Моўныя сродкі суб’ектыўнай ацэнкі ў прозе Якуба Коласа
Дипломная работа - Литература
Другие дипломы по предмету Литература
. (стар.10)
... чалавека ахоплівае жах, і ён губляе галаву. ... (стар. 12)
... хлопец крэпкі, моцна зросся з зямлёю і жыццём, ... (стар. 13)
... ў акно пазірала цёмная ноч і завешанае густымі хмарамі-валокнамі цёмнае неба. ... (стар. 13)
... старыя хвоі, што горда ўзвышалі сваі макушы ... (стар. 13)
... гразь была густая, чорная, як дзёгаць ... (стар. 14)
... свет сыйшоўся тут клінам, ... (стар. 17)
... з яго плячэй зваліўся нейкі цяжар, ... (стар. 18)
... аддаць кесарава кесараві. ... (стар. 19)
... - У ціхай вадзе чэрці водзяцца. (стар. 23)
... Адным словам, на ўсім быў відзен адбітак дзявочага прызору і акуратнасці. (стар. 23)
... суджанага, якога дзесь затрымалі чэрці, ... (стар. 24)
... ... Пабіць цябе каменнямі! (стар. 33)
... як ваўчок, прыглядаўся ... (стар. 40)
...Латачыха сыпала словы, як гарох. Мусіць, не раз практыкавалася яна ў сваіх думках у гэтай лаянцы. Здавалася, яна толькі адчыняла рот, а словы самі сыпаліся і сыпаліся. ... (стар. 46)
... вочы яе з доўгімі мігаўкамі як бы рассыпалі праменні. ... (стар. 50)
... з яе вачэй так і сыпаліся іскры смеху. (стар. 51)
... аддаў сэрца ... (стар. 51)
... хто каго любіць, той таго і чубіць. (стар. 51)
... ён даваў кругу ... (стар 54)
... узяць сябе на павадок?.. (стар. 59)
... карчма і яе гаспадар як бы адной нагой ступалі ўжо на край магілы. ... (стар. 62)
Эх вы: сарамяжлівая дзяўчына, - ... (стар. 63)
... вочы ... з іх так і сыпаліся іскры смеху; ... (стар. 65)
... Накруціш свае нервы так, што... вынік туга накручаных струн-нерваў. (стар 69)
... Было што піты і есты, але прынукі не было, - ... (стар. 76-77)
... не магла ўтрымацца ад смеху і дала яму поўную волю. (стар. 79)
- Работы, пане настаўніку, ніколі не пераробіш. (стар. 78)
- З вамі ніяк нельга да праўды дайсці. (стар. 78)
У вас сем пятніц на тыдні! - сказала Ядвіся (стар. 79)
Ой, была жанчына, няхай са святымі супачывае яе душачка! (стар. 83)
Школа хорам праспявала малітву прад абедам. (стар. 86)
А як вы сваю школу пакінулі?
А дзе яна дзенецца? У лес не пабяжыць, - адказаў, смеючыся, Саханюк. (стар. 87)
- Паненка? Якая?
