Утварэнне Вялiкага княства ЛiтоСЮскага, Рускага i Жамойцкага
Информация - История
Другие материалы по предмету История
Рэферат
па прадмеце тАЬГiсторыя БеларусiтАЭ
студэнта РЖ курса завочнага аддзялення
Фiзiка-тэхнiчнага факультэта
спецыяльнаii АiТВПАМ
2 группы 1-й лабараторнай падгуппы
ЖукоСЮскага Аляксея Уладзiмiравiча.Змест:
1. УТВАРЭННЕ ВЯЛРЖКАГА КНЯСТВА ЛРЖТОРОСКАГА, РУСКАГА РЖ ЖАМОЙЦКАГА3
1.1 Прычыны аб'яднання славянскiх i балцкiх зямель вакол Наваградка. МiндоСЮг.3
1.2 Дзейнаiь Войшалка, Трайдзена i Вiценя.5
2.КАНЦЭПЦЫЯ РОТВАРЭННЯ ВЯЛРЖКАГА КНЯСТВА ЛРЖТОРОСКАГА РО КНРЖЗЕ М.РЖ.ЕРМАЛОВРЖЧА тАЬПА СЛЯДАХ АДНАГО МРЖФАтАЭ14
УТВАРЭННЕ ВЯЛРЖКАГА КНЯСТВА ЛРЖТОРОСКАГА, РУСКАГА РЖ ЖАМОЙЦКАГА
Прычыны аб'яднання славянскiх i балцкiх зямель вакол Наваградка. МiндоСЮг.
У канцы ЗО - 40-ых гадоСЮ XIII ст., калi землi СЮсходнiх славян папалi пад мангола-татарскае ярмо, у Панямоннi, на балта-славянскiм сумежжы, некалi падпарадкаваным Kieвy, узнiкае новая дзяржава - ЛiтоСЮскае цi, Вялiкае Наваградскае княства. Пачынаецца новы перыяд гiсторыi Беларусi, галоСЮным зместам якога з'яСЮляецца фармiраванне на яе i суседнiх тэрыторыях Вялiкага княства ЛiтоСЮскага, Рускага i Жамойцкага.
Утварэнне ВКЛ - заканамерны вынiк унутранага сацыяльна-эканамiчнага i палiтычнага развiцця зямель сучасных Беларусi i Лiтвы СЮ XIIXIII стст.
Адносiны СЮсходнеславянскiх княстваСЮ са сваiмi блiжэйшымi балцкiмi суседзямi былi няпростымi Разрозненыя землi гiстарычнай Лiтвы СЮ XXII стст. былi аб'ектам заваёвы суседнiх славянскiх дзяржаСЮ.
Частымi былi спусташальныя паходы СЮсходнеславянскiх дружын i на яцвяжскiя землi.
У сваю чаргу СЮ XI-першай трэцi XIII ст. лiтоСЮскiя i яцвяжскiя дружыны неаднаразова робяць нa6eгi на славянскiя княствы (даходзяць да ТураСЮскай, Валынскай, НоСЮгарад-Северскай, Смаленскай зямель), галоСЮнай мэтай каторых быСЮ не захоп чужой тэрыторыi, а рабаСЮнiцтва, захоп палонных, хатняй жывёлы i г. д. Яны насiлi грабежнiцкi характар i з'яСЮлялiся адной з крынiц наза-пашвання багаццяСЮ лiтоСЮскай знацi.
