Міжнародныя адносіны Кіеўскай Русі X - нач. XII ст.
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
·ейснілі набег на Кіеў. Святаславу давялося тэрмінова вяртацца, каб разграміць печанегаў, але неўзабаве ён зноў адправіўся ў Балгарыю; там пачалася вайна з Візантыяй. Рускія дружыны ваявалі люта і адважна, аднак сілы візантыйцаў занадта пераўзыходзілі іх па колькасці. У 971 г. быў заключаны мірны дагавор: дружына Святаслава атрымала магчымасць вярнуцца на Русь з усім сваім узбраеннем, а Візантыя задавальняліся толькі абяцаннем Русі не здзяйсняць нападаў.
Аднак па дарозе, на дняпроўскіх парогах, мабыць, якія атрымалі ад Візантыі папярэджанне аб вяртанні Святаслава печанегі напалі на яго. Святаслаў загінуў у баі, а печанежскія князь паляць, па летапісным падання, зрабіў з чэрапа Святаслава чару і піў з яе на балях. Па паданнях той эпохі, у гэтым праявілася, як гэта ні выглядае парадаксальна, павага да памяці мёртвага суперніка: лічылася, што воінская доблесць ўладальніка чэрапа пяройдзе да таго, хто пе з такой чары.
Новая стадыя руска-візантыйскіх адносін прыпадае на час княжання Уладзіміра і звязана з прыняццем Руссю хрысціянства. Незадоўга да гэтай падзеі візантыйскі імператар Васіль II звярнуўся да Уладзіміра з просьбай дапамагчы ўзброенымі сіламі ў падаўленні паўстання палкаводца Варды фокі, які захапіў Малую Азію, пагражаў Канстанцінопаля і прэтэндаваў на імператарскі трон. У абмен за дапамогу імператар абяцаў выдаць за Уладзіміра замуж сваю сястру Ганну. Шеститысячная дружына Уладзіміра дапамагла падавіць паўстанне, прычым сам Варда Фока быў забіты, аднак імператар не спяшаўся з абяцаным шлюбам. Шлюб жа гэты меў важнае палітычнае значэнне. Усяго за некалькі гадоў да таго германскаму імператару Отгон II не атрымалася ажаніцца з візантыйскай прынцэсе Феафан. Візантыйскія імператары займалі самае высокае месца ў феадальнай іерархіі тагачаснай Еўропы, і жаніцьба на візантыйскай прынцэсе рэзка падымала міжнародны прэстыж Рускай дзяржавы. Каб дамагчыся выканання ўмоў дагавора, Уладзімір аблажыў цэнтр візантыйскіх уладанняў у Крыму - Херсонес (Корсунь) і ўзяў яго. Імператару прыйшлося выканаць сваё абяцанне. Толькі пасля гэтага Уладзімір прыняў канчатковае рашэнне хрысьціцца, паколькі, перамогшы Візантыю, ён дамогся таго, каб Русі не давялося ісці ў фарватэры палітыкі Візантыі. Русь стала ў адзін шэраг з найбуйнейшымі хрысціянскімі дзяржавамі сярэднявечнай Еўропы.
Гэта палажэнне Русі знайшло адлюстраванне і ў дынастычных сувязях рускіх князёў. Так, Яраслаў Мудры быў жанаты на дачцы шведскага караля Олафа - Индигерде. Дачка Яраслава - Ганна была замужам за французскім каралём Генрыхам I, іншая дачка - Лізавета стала жонкай нарвежскага караля Гаральд. Венгерскай каралевай была трэцяя дачка - Анастасія. Унучка Яраслава Мудрага - Еўпраксія (Адельгейда) была жонкай германскага імператара Генрыха IV. Адзін з сыноў Яраслава - Усевалад быў жанаты на візантыйскай прынцэсе, другі сын Ізяслаў - на польскай. Сярод нявестак Яраслава былі таксама дачкі саксонскага маркграф і графа Штаденского.
З Германскай імперыяй Русь звязвалі і ажыўленыя гандлёвыя адносіны. Нават на аддаленай перыферыі Старажытнарускай дзяржавы, на тэрыторыі цяперашняй Масквы, была знойдзена адносіцца да XI ст. свінцовая гандлёвая пломбы, якая адбываецца з нейкага Прырэйнскае горада.
Пастаянную барацьбу Старажытнай Русі даводзілася весці з качэўнікамі. Уладзіміру атрымалася наладзіць абарону супраць печанегаў. Але тым не менш іх набегі працягваліся. У 1036, скарыстаўшыся адсутнасцю ў Кіеве які зехаў у Ноўгарад Яраслава, печанегі аблажылі Кіеў. Але Яраслаў хутка вярнуўся і нанёс жорсткае паражэнне печанегамі, ад якога яны так і не змаглі акрыяць. Іх выцеснілі з прычарнаморскія стэпы іншыя качэўнікі - полаўцы.
Полаўцы (інакш - Кіпчак або куманы)-таксама цюркская народнасць - яшчэ ў X ст. жылі на тэрыторыі Паўночна-Заходняга Казахстана, але ў сярэдзіне X ст. рушылі ў стэпы Паўночнага Прычарнаморя і Каўказа. Пасля таго як яны выцеснілі печанегаў, пад іх уладай апынулася велізарная тэрыторыя, якую называлі Палавецкай стэпам або (у арабскіх крыніцах) Дэшт-і-Кіпчак. Яна распасціралася ад Сырдарі і Цянь-Шаня да Дуная. Упершыню полаўцы згадваюцца ў рускіх летапісах пад 1054, а ў 1061 адбылося першае сутыкненне з імі: Придоша полаўцы першае на руськія зямлю ваяваць. Другая палова XI - XII ст. - Час барацьбы Русі з палавецкай небяспекай.
Такім чынам, Старажытнаруская дзяржава была адной з найбуйнейшых еўрапейскіх дзяржаў і знаходзілася ў цесных палітычных, эканамічных і культурных адносінах з многімі краінамі і народамі Еўропы і Азіі.
Дадзеная тэма знайшла прымянення ў курсу гісторыі Расіі ў 10 - м класе. Мною быў распрацаваны ўрок - абагульненне па тэме: "Міжнародныя кантакты Русі з выкарыстаннем кампютэрнай прэзентацыі PowerPoint. Гэта дазволіла зрабіць ўрок больш цікавым і наглядным.
Спіс выкарыстанай літаратуры
1.Галл Ананім: Хроніка і дзейнасць князёў або кіраўнікоў польскіх.
2.Дзітмар Хроніка
.Адама Брэменскага
.ПВЛ. Поўны збор рускіх летапісаў, II аддз. Вып. (3 - е выд Петрогрард), 1923.
.Леў Дыякан "Гісторыя", Масква, Навука, 1988
.Канстанцін Багранародны "Аб кіраванні імперыяй" Масква, Навука, 1989 гл. 7.
.Джаксона Т.М. Висы радасці нарвежскага конунга Харальда Сигурдарсона ў рускіх перакладах і перакладання // Русь, 1997. №. 43.
.Ціміразеў В.А. Французская каралева Ганна Яраслаўна // Гістарычны вестник.1934г. С. 201.
.3 Джаксона Т.М. Ісландскія каралеўскія сагі аб руска-ска