Станаўленне і арганізацыя дзяржаўных інстытутаў у Маскоўскай дзяржаве ў XIII-XVI стагоддзе
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
Дыпломная праца
Станаўленне і арганізацыя дзяржаўных інстытутаў у Маскоўскай дзяржаве ў XIII-XVI стагоддзе
Увядзенне
Уступленне Украіны ў трэцяе тысячагоддзе суправаджаецца побач складаных і неадназначных працэсаў: далейшай дэмакратызацыяй ўкраінскага грамадства, паглыбленнем эканамічных і палітычных рэформаў, інтэграцыі ў еўрапейскую супольнасць. Менавіта інтэграцыя ў еўрапейскую супольнасць прызнаецца Украінай як прыярытэтны напрамак украінскай знешняй палітыкі. У гэтым кантэксце асаблівую значнасць набываюць праблемы даследаванні гісторыі арганізацыі і станаўлення дзяржаўных палітычных інстытутаў краін Цэнтральнай і Усходняй Еўропы.
Актуальнасць працы абумоўлена тым фактам, што гістарычныя і палітычныя рэаліі ўяўляюць ўзаемаадносіны афіцыйнага Кіева і Масквы як стратэгічнае узаемавыгаднае партнёрства. Менавіта таму, абектыўнае і ўсебаковае вывучэнне сферы палітыка-сацыяльнага ўзаемаўплыву і пранікнення культур, асабліва што тычыцца гісторыі станаўлення і развіцця дзяржаўных інстытутаў Украіны і Расіі ў розныя гістарычныя перыяды. Напаўненне рэальным канструктыўным утрыманнем плоскасць узаемаадносін у гэтым напрамку і выклікае навуковую і грамадска-палітычную значущисть дадзенай працы.
Храналагічныя межы даследавання ахопліваюць значны храналагічны пласт. Ніжняя мяжа даследавання - XIII стст. - Перыяд феадальнай роздробленности і палітычнага заняпаду Кіеўскай Русі. Варта адзначыць, што менавіта ў сярэдзіне XIII ст. адбываецца ўсталяванне панавання Залатой Арды. Верхняя мяжа даследавання - XVI стст. - Перыяд станаўлення і канчатковага афармлення самадзяржаўя ў Маскоўскім дзяржаве.
Прадметам даследавання зяўляецца гісторыя станаўлення дзяржаўных інстытутаў у Маскоўскай дзяржаве ў XIII - XVI стст.
Абектам даследавання дадзенай працы зяўляецца працэс станаўлення і развіцця дзяржаўных інстытутаў у Маскоўскай дзяржаве ў XIII - XVI стст. пад уплывам традыцый сацыяльна-палітычнага развіцця Русі і Залатой Арды.
Мэтай работы зяўляецца спроба стварэння комплекснага навуковага даследавання гісторыі станаўлення і развіцця дзяржаўна-палітычных інстытутаў у Маскоўскай дзяржаве XIII - XVI стст.
Задачы працы складаюцца ў
- вывучэнні традыцыі развіцця дзяржаўных і грамадска-палітычных інстытутаў Кіеўскай Русі;
- даследаванні ўплыву Залатой Арды на працэс фарміравання дзяржаўнай сыстэмы кіравання ў Маскоўскай дзяржаве;
- асвятленні працэсу станаўлення і развіцця дзяржаўных інстытутаў Маскоўскага княства і рускага самадзяржаўя.
Крынічная база і шырокі гістарыяграфічны матэрыял дазваляюць ажыццявіць ўсебаковае, абектыўнае даследаванне гэтай праблемы. Крыніцы базу працы склалі старажытныя летапісы, граматы, княжацкія лісты і пагаднення і іншыя дакументы, якія зяўляюцца каштоўнай крыніцай для вывучэння мінулага. Адным з нацважливиших крыніц па гісторыі Кіеўскай Русі зяўляецца Аповесць мінулых гадоў" [5]. Вядома, што гэты твор было створана ў пачатку XII ст. Па словах акадэміка Ліхачова, "у XIV ст. руская гістарычная думка не ўздымалася на такую ??вышыню вучонасці і літаратурнага ўменні . Большасць даследчыкаў лічаць, што аўтарам гэтага твора быў манах Нестар. Будучы сведкам многіх падзей таго часу, Нестар стварыў фундаментальны гістарычнае твор. Асноўная ўвага надаецца палітычным, ваенным і дынастычным падзеям. У цэлым для "Аповесці мінулых гадоў" характэрна монотеатизм - апісання групуюцца вакол пэўнага князя або ваенных і палітычных падзей [5, c.218-244]. Летапіс зяўляецца каштоўным крыніцай для вывучэння гісторыі станаўлення і развіцця дзяржаўных інстытутаў Русі. Значная ўвага Нестар-летапісец надае пытанням паходжання княжацкай улады, узаемаадносінам князя і ваеннай дружыны і да т.п..
Важным крыніцай для вывучэння працэсу станаўлення органаў улады на Русі "Руская праўда", якая змешчана ў "Аповесці мінулых гадоў" [3, c.308-344]. "Руская праўда" змяшчае каштоўную інфармацыю, якая дазваляе даследаваць сацыяльную структуру старажытнарускага грамадства. У цэлым артыкула "Рускай праўды" датычацца нормаў грамадзянскага і крымінальнага заканадаўства. Асаблівую цікавасць для нас прадстаўляюць артыкулы, якія змяшчаюць звесткі аб злачынствах супраць князя - у прыватнасці выступы супраць княжацкай улады і здрада князя. Хоць нормы "Рускай праўды" не прадугледжвалі смяротнага пакарання, аднак за выступ супраць князя або яго здраду ўжываўся смяротны прысуд.
Важным крыніцай па гісторыі феадальнай роздробленности Русі зяўляецца "Галіцка-Валынскі летапіс [2]. Аўтар гэтага твора невядомы. Але даследчыкі сцвярджаюць, што ён быў непасрэдна набліжэннем князя Данііла. Летапіс ахапіў падзеі ад смерці князя Рамана Мсціславіча ў пачатку XIV ст.
Для нас асабліва каштоўныя звесткі аб унутрыпалітычнай і знешнепалітычнай дзейнасці Рамановіч і аб іх імкненні супрацьстаяць Баярскаму сепаратызму. Акрамя таго летапіс зяўляецца каштоўным крыніцай дыпламатычнай дзейнасці князя Данііла і яго нашчадкаў. Так летапіс паведамляе, што Данііл вёў сталую перапіску. Летапіс нават згадвае княжацкага ахоўніка друку, якой князь змацоўваў свае лісты і пагаднення [2, c.34].
Значная ўвага аўтарам летапісе аддаецца ўзаемаадносінам князя Данііла Раманавіча з Залатой Ардой. Летапіс падрабязна распавядае