Такая, што ўсё аддай - і мала! (стар. 87)
... выпем, тады, можа, да сэнсу прыйдзем. (стар. 88)
- Я ні разу не бачыў вас у такім добрым гуморы, (стар. 91)
Пара яму выкінуць усё гэта з галавы і сэрца, пакуль вобраз дзяўчыны яшчэ не засеў там настолькі глыбока, што з ім будзе трудна змагацца. Няхай не падумае яна, што яму без яе свет зачынен. (стар. 93)
- Вы не думайце таго - праўда не скварка, з кашаю не зясі. (стар. 95)
А то сядзіш ты тут, як пень на дарозе... (стар. 99)
Я не любіў каля паненак кісялём сядзець. (стар. 99)
... але яна цярпліва нясе свой крыж (стар. 100)
пагадзілася са сваёю доляю і не мае сілы скінуць з сябе гэты крыж жыцця. (стар. 100)
... падлоўчы Баранкевіч падняў у доме буру (стар. 101)
... мудрасць, такім чынам, зазначае, што страх смерці мацней жыцця, мацней самое смерці. (стар. 105)
Набярэцца паганая кроў, трэба ж яе выпусціць, і тады ўсё ціха і лагодна. (стар. 111)
... зрабіў па прыказцы: Уткні мяне, Божа, куды мяне не трэба. (стар. 112)
Думаеш, што ты разумны, а ўся цана табе - шчарбаты грош... ён сам сабе строіў міны, ... (стар. 112)
Проста калы аб галовы ламаліся... (стар. 112)
Што ж? Дай, Божа, нашаму гароху ў гаршчок панскі папасці, - усміхнуўся Лабановіч. (стар. 116)
Нашы інтарэсы не стыкаюцца, і нам няма за што пасварыцца нават. (стар. 117)
Што жаніцца! - махнуў рукою а. Кірыл. - Жаніцца кожны патрапіць, ... (стар. 117)
Калі жыць, дык жыць са смакам, ... (стар. 117-118)
- Не пары гарачкі, бо так астанешся без аднае, ... (стар. 118)
Максім, сын фельчара Гарошкі, лятаў, як матыль, ад аднае паненкі да другой. (стар. 118)
У ціхай букце чэрці водзяцца, - дадаў і Сухавараў (стар. 119)
Маё ад мяне не ўцячэ, - горда зазначыў Дубейка. (стар. 119)
- Вельмі вам дзякую, але, зняўшы галаву, па валасах не плачуць. І крыўды тут ніякай няма. (стар. 121)
Аб чым гэта галубкі варкуюць? - запытаўся Сухавараў, падыходзячы да іх. (стар. 122)
За здароўе тае маладзіцы, з якою можна пазнаць радасці раю! (стар. 124)
- Праўда, праўда, брат! - схамянуўся Лабановіч. - Жаніся, брат!.. Аддам табе гарцы, бо ты - чалавек, а не яловы пень, як думаў я раней. (стар. 125)
Максім Грэк, свіны ты чалавек, дзе ты? (стар. 125)
Будуць пальцамі паказваць і трубіць на цэлы павет - рады на язык падняць нашага брата. (стар. 125)
Жыві ж, Саханюк, на многія леты. Жаніся, брат, пладзіся, напаўняй пінскія балоты і валодай імі, ... (стар. 125)
... ці толькі свету, што ў панны Людмілы? (стар. 128)
... так цяжка бывае, так наваліцца на яго гора, што нехаця ляжа чорны цень на твары. (стар. 128)
- Аб жаніцьбе, якая б яна ні была, я думаю столькі, колькі думаеце і вы аб леташнім снезе. (стар. 129)
- Так, панічок, што цяпер страціш, таго потым не знойдзеш. (стар. 133)
Больш ніколі да яе не пайду, і ў вашу кухню не ступіць мая нага... (стар. 134)
У, усе вы такія гэрады, тыраны! (стар. 137)
Тфу! Што гэта за праціўная баба! Ці ты ёй кажы, ці не кажы - хоць кол на галаве чашы. (стар. 141)
Ідзеш да святога прычасця, а лаешся, як сабака, як бы ты не ў царкве, а ў карчме ў Абрама! (стар. 143)
Але калі заўважае што, то выкідае ўсё гэта на вока. (стар. 143)
Але дзед Мікіта, той самы дзед, што з жарнавікамі танцаваў, ... (стар. 144)
Ці ты яго хвалі, ці не хвалі, а на чай нас усё роўна не пакліча! (стар. 144)
- Дзе там у чорта? Няма! (стар. 154)
Прафесар велькіх букваў! (стар. 145)
Ой, паночку, за што вы на мяне ўгневаліся? З раю ў пекла цягнуцца? - скардзіўся Лабановіч, гледзячы на паненак. (стар. 147)
Гарэлка ўрэшце страціла над ім сваю сілу, ён піў ужо сам і падліваў другім. (стар. 148)
Вы - т?/p>