якая зыходзіць ад самога Ясеніна і лаканізмам ў стылі тэлеграм, знаходзіцца і адзінае ва ўсім даведачным апараце Ясенінскай пятитомника заўвагу да цытаванае аўтабіяграфіі: Райх Зінаіда Мікалаеўна (1894-1939) - актрыса, жонка Ясеніна (V т. з 352). Між тым, уважлівае чытанне вершаў і паэм Сяргея Ясеніна (аб уласцівым яго творчасці автобиографизме не раз прыпісалі даследчыкі, а сам паэт скончыў адну з сваіх біяграфій шматзначнымі словамі, якія даюць ключ да яго творчасці: Што тычыцца астатніх біяграфічных звестак, яны ў маіх вершах (V т. з. 22) ўдумлівы аналіз і супастаўленне фактаў і дат у дакументах нешматлікіх, але ўсё ж існуючых, зварот да ўспамінаў блізкіх і сучаснікаў паэта раней былых па-за полем зроку літаратуразнаўцаў - усё гэта дае магчымасць няхай не заўсёды ўпэўнена, гіпатэтычна ўзнавіць гісторыю і характар ??узаемаадносін Зінаіды Райх і Сяргея Ясеніна. Зрабіць накід партрэта Зінаіды Райх, калі яна яшчэ не была акторкай.
Зінаіда Мікалаеўна Райх пакінула пакуль не расшыфраваны і не апублікаваны цалкам даследнікамі канспект так і не напісаных ёю успамінаў пра Ясеніна. [Ю.А. Красоўскі. Зінаіда Райх пра Сяргея Ясеніна. У кн.: Сустрэчы з мінулым, вып.2. Выд. Советская Расія, М., 1976, стар 168-171.] Гэта не здасца дзіўным, калі ўлічыць той факт, што развод, які адбыўся ў 1921 годзе, не азначаў поўнага разрыву - З. Райх трывала злучыла свой лёс з Мейерхольда, Ясенін рабіў спробы здабыць новую сямю, але яны працягвалі, бачыцца, і гэтыя сустрэчы, мабыць, прычынялі абодвум боль.
Вядома, што яны сустрэліся вясной 1917 года, у дні радасныя і трывожныя, неўзабаве пасля лютаўскіх падзей, а ў жніўні таго ж года сталі мужам і жонкай.
Якой была З. Райх да моманту сустрэчы з Ясеніна, у якой абстаноўцы фармавалася асобу будучай жонкі паэта, што займала яе ў гады маленства й юнацтва.
Зінаіда Райх нарадзілася 21 чэрвеня (3 ліпеня) 1894 на ўскраіне Адэсы ў пасёлку Блізкія Млына. Бацькамі былі: растоўскі мешчанін Мікалай Андрэевіч Райх і законная яго жонка Ганна Іаанаўна. Услед за першынцам - Зінаідай Мікалаеўнай - зявіліся на святло брат і сястра Аляксандра Мікалаеўна (1901-1942) - актрыса, якая гуляла на сцэне з 1920 года па псеўданімам Хераскова па псеўданімам Хераскова.
Ўпартая праца на карысць сямі (Райх быў кваліфікаваным слесарам, меў досвед працы з паравозным і пароходных машыністам.), Клопаты аб дзецях не змаглі звузіць дыяпазон грамадска-палітычных інтарэсаў Мікалая Андрэевіча. У 1897 годзе ён уступіў у шэрагі РСДРП (пасля Кастрычніка - персанальны пенсіянер), а неўзабаве пасля падзей 1905 быў высланы з Адэсы, як адзін з актыўных кіраўнікоў сацыял-дэмакратычнай арганізацыі чыгуначнікаў, у Бяндэры, павятовы горад Бесарабскі губерні.
Менавіта тут, у Бендэрах, Зінаіда Мікалаеўна ўступіла на цяжкі шлях пошукаў, вядучы да самавызначэння. Спроба далучыцца да кружку перадавой моладзі, чыя дзейнасць насіла ў сутнасці нявінны, зусім не антыўрадавыя характар (самаадукацыя, сумеснае чытанне прац Дарвіна) ледзь не каштавала ёй пасведчання аб заканчэнні гімназіі, якое Ганне Іванаўне атрымалася выклапатаць для дачкі коштам найвялікшых высілкаў. У пасведчанні ж аб палітычнай добранадзейнасці было адмоўлена, што тым часам зачыняла шлях у піцерскія Бестужевские жаночыя курсы, куды імкнулася Райх.
Першыя ўзрушэнні і нягоды не збянтэжылі рашучую, энергічную дзяўчыну. Яна перабіраецца ў кіяў, і пасяліўшыся да сяброўкі, спрабуе свае сілы, прывыкае да самастойнага жыцця. Можна выказаць здагадку, што Кіеў прыцягваў Зінаіду Мікалаеўну перспектывай паступіць на знаходзяцца там Вышэйшыя жаночыя гісторыка-літаратурныя курсы. У 1914 годзе яна дамагаецца магчымасці, ужо ў Петраградзе, вучыцца на Гісторыка-літаратурным факультэце Вышэйшых жаночых курсаў С.Г. Раева.
Жыццё ў сталіцы, вучэнне на Вышэйшых курсах патрабуе дадатковых выдаткаў. Яна працуе сакратаром у скульптурнай майстэрні і ўпотай вучыцца ляпіць. Любоў да лепцы - распавядала яна пазней, - я пранесла праз усё жыццё, і калі ў 1934 годзе Лензавод вырашыў выпусціць статуэтку актрысы Райх ў ролі Маргарэт з Дамы з камеліямі Ал. Дзюма, то я прыняла актыўны ўдзел у стварэнні мадэлі, зрабіла сама адзін з варыянтаў . Аднак, - заўважае яна самакрытычна, - гэты від мастацтва ніколі не абяцаў мне вялікіх поспехаў". [З запісу размовы З. Райх з Л. Г. Варшаўскім ў 1934 годзе.]
Зінаіда Мікалаеўна ўпарта шукае свайго месца ў жыцці, спрабуе зразумець, у чым складаецца яе прызначэнне. Цяга да мастацтва была з дзяцінства, але тушилась тым сацыяльна-палітычным ухілам, якім напоўнена, была яе жыццё з 15-ці гадоў - такая абагул