Зыходзячы з рэальных фактаСЮ лiтоСЮскiх паходаСЮ на СЮсходнеславянскiя землi, гiсторыкi канца XIXXX стст. распрацавалi "канфрантацыйную" версiю генезiсу ВКЛ, згодна з якой верхняе i сярэдняе Панямонне былi зонай адвечнай балта-славянскай канфрантацыi, цi змагання за тэрыторыi. Спачатку, усходнiя славяне перамагалi тут i цяснiлi балтаСЮ, потым па меры раздраблення i аслаблення Pyci балты СЮ сваю чаргу перайшлi СЮ наступ. Паступова балцкая экспансiя з ваенна-рабаСЮнiчай перарастае СЮ тэрытарыяльна-захопнiцкую. Мiж тым прыхiльнiкам гэтай тэзы не СЮдалося выявiць нiводнага факта захопу Лiтвой якога-небудзь горада цi зямлi на тэрыторыi будучай Беларусi. Усе вядомыя выпадкi прыходу лiтоСЮскiх князёСЮ на княжанне ва СЮсходнеславянскiя гарады у XIII ст. адбылiся праз запрашэнне. Больш таго, у крынiцах няма прамых цi вартых даверу СЮскосных сведчанняСЮ аб нападзе летапiснай Лiтвы на Наваградак, Гародню, ВаСЮкавыск. Раней даследчыкi не заСЮважалi i таго, што ваяСЮнiчы рух балтаСЮ быСЮ накiраваны за межы Панямоння. Гэта быСЮ рэгiен балта-славянскага супрацоСЮнiцтва, у якiм актыСЮным i культурна-дамiнуючым бокам былi СЮсходнiя славяне, якiя з часам асiмiлявалi балцкiх аСЮтахтонаСЮ.
Да пачатку XIII ст. сацыяльна-эканамiчнае развiццё летапiснай Лiтвы, аСЮкштайтаСЮ, жамойтаСЮ (жамойцi, жмудзi) прывяло да фармiравання феадальных адносiн, да падзелу на знаць i просты народ. У ix яшчэ не было гарадоСЮ, яны не мелi свайго пiсьменства. Лiтва i Жмудзь уяСЮлялi сабой шэраг асобных зямель з "кунiгасамi" (князямi) на чале. К таму часу яны выйшлi з залежнаii ад суседнiх усходнеславянскiх дзяржаСЮ. РЖх развiццё знаходзiлася на той стадыi, услед за якой iдзе СЮтварэнне дзяржавы. Палiтычнае адзiнства стала неабходнаiю часу. Больш цеснаму згуртаванню плямён, ix ваенна-палiтычнай, тэрытарыяльнай кансалiдацыi садзейнiчаСЮ знешнi фактар - пагроза з боку крыжакоСЮ, якiя СЮ канцы XII - пачатку XIII ст. з'явiлiся СЮ Прыбалтыцы i пачалi каланiзаваць яе тэрыторыi.
Паступова з асяроддзя лiтоСЮскай знацi вылучаюцца найбольш уплывовыя i магутныя. Вядомым сярод ix у пачатку XIII ст. быСЮ МiндоСЮг,якi пачаСЮ барацьбу за падпарадкаванне лiтоСЮскiх зямель пад сваю СЮладу.
РЖмкненне да кансалiдацыi прыходзiць на змену цэнтрабежным тэндэнцыям i на славянскiх землях. Рост вытворчых сiл, умацаванне феадальных адносiн, паглыбленне грамадскага падзелу працы, развiццё гандлю садзейнiчалi пераадоленню адасобленаii княстваСЮ, злiццю ix у больш буйныя дзяржавы. Эканамiчнае i палiтычнае зблiжэнне, этнакультурная роднаснаiь старажытнабеларускiх зямель выклiкалi неабходнаiь ix тэрытарыяльнай кансалiдацыi. Асаблiва СЮзмацнiСЮся цэнтраiмклiвы працэс на Беларусi СЮ другой палове XII - пачатку XIII ст.
Новы этап дзяржаваСЮтварэння быСЮ звязаны са складанай знеш-непалiтычнай сiтуацыяй ва РОсходняй ЕСЮропе. Уся паСЮднёвая i СЮсходняя часткi СЮсходнеславянскага арэала на працягу 12371242 гг. былi зруйнаваны мангола-татарамi. Акрамя таго, знешняя небяспека пагражала з поСЮначы i з захаду: немцы з пачатку XIII ст. усталявалiся СЮ нiжнiм Падзвiннi. Гэта быСЮ час, калi з розных бакоСЮ на беларускiя землi насоСЮвалiся крыжакi i мангола-татары. У пачатку XIII ст. Полацкае княства першае з усходнеславянскiх зямель прыняла на сябе цяжар барацьбы з крыжакамi. ТэСЮтонскi ордэн, заваяваСЮшы Прусiю, з 1283 г. распачаСЮ актыСЮную агрэсiю на Панямонне, якое адчувала пагрозу таксама i з паСЮднёвага СЮсходу, нiколi так вост?/